헬라어 문장 검색 - Διονψσ́Αντιθυί3́22́

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 22)

μετὰ δὲ τὴν μάχην τῶν τριδύμων Ῥωμαῖοι μὲν οἱ τότε ὄντεσ ἐπὶ στρατοπέδου ταφὰσ ποιησάμενοι λαμπρὰσ τῶν ἀποθανόντων ἐν οἷσ ἔπεσον χωρίοισ καὶ θύσαντεσ τἀπινίκια τοῖσ θεοῖσ ἐν εὐπαθείαισ ἦσαν, Ἀλβανοὶ δὲ ἀχθόμενοι τοῖσ συμβεβηκόσι καὶ τὸν ἡγεμόνα δι’ αἰτίασ ἔχοντεσ, ὡσ κακῶσ ἐστρατηγηκότα, ἄσιτοί τε οἱ πολλοὶ καὶ ἀθεράπευτοι τὴν ἑσπέραν ἐκείνην διετέλεσαν. ἐπὶ τῆσ αὐτῆσ ἀρχῆσ κατασχὼν ἄλλο τε οὐδὲν τῶν πολιτικῶν μεθαρμοσάμενοσ οὐδὲ κινήσασ ἀπῆγεν ἐπ’ οἴκου τὴν δύναμιν.

καταγαγόντι δὲ αὐτῷ τὸν ψηφισθέντα ὑπὸ τῆσ βουλῆσ θρίαμβον καὶ τὰ πολιτικὰ πράττειν ἀρξαμένῳ προσέρχονται τῶν πολιτῶν ἄνδρεσ οὐκ ἀφανεῖσ τὸν Ὁράτιον ἄγοντεσ ὑπὸ δίκην, ὡσ οὐ καθαρὸν αἵματοσ ἐμφυλίου διὰ τὸν τῆσ ἀδελφῆσ φόνον·

καὶ καταστάντεσ μακρὰν διεξῆλθον δημηγορίαν τοὺσ νόμουσ παρεχόμενοι τοὺσ οὐκ ἐῶντασ ἄκριτον ἀποκτείνειν οὐθένα καὶ τὰ παρὰ τῶν θεῶν ἁπάντων μηνίματα ταῖσ μὴ κολαζούσαισ πόλεσι τοὺσ ἐναγεῖσ διεξιόντεσ. ὁ δὲ πατὴρ ἀπελογεῖτο περὶ τοῦ μειρακίου κατηγορῶν τῆσ θυγατρὸσ καὶ τιμωρίαν οὐ φόνον εἶναι τὸ πραχθὲν λέγων δικαστήν τε αὑτὸν ἀξιῶν εἶναι τῶν ἰδίων κακῶν ἀμφοτέρων γενόμενον πατέρα.

συχνῶν δὲ λόγων ῥηθέντων ὑφ’ ἑκατέρων πολλὴ τὸν βασιλέα κατεῖχεν ἀμηχανία, τί τέλοσ ἐξενέγκῃ περὶ τῆσ δίκησ. ἀρὰν καὶ τὸ ἄγοσ ἀπὸ τοῦ δεδρακότοσ εἰσ τὸν ἴδιον οἶκον εἰσενέγκηται, οὔτε ὡσ ἀνδροφόνον ἀποκτεῖναι τὸν ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ ἑλόμενον προκινδυνεῦσαι καὶ τοσαύτησ αὐτῇ δυναστείασ γενόμενον αἴτιον ἄλλωσ τε καὶ τοῦ πατρὸσ ἀπολύοντοσ αὐτὸν τῆσ αἰτίασ, ᾧ τὴν περὶ τῆσ θυγατρὸσ ὀργὴν ἥ τε φύσισ ἀπεδίδου πρώτῳ καὶ ὁ νόμοσ.

ἀπορούμενοσ δὲ τί χρήσεται τοῖσ πράγμασι τελευτῶν κράτιστον εἶναι διέγνω τῷ δήμῳ τὴν διάγνωσιν ἐπιτρέπειν.

γενόμενοσ δὲ θανατηφόρου κρίσεωσ τότε πρῶτον ὁ Ῥωμαίων δῆμοσ κύριοσ τῇ γνώμῃ τοῦ πατρὸσ προσέθετο καὶ ἀπολύει τοῦ φόνου τὸν ἄνδρα· οὐ μὴν ὅ γε βασιλεὺσ ἀποχρῆν ἔλεγε τοῖσ βουλομένοισ τὰ προσ τοὺσ θεοὺσ ὅσια φυλάττειν τὴν ὑπ’ ἀνθρώπων συντελεσθεῖσαν ὑπὲρ αὐτοῦ κρίσιν, ἀλλὰ μεταπεμψάμενοσ τοὺσ ἱεροφάντασ ἐκέλευσεν ἐξιλάσασθαι θεούσ τε καὶ δαίμονασ καὶ καθῆραι τὸν ἄνδρα οἷσ νόμοσ τοὺσ ἀκουσίουσ φόνουσ ἁγνίζεσθαι καθαρμοῖσ. κἀκεῖνοι βωμοὺσ ἱδρυσάμενοι δύο τὸν μὲν Ἥρασ, ἣ λέλογχεν ἐπισκοπεῖν ἀδελφάσ, τὸν δ’ ἕτερον ἐπιχωρίου θεοῦ τινοσ ἢ δαίμονοσ Ιἀνοῦ λεγομένου κατὰ τὴν ἐπιχώριον γλῶτταν, ἐπωνύμου δὲ Κορατίων τῶν ἀναιρεθέντων ἀνεψιῶν ὑπὸ τοῦ ἀνδρόσ, καὶ θυσίασ τινὰσ ἐπ’ αὐτοῖσ ποιήσαντεσ τοῖσ τε ἄλλοισ καθαρμοῖσ ἐχρήσαντο καὶ τελευτῶντεσ ὑπήγαγον τὸν Ὁράτιον ὑπὸ ζυγόν.

ἔστι δὲ Ῥωμαίοισ νόμιμον, ὅταν πολεμίων παραδιδόντων τὰ ὅπλα γένωνται κύριοι, δύο καταπήττειν ξύλα ὀρθὰ καὶ τρίτον ἐφαρμόττειν αὐτοῖσ ἄνωθεν πλάγιον, ἔπειθ’ ὑπάγειν τοὺσ αἰχμαλώτουσ ὑπὸ ταῦτα καὶ διελθόντασ ἀπολύειν ἐλευθέρουσ ἐπὶ τὰ σφέτερα. τοῦτο καλεῖται παρ’ αὐτοῖσ ζυγόν, ᾧ καὶ οἱ τότε καθαίροντεσ τὸν ἄνδρα τελευταίῳ τῶν περὶ τοὺσ καθαρμοὺσ νομίμων ἐχρήσαντο.

ἐν ᾧ δὲ τῆσ πόλεωσ χωρίῳ τὸν ἁγνισμὸν ἐποιήσαντο πάντεσ Ῥωμαῖοι νομίζουσιν ἱερόν·

ἀπὸ Καρίνησ κάτω τοῖσ ἐπὶ τὸν Κύπριον ἐρχομένοισ στενωπόν, ἔνθα οἵ τε βωμοὶ μένουσιν οἱ τότε ἱδρυθέντεσ καὶ ξύλον ὑπὲρ αὐτῶν τέταται δυσὶ τοῖσ ἄντικρυσ ἀλλήλων τοίχοισ ἐνηρμοσμένον, ὃ γίνεται τοῖσ ἐξιοῦσιν ὑπὲρ κεφαλῆσ καλούμενον τῇ Ῥωμαϊκῇ διαλέκτῳ ξύλον ἀδελφῆσ.

τοῦτο μὲν δὴ τὸ χωρίον τῆσ συμφορᾶσ τοῦ ἀνδρὸσ μνημεῖον ἐν τῇ πόλει φυλάττεται θυσίαισ γεραιρόμενον ὑπὸ Ῥωμαίων καθ’ ἕκαστον ἐνιαυτόν, ἕτερον δὲ τῆσ ἀρετῆσ ἣν ἐπεδείξατο κατὰ τὴν μάχην μαρτύριον ἡ γωνιαία στυλὶσ ἡ τῆσ ἑτέρασ παστάδοσ ἄρχουσα ἐν ἀγορᾷ, ἐφ’ ἧσ ἔκειτο τὰ σκῦλα τῶν Ἀλβανῶν τριδύμων. τὰ μὲν οὖν ὅπλα ἠφάνισται διὰ μῆκοσ χρόνου, τὴν δ’ ἐπίκλησιν ἡ στυλὶσ ἔτι φυλάττει τὴν αὐτὴν Ὁρατία καλουμένη πίλα.

ἔστι δὲ καὶ νόμοσ παρ’ αὐτοῖσ δι’ ἐκεῖνο κυρωθεὶσ τὸ πάθοσ, ᾧ καὶ εἰσ ἐμὲ χρῶνται, τιμὴν καὶ δόξαν ἀθάνατον τοῖσ ἀνδράσιν ἐκείνοισ περιτιθεὶσ ὁ κελεύων, οἷσ ἂν γένωνται τρίδυμοι παῖδεσ ἐκ τοῦ δημοσίου τὰσ τροφὰσ τῶν παίδων χορηγεῖσθαι μέχρισ ἥβησ.

θαυμαστὰσ καὶ παραδόξουσ περιπετείασ λαβόντα τοιούτου τέλουσ ἔτυχεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 22

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 22)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION