Dio, Chrysostom, Orationes, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ. 50:

ὁ δὲ τοιοῦτοσ ἦχοσ τίνων ἐστίν; οὐχὶ τῶν ἀνδρογύνων; οὐχὶ τῶν τὰ αἰδοῖα ἀποκεκομμένων; οὐδὲ τούτων ἀεὶ καὶ πρὸσ ἅπαντασ, ἀλλὰ ἴδιον αὐτῶν ὥσπερ ξύμβολον. φέρε δ’ εἰ κατεζωσμένοι πάντεσ ἐβαδίζετε ἢ τυμπανίζοντεσ, μηδὲν ὑμῖν ἐδόκει τοῦτ’ εἶναι χαλεπόν; εἰ συνέβαινεν ὑμᾶσ ὑψηλήν τινα ἔχειν ἄκραν ἢ νὴ Δία ὄροσ ὑπερκείμενον, ὥσπερ ἕτεραι πόλεισ, ὅπου τισ ἀνελθὼν ἕκαστον μὲν σαφῶσ ἀκουεινμὴ δύναιτο, τὸν δὲ ξύμπαντα θροῦν, ποῖοσ ἦχοσ ὑμῖν ἂν ἀνενεχθῆναι δοκεῖ;