Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 31:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 31:)

Καὶ μὴν οὐ πάνυ ἀγκύλον ἠρόμην· πολλῶν γὰρ ὄντων φιλοσόφων, οἱο͂ν Πλάτωνοσ και Αριστοτέλουσ καὶ Ἀντισθένουσ καὶ τῶν ὑμετέρων προγόνων, τοῦ Χρυσίππου καὶ Ζήνωνοσ καὶ τῶν ἄλλων, ὅσοι εἰσί, τῷ σὺ πιστεύσασ τοὺσ μὲν ἄλλουσ εἰάσ, ἐξ ἁπάντων δὲ προελόμενοσ ἅπερ προῄρησαι, ἀξιοῖσ κατὰ ταῦτα φιλοσοφεῖν; ἆρα καὶ σὲ ὥσπερ τὸν Χαιρεφῶντα ὁ Πύθιοσ ἐξέπεμψεν ἐπὶ τὰ Στωϊκῶν ἀρίστουσ ἐξ ἁπάντων προσειπών; ἔθοσ γὰρ αὐτῷ ἄλλον ἐπ̓ ἄλλο εἶδοσ φιλοσοφίασ προτρέπειν τὴν ἁρμόττουσαν, οἶμαι, ἑκάστῳ εἰδότι. Ἀλλ̓ οὐδὲν τοιοῦτον, ὦ Λυκῖνε, οὐδὲ ἠρόμην περί γε τούτων τὸν θεόν. Πότερον οὐκ ἄξιον θείασ συμβουλίασ ἡγούμενοσ αὐτὸ ἢ ἱκανὸσ ᾤου αὐτὸσ εἶναι ἑλέσθαι τὸ βέλτιον κατὰ σαυτὸν ἄνευ τοῦ θεοῦ; Ωἴμην γάρ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION