Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 72:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 72:)

τὸν δὲ παρὰ τὴν γυναῖκα ἐλθόντα τὴν ἑαυτοῦ ὀργίζεσθαι ὅτι οὐκ ἐμήνυσε πρὸσ αὐτὸν εἰδυῖα μάλιστα τὴν δυσωδίαν, τὴν δὲ παραιτεῖσθαι συγγνώμην ἔχειν αὐτῇ· ὑπὲρ γὰρ τοῦ μὴ πεπειρᾶσθαι ἄλλου ἀνδρὸσ μηδὲ ὁμιλῆσαι πλησίον οἰηθῆναι ἅπασι τοῖσ ἀνδράσι τοιοῦτό τι ἀποπνεῖν τοῦ στόματοσ. καὶ ὁ Ἑρμότιμοσ τοιγαροῦν ἅτε μόνοισ τοῖσ Στωϊκοῖσ ξυνών, φαίη ἂν ὁ Πλάτων, εἰκότωσ ἀγνοεῖ ὁποῖα τῶν ἄλλων τὰ στόματά ἐστιν. ὅμοια δ̓ ἂν καὶ Χρύσιπποσ εἴποι ἢ ἔτι πλείω τούτων, εἴπερ λιπὼν αὐτὸν ἄκριτον ἐπὶ τὰ Πλάτωνοσ ὁρμήσαιμι πιστεύσασ τινὶ τῶν μόνῳ Πλάτωνι ὡμιληκότων. ἑνί τε λόγῳ ξυνελών φημι, ἄχρι ἂν ἄδηλον ᾖ τίσ ἀληθήσ ἐστι προαίρεσισ ἐν φιλοσοφίᾳ, μηδεμίαν αἱρεῖσθαι· ὕβρισ γὰρ ἐσ τὰσ ἄλλασ τὸ τοιοῦτον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION