헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Λεωκάρη περὶ τοῦ Ἀρχιάδου Κλήρου)

αἴτιοσ μέν ἐστι Λεωχάρησ οὑτοσί, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοῦ καὶ αὐτὸσ κρίνεσθαι καὶ ἐμὲ νεώτερον ὄντα λέγειν ἐν ὑμῖν, ἀξιῶν κληρονομεῖν ὧν οὐ προσῆκεν αὐτῷ, καὶ ὑπὲρ τούτων ψευδῆ διαμαρτυρίαν πρὸσ τῷ ἄρχοντι ποιησάμενοσ. ἡμῖν μὲν γὰρ ἀναγκαῖον ἦν, τοῦ νόμου τὰσ ἀγχιστείασ τοῖσ ἐγγυτάτω γένουσ ἀποδιδόντοσ, οὖσιν οἰκείοισ Ἀρχιάδου τοῦ ἐξ ἀρχῆσ καταλιπόντοσ τὸν κλῆρον, μήτε τὸν οἶκον ἐξερημωθέντα τὸν ἐκείνου περιιδεῖν μήτε τῆσ οὐσίασ ἑτέρουσ κληρονομήσαντασ, οἷσ οὐδ’ ὁτιοῦν προσήκει·

οὑτοσὶ δὲ οὔτε γόνῳ τοῦ τετελευτηκότοσ υἱὸσ ὢν οὔτ’ εἰσποιηθεὶσ κατὰ τοὺσ νόμουσ, ὡσ ἐγὼ δείξω, διαμεμαρτύρηκεν οὕτωσ τὰ ψευδῆ προπετῶσ, ἀφαιρούμενοσ ἡμῶν τὴν κληρονομίαν. δέομαι δ’ ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, βοηθῆσαι τῷ τε πατρὶ τούτῳ καὶ ἐμοί, ἐὰν λέγωμεν τὰ δίκαια, καὶ μὴ περιιδεῖν πένητασ ἀνθρώπουσ καὶ ἀσθενεῖσ καταστασιασθέντασ ὑπὸ παρατάξεωσ ἀδίκου.

ἡμεῖσ μὲν γὰρ ταῖσ ἀληθείαισ πιστεύοντεσ εἰσεληλύθαμεν, καὶ ἀγαπῶντεσ, ἄν τισ ἡμᾶσ ἐᾷ τῶν νόμων τυγχάνειν· οὗτοι δὲ τῇ παρασκευῇ καὶ τοῖσ ἀναλώμασιν ἰσχυριζόμενοι διατετελέκασιν, εἰκότωσ οἶμαι· ἐκ γὰρ τῶν ἀλλοτρίων ῥᾳδίωσ ἀναλίσκουσιν, ὥστε καὶ τοὺσ συνεροῦντασ ὑπὲρ αὑτῶν καὶ τοὺσ μαρτυρήσοντασ τὰ ψευδῆ πολλοὺσ πεπορίσθαι. ὁ δὲ πατὴρ οὗτοσ εἰρήσεται γάρ ἅμα τῆσ πενίασ ἧσ ὑμεῖσ ἅπαντεσ ἴστε, καὶ τοῦ ἰδιώτησ εἶναι φανερὰσ ἔχων τὰσ μαρτυρίασ ἀγωνίζεται·

διατελεῖ γὰρ ἐν Πειραιεῖ κηρύττων· τοῦτο δ’ ἐστὶν οὐ μόνον ἀπορίασ ἀνθρωπίνησ τεκμήριον, ἀλλὰ καὶ ἀσχολίασ τῆσ ἐπὶ τὸ πραγματεύεσθαι· ἀνάγκη γὰρ ἡμερεύειν ἐν τῇ ἀγορᾷ τὸν τοιοῦτον. ἃ δεῖ λογιζομένουσ ἐνθυμεῖσθαι ὅτι, εἰ μὴ τῷ δικαίῳ ἐπιστεύομεν, οὐκ ἄν ποτ’ εἰσήλθομεν εἰσ ὑμᾶσ. περὶ μὲν οὖν τῶν τοιούτων καὶ προϊόντοσ τοῦ λόγου σαφέστερον ἀκούσεσθε·

ὑπὲρ αὐτῆσ δὲ τῆσ διαμαρτυρίασ καὶ τοῦ ἀγῶνοσ ἤδη νομίζω δεῖν διδάσκειν. εἰ μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐκ τῆσ διαμαρτυρίασ αὐτῆσ Λεωχάρησ ἔμελλεν ἀπολογούμενοσ δείξειν ὡσ ἔστιν υἱὸσ γνήσιοσ Ἀρχιάδου, οὐδὲν ἂν ἔδει πολλῶν λόγων, οὐδ’ ἄνωθεν ὑμᾶσ ἐξετάζειν τὸ γένοσ τὸ ἡμέτερον· ἐπειδὴ δὲ τὰ μὲν διαμεμαρτυρημένα ἕτερον τρόπον ἔχει, ὁ δὲ πολὺσ τοῦ λόγου τουτοισὶ ἔσται ὡσ εἰσεποιήθησαν, καὶ κατὰ τὴν ἀγχιστείαν γνήσιοι ὄντεσ δικαίωσ ἂν τῆσ οὐσίασ κληρονομοῖεν, ἀναγκαῖον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, διὰ ταῦτα μικρῷ ἄνωθεν τὰ περὶ τοῦ γένουσ ὑμῖν διεξελθεῖν·

ἐὰν γὰρ τοῦτο σαφῶσ μάθητε, οὐ μὴ παρακρουσθῆτε ὑπ’ αὐτῶν τῷ λόγῳ. ἔστιν γὰρ ὁ μὲν ἀγὼν οὑτοσὶ κλήρου διαδικασία, ἀμφισβητεῖται δὲ παρὰ μὲν ἡμῶν κατὰ γένοσ ἡ ἀγχιστεία, παρὰ δὲ τούτων κατὰ ποίησιν·

ὁμολογοῦμεν δ’ ἐναντίον ὑμῶν δεῖν τὰσ ποιήσεισ κυρίασ εἶναι, ὅσαι ἂν κατὰ τοὺσ νόμουσ δικαίωσ γένωνται. ὥστε ταύτασ τὰσ ὑποθέσεισ μεμνημένοι, ἂν δείξωσιν ὑμῖν διδόντασ τοὺσ νόμουσ αὑτοῖσ ἃ διαμεμαρτυρήκασιν, ψηφίσασθε αὐτοῖσ τὸν κλῆρον. καὶ ἐὰν ἐκ μὲν τῶν νόμων μὴ ὑπάρχῃ, δίκαια δὲ καὶ φιλάνθρωπα φαίνωνται λέγοντεσ, καὶ ὣσ συγχωροῦμεν.

ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι κατὰ γένοσ ἐγγύτατα ὄντεσ οὐ μόνον τούτῳ ἐνισχυριζόμεθα, ἀλλὰ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἅπασιν, πρῶτον μὲν ὑπὲρ αὐτοῦ τοῦ γένουσ ὑμᾶσ διδάξομεν, ὅθεν ἐστὶν ὁ κλῆροσ· νομίζω γάρ, ἂν τούτῳ τῷ μέρει τοῦ ἀγῶνοσ σαφῶσ παρακολουθήσητε, καὶ τῶν ἄλλων ὑμᾶσ οὐδενὸσ ἀπολειφθήσεσθαι. τὸ γὰρ ἐξ ἀρχῆσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, γίγνονται Εὐθυμάχῳ τῷ Ὀτρυνεῖ υἱεῖσ τρεῖσ, Μειδυλίδησ καὶ Ἄρχιπποσ καὶ Ἀρχιάδησ, καὶ θυγάτηρ ᾗ ὄνομα ἦν Ἀρχιδίκη.

τελευτήσαντοσ δὲ τοῦ πατρὸσ αὐτοῖσ, τὴν μὲν Ἀρχιδίκην ἐκδιδόασιν Λεωστράτῳ Ἐλευσινίῳ, αὐτῶν δὲ τριῶν ὄντων ὁ μὲν Ἄρχιπποσ τριηραρχῶν ἐτελεύτησεν τὸν βίον ἐν Μηθύμνῃ, ὁ δὲ Μειδυλίδησ οὐ πολλῷ χρόνῳ γαμεῖ ὕστερον Μνησιμάχην Λυσίππου τοῦ Κριωέωσ θυγατέρα. καὶ γίγνεται αὐτῷ θυγάτηρ ὄνομα Κλειτομάχη, ἣν ἐβουλήθη μὲν ἐκεῖνοσ ἀγάμῳ τῷ ἀδελφῷ ὄντι τῷ ἑαυτοῦ ἐκδοῦναι·

ἐπειδὴ δὲ ὁ Ἀρχιάδησ οὐκ ἔφη προαιρεῖσθαι γαμεῖν, ἀλλὰ καὶ τὴν οὐσίαν ἀνέμητον διὰ ταῦτα συγχωρήσασ εἶναι ᾤκει καθ’ αὑτὸν ἐν τῇ Σαλαμῖνι, οὕτωσ ἤδη ὁ Μειδυλίδησ ἐκδίδωσι τὴν αὑτοῦ θυγατέρα Ἀριστοτέλει Παλληνεῖ, τῷ πάππῳ τῷ ἐμῷ. καὶ γίγνονται ἐξ αὐτοῦ υἱεῖσ τρεῖσ, Ἀριστόδημόσ τε οὑτοσὶ ὁ πατὴρ ὁ ἐμὸσ καὶ Ἁβρώνιχοσ ὁ θεῖοσ καὶ Μειδυλίδησ, ὃσ νῦν τετελευτηκὼσ τυγχάνει. καὶ ἡ μὲν τοῦ γένουσ ἀγχιστεία τοῦ ἡμετέρου, ἐν ᾧ ἐστιν ὁ κλῆροσ, σχεδὸν οὕτωσ ἔχει, ὦ ἄνδρεσ δικασταί.

Ἀρχιάδῃ γὰρ πρὸσ ἀνδρῶν ἡμεῖσ μὲν γένει ἐγγυτάτω, καὶ κατὰ τοῦτον τὸν νόμον ἀξιοῦντεσ τῆσ ἐκείνου οὐσίασ κληρονομεῖν καὶ τὸ γένοσ μὴ περιιδεῖν ἐξερημωθέν, ἐλάχομεν πρὸσ τὸν ἄρχοντα τοῦ κλήρου· οὗτοι δὲ ἔχοντεσ οὐ δικαίωσ τὰ χρήματα διαμεμαρτυρήκασι νυνί, τὸ μὲν ὅλον ἰσχυριζόμενοι ποιήσει, φάσκοντεσ δὲ καὶ συγγενεῖσ εἶναι. περὶ μὲν οὖν ταύτησ τῆσ ποιήσεωσ, ὃν τρόπον ἔχει, σαφῶσ ὑμᾶσ ὕστερον διδάξομεν·

περὶ δὲ τοῦ γένουσ, ὡσ οὐκ εἰσὶν ἡμῶν ἐγγυτέρω, τοῦτο δεῖ μαθεῖν ὑμᾶσ. ἓν μὲν οὖν ὁμολογεῖται, τὸ κρατεῖν τῶν κληρονόμων τοὺσ ἄρρενασ καὶ τοὺσ ἐκ τῶν ἀρρένων· ἁπλῶσ γὰρ τοῖσ ἐγγυτάτω πρὸσ ἀνδρῶν, ὅταν μὴ παῖδεσ ὦσιν, ὁ νόμοσ τὰσ κληρονομίασ ἀποδίδωσιν. οὗτοι δ’ ἐσμὲν ἡμεῖσ· ἄπαισ μὲν γὰρ ὁ Ἀρχιάδησ ὁμολογεῖται τετελευτηκέναι, τούτῳ δὲ πρὸσ ἀνδρῶν ἡμεῖσ ἐσμεν ἐγγυτάτω. πρὸσ δὲ καὶ ἐκ γυναικῶν οἱ αὐτοὶ οὗτοι·

ὁ γὰρ Μειδυλίδησ ἀδελφὸσ ἦν τοῦ Ἀρχιάδου, τοῦ δὲ Μειδυλίδου θυγάτηρ ἡ τοῦ ἐμοῦ πατρὸσ μήτηρ, ὥστε γίγνεται Ἀρχιάδησ, ὑπὲρ οὗ τοῦ κλήρου τὴν ἐπιδικασίαν ποιούμεθα νυνί, θεῖοσ τῇ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ μητρὶ ἐκ πατραδέλφων, πρὸσ ἀνδρῶν ἔχων τὴν συγγένειαν ταύτην καὶ οὐ πρὸσ γυναικῶν. Λεώστρατοσ δ’ οὑτοσὶ γένει τε ἀπωτέρω ἐστὶν καὶ πρὸσ γυναικῶν οἰκεῖοσ Ἀρχιάδῃ· ἡ γὰρ τοῦ Λεωκράτουσ μήτηρ τοῦ τούτου πατρὸσ ἀδελφιδῆ ἦν τῷ Ἀρχιάδῃ ἐκείνῳ καὶ τῷ Μειδυλίδῃ, ἀφ’ ὧν ἡμεῖσ ὄντεσ ἀξιοῦμεν τῆσ κληρονομίασ τυχεῖν. πρῶτον μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὸ γένοσ ἡμῶν ὅτι οὕτωσ ἔχει ὥσπερ καὶ λέγομεν, ἀναγνώσεται ὑμῖν τὰσ μαρτυρίασ, ἔπειτα μετὰ ταῦτα τὸν νόμον αὐτὸν <τὸν> τοῖσ τε γένεσι καὶ τοῖσ ἐγγυτάτω πρὸσ ἀνδρῶν τὰσ κληρονομίασ ἀποδιδόντα·

τὰ γὰρ κεφάλαια τοῦ ἀγῶνοσ, καὶ ὑπὲρ ὧν ὀμωμοκότεσ οἴσετε τὴν ψῆφον, σχεδόν τι ταῦτ’ ἔστιν. καί μοι κάλει τούσ τε μάρτυρασ δευρὶ καὶ τὸν νόμον ἀναγίγνωσκε. ΜάρτυρεσΝόμοσ τὰ μὲν τοίνυν περὶ τὸ γένοσ τό τε τούτων καὶ τὸ ἡμέτερον οὕτωσ ἔχει, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὥστε τοὺσ ἐπιδεδειχότασ ἐξ αὐτῶν τῶν μαρτυριῶν ὡσ εἰσὶν γένει ἐγγυτέρω προσήκει κληρονομεῖν, καὶ μὴ τὴν τοῦ διαμαρτυρήσαντοσ ἀπόνοιαν κρείττω τῶν ὑμετέρων νόμων γενέσθαι. καὶ γὰρ εἰ τῇ ποιήσει ἰσχυρίζονται, ἣν ὡσ ἐγένετο ἡμεῖσ δείξομεν, τετελευτηκότοσ γε τοῦ εἰσποιηθέντοσ δήπου ἄπαιδοσ καὶ τοῦ οἴκου μέχρι τῆσ ἡμετέρασ λήξεωσ ἐξηρημωμένου, πῶσ οὐ προσήκει τοὺσ ἐγγυτάτω γένει ὄντασ, τούτουσ τὴν κληρονομίαν κομίσασθαι, καὶ ὑμᾶσ μὴ τοῖσ δυναμένοισ ἄριστα παρασκευάσασθαι, ἀλλὰ τοῖσ ἀδικουμένοισ τῶν πολιτῶν βοηθεῖν;

εἰ μὲν γὰρ ἐφ’ ἡμῖν ἦν ὥστε δείξασιν τὰ περὶ τοῦ γένουσ καὶ τῆσ διαμαρτυρίασ αὐτῆσ καταβῆναι καὶ μηδενὸσ ἔτι πλείονοσ λόγου προσδεῖσθαι, σχεδόν τι τῶν μεγίστων εἰρημένων οὐκ ἂν ἠνωχλοῦμεν τὰ πλείω.

ἐπειδὴ δὲ οὗτοι τοῖσ μὲν νόμοισ οὐκ ἐνισχυριοῦνται, τῷ δὲ προειληφέναι τι τῶν πραγμάτων ἐκ τοῦ ἄνωθεν χρόνου καὶ τῷ ἐμβεβατευκέναι εἰσ τὴν οὐσίαν, τούτοισ τεκμηρίοισ χρώμενοι φήσουσι κληρονομεῖν, ἀναγκαῖον ἴσωσ καὶ περὶ τούτων ἐστὶν εἰπεῖν καὶ δεῖξαι τούτουσ πάντων ἀνθρώπων βιαιοτάτουσ ὄντασ. τὸ γὰρ ἐξ ἀρχῆσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐκδιδόασιν τὴν ἀδελφὴν τὴν ἑαυτῶν ὁ Μειδυλίδησ καὶ ὁ Ἀρχιάδησ Λεωστράτῳ Ἐλευσινίῳ·

μετὰ δὲ ταῦτα ἐκ θυγατρὸσ τῆσ ἐκδοθείσησ ἀδελφῆσ ταύτησ αὐτῶν γίγνεται Λεωκράτησ ὁ πατὴρ Λεωστράτου τουτουί, σκέψασθε ὡσ πολλοστὸσ εἰσ τὴν τοῦ Ἀρχιάδου συγγένειαν προσήκων, ὑπὲρ οὗ τὴν διαμαρτυρίαν πεποίηται. τούτων δ’ οὕτωσ ἐχόντων ὁ μὲν Ἀρχιάδησ οὐκ ἐγάμει, ὁ δὲ Μειδυλίδησ ὁ ἀδελφὸσ αὐτοῦ, πάπποσ δὲ τουτουὶ ἔγημε. καὶ οὐδέπω τὴν οὐσίαν ἐνέμοντο, ἀλλ’ ἑκάτεροσ ἔχων τὰ ἱκανὰ ὁ μὲν Μειδυλίδησ ἐν τῷ ἄστει διέμενεν, ὁ δὲ Ἀρχιάδησ ἐν Σαλαμῖνι ᾤκει.

οὐ πολλῷ δὲ χρόνῳ ὕστερον ἀποδημίασ τινὸσ εἰσ τὴν ὑπερορίαν συμβάσησ τῷ Μειδυλίδῃ τῷ πάππῳ τῷ τοῦ πατρόσ, ἠρρώστησεν ὁ Ἀρχιάδησ, καὶ τελευτᾷ τὸν βίον ἀπόντοσ τοῦ Μειδυλίδου ἄγαμοσ ὤν. τί τούτου σημεῖον; λουτροφόροσ ἐφέστηκεν ἐπὶ τῷ τοῦ Ἀρχιάδου τάφῳ. ἐν δὲ τούτῳ τῷ καιρῷ ἔχων τὴν τῆσ συγγενείασ τῆσ πρὸσ γυναικῶν πρόφασιν Λεωκράτησ ὁ τουτουὶ πατὴρ Λεωστράτου εἰσποιεῖ αὑτὸν υἱὸν τῷ Ἀρχιάδῃ, καὶ ἐνεβάτευσεν οὕτωσ εἰσ τὴν οὐσίαν ὡσ ὑπ’ ἐκείνου ζῶντοσ ἔτι εἰσποιηθείσ.

ἀφικόμενοσ δὲ ὁ Μειδυλίδησ ἠγανάκτει τε τῷ γεγενημένῳ καὶ οἱο͂σ ἦν ἐπεξιέναι τῷ Λεωκράτει· πειθόντων δὲ τῶν οἰκείων καὶ δεομένων ἐᾶν ἐν τῷ οἴκῳ εἶναι τὸν Λεωκράτην υἱὸν εἰσποιητὸν τῷ Ἀρχιάδῃ, συνεχώρησεν ὁ Μειδυλίδησ, οὐχ ἡττηθεὶσ ἐν δικαστηρίῳ, ἀλλὰ τὸ μὲν ὅλον ὑπὸ τούτων ἀπατηθείσ, ἔπειτα μέντοι καὶ τοῖσ οἰκείοισ πειθόμενοσ. καὶ ὁ μὲν Μειδυλίδησ ταῦτα πράξασ τελευτᾷ τὸν βίον, ὁ δὲ Λεωκράτησ εἶχεν τὴν τοῦ Ἀρχιάδου οὐσίαν καὶ ἐκληρονόμει πολλὰ ἔτη ὡσ ἂν ἐκείνου υἱὸσ ποιητόσ·

ἡμεῖσ δὲ παρὰ τὸ τὸν Μειδυλίδην ταῦτα συγχωρῆσαι ἡσυχίαν εἴχομεν. χρόνῳ δ’ ὕστερον οὐ πολλῷ ‐ τοῖσ γὰρ μετὰ ταῦτα λόγοισ ἤδη σφόδρα τὸν νοῦν προσέχετε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί· ὁ γὰρ Λεωκράτησ ὁ εἰσποιητὸσ γενόμενοσ τῷ Ἀρχιάδῃ, ἐγκαταλιπὼν τουτονὶ Λεώστρατον ἐν τῷ οἴκῳ υἱὸν γνήσιον, ἐπανῆλθεν αὐτὸσ εἰσ τοὺσ Ἐλευσινίουσ, ὅθεν ἦν τὸ ἐξ ἀρχῆσ.

καὶ οὐδ’ ἐνταῦθα οὐδέπω ἡμεῖσ οὐδὲν τῶν πραγμάτων <τῶν> περὶ τὸν κλῆρον ἐκινοῦμεν, ἀλλ’ ἐμένομεν ἐπὶ τῶν αὐτῶν. πάλιν τοίνυν Λεώστρατοσ αὐτὸσ οὑτοσί, εἰσποιητὸσ ὢν υἱὸσ καὶ ἐγκαταλειφθεὶσ ἐν τῷ τοῦ Ἀρχιάδου οἴκῳ, ἐπανέρχεται, ὥσπερ ὁ πατὴρ αὐτοῦ, ἐπὶ τοὺσ Ἐλευσινίουσ, ἐγκαταλιπὼν υἱὸν γνήσιον καὶ διὰ τριῶν σωμάτων κυρίαν τὴν ἐξ ἀρχῆσ ποίησιν παρὰ τοὺσ νόμουσ καταστήσασ.

πῶσ γὰρ οὐ παρὰ τοὺσ νόμουσ, ὁπότ’ εἰσποιητὸσ αὐτὸσ ὢν εἰσποιητοὺσ υἱοὺσ ἐγκαταλείπων ἐπανῄει;

καὶ τοῦτο διατετέλεκε ποιῶν μέχρι ταύτησ τῆσ ἡμέρασ, καὶ διὰ τούτου τοῦ τρόπου τὴν κληρονομίαν ἡμῶν ἀποστερήσειν οἰόνται, ἐνεργαζόμενοι μὲν καὶ ἐμπαιδοτροφούμενοι τῇ τοῦ Ἀρχιάδου οὐσίᾳ, ἐπανιόντεσ δὲ ἐπὶ τὴν πατρῴαν οὐσίαν ἐκεῖθεν ἀεί, κἀκείνην μὲν ἀκέραιον φυλάττοντεσ, ταύτην δ’ ἀναλίσκοντεσ. ἀλλ’ ὅμωσ τούτων τοιούτων ὄντων, ὅπερ εἶπον, ἡμεῖσ ὑπεμένομεν ἅπαντα.

μέχρι τίνοσ; ἑώσ ὁ Λεωκράτησ ὁ ὑπὸ Λεωστράτου ἐν τῷ οἴκῳ τῷ Ἀρχιάδου ἐγκαταλειφθεὶσ υἱὸσ τετελεύτηκεν ἄπαισ. τούτου δὲ ἄπαιδοσ τετελευτηκότοσ, ἀξιοῦμεν ἡμεῖσ οἱ γένει ἐγγυτάτω ὄντεσ Ἀρχιάδῃ κληρονομεῖν τῆσ οὐσίασ, καὶ μὴ τῷ τετελευτηκότι τῷ αὐτῷ εἰσποιητῷ ὄντι υἱὸν εἰσποιεῖν ἐπ’ ἀποστερήσει τῶν ἡμετέρων. εἰ μὲν γὰρ αὐτὸσ ζῶν ἐποιήσατο, καίπερ ὄντοσ παρὰ τὸν νόμον τοῦ ἔργου, οὐκ ἀντιλέγομεν·

ἐπειδὴ δὲ οὔτε γόνῳ ἦν αὐτῷ υἱὸσ οὐδεὶσ οὔτ’ ἐποιήσατο ζῶν, ὁ δὲ νόμοσ τοῖσ ἐγγύτατα γένουσ τὰσ κληρονομίασ ἀποδίδωσι, πῶσ οὐ δίκαιοί ἐσμεν ἡμεῖσ τούτων μὴ ἀποστερηθῆναι κατ’ ἀμφότερα; καὶ γὰρ τῷ Ἀρχιάδῃ, οὗ ἦν ἡ οὐσία τὸ ἐξ ἀρχῆσ, ἐγγυτάτω γένει ἐσμὲν καὶ τῷ εἰσποιητῷ Λεωκράτει·

τοῦ μὲν γὰρ ὁ πατὴρ ἐπανεληλυθὼσ εἰσ τοὺσ Ἐλευσινίουσ οὐκέτι τὴν κατὰ τὸν νόμον οἰκειότητα ἔλιπεν αὑτῷ, ἡμεῖσ δέ, παρ’ οἷσ ἦν ἐν τῷ γένει, τὴν ἀναγκαιοτάτην συγγένειαν εἴχομεν, ὄντεσ ἀνεψιαδοῖ ἐκείνῳ. ὥστ’ εἰ μὲν βούλει, τοῦ Ἀρχιάδου συγγενεῖσ ὄντεσ ἀξιοῦμεν κληρονομεῖν, εἰ δὲ βούλει, τοῦ Λεωκράτουσ· τετελευτηκότοσ γὰρ ἄπαιδοσ αὐτοῦ, οὐδεὶσ ἡμῶν γένει ἐγγυτέρω ἐστί. καὶ διὰ μὲν σέ, ὦ Λεώστρατε, ὁ οἶκοσ ἐξηρήμωται·

τῆσ γὰρ οὐσίασ τὴν οἰκειότητα, οὐ τῶν ἀνδρῶν τῶν ποιησαμένων διετήρεισ. ἑώσ μέν γε τελευτήσαντοσ τούτου οὐδεὶσ ἠμφεσβήτει τοῦ κλήρου, οὐδένα εἰσεποίεισ τῷ Ἀρχιάδῃ υἱόν· ἐπειδὴ δὲ ἡμεῖσ συγγενεῖσ ὄντεσ ἥκομεν εἰσ τὸ μέσον, τηνικαῦτα εἰσποιεῖσ, ἵνα τὴν οὐσίαν κατάσχῃσ. καὶ φὴσ μὲν οὐδὲν εἶναι τῷ Ἀρχιάδῃ, πρὸσ ὃν εἰσεποιήθησ, διαμαρτυρεῖσ δὲ πρὸσ ἡμᾶσ, τὸ ὁμολογούμενον γένοσ ἐξελαύνων· εἰ γὰρ μηδέν ἐστιν ἐν τῷ οἴκῳ, τί σὺ ἐλαττοῖ τοῦ μηδενὸσ ἡμῶν κληρονομησάντων; ἀλλὰ γὰρ ἡ ἀναίδεια καὶ ἡ πλεονεξία τοιαύτη ἐστὶν αὐτοῦ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὥσθ’ ἡγεῖσθαι δεῖν ἐν Ἐλευσινίοισ τε τὴν πατρῴαν οὐσίαν ἐπανελθὼν ἔχειν, ἐφ’ ἅ τ’ εἰσεποιήθη μὴ ὄντοσ ἐν τῷ οἴκῳ υἱοῦ, καὶ τούτων κύριοσ γενέσθαι.

καὶ ταῦτα πάντα ῥᾳδίωσ διοικεῖται· πρὸσ γὰρ ἀνθρώπουσ ἡμᾶσ πένητασ καὶ ἀδυνάτουσ ἔχων ἀναλίσκειν ἐκ τῶν ἀλλοτρίων πολὺ περίεστιν. διόπερ οἶμαι ὑμᾶσ δεῖν βοηθεῖν τοῖσ μὴ πλεονεκτῆσαί τι βουλομένοισ, ἀλλ’ ἀγαπῶσιν ἐάν τισ ἡμᾶσ τῶν νόμων ἐᾷ τυγχάνειν. τί γὰρ δεῖ ποιεῖν ἡμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί;

διὰ τριῶν τῆσ ποιήσεωσ ἐμμενούσησ, καὶ τοῦ τελευταίου ἐγκαταλειφθέντοσ, τούτου ἄπαιδοσ τετελευτηκότοσ, μὴ κομίσασθαι τὰ ἡμέτερ’ αὐτῶν χρόνῳ ποτέ; τοῦτο τοίνυν ἔχοντεσ τὸ δίκαιον ἐλάχομεν τοῦ κλήρου πρὸσ τὸν ἄρχοντα. οὑτοσὶ δὲ Λεωχάρησ προπετῶσ διαμαρτυρήσασ τὰ ψευδῆ, οἰέται δεῖν παρὰ πάντασ τοὺσ νόμουσ ἀποστερῆσαι ἡμᾶσ τῆσ κληρονομίασ. πρῶτον μὲν οὖν, ὅτι τά τε περὶ τὰσ ποιήσεισ καὶ τὸ γένοσ τὸ τούτων ἀληθῆ εἰρήκαμεν, καὶ ἡ λουτροφόροσ ἐφέστηκεν ἐπὶ τῷ τοῦ Ἀρχιάδου μνήματι, ταύτασ ὑμῖν τὰσ μαρτυρίασ βουλόμεθ’ ἀναγνῶναι·

ἔπειτ’ ἤδη καὶ τὰ λοιπὰ σαφῶσ διδάξομεν ὑμᾶσ, ὥστ’ ἐξελέγξαι τούτουσ τὰ ψευδῆ διαμεμαρτυρηκότασ. καί μοι λαβὲ τὰσ μαρτυρίασ ἃσ λέγω. Μαρτυρίαι ὁ μὲν τοίνυν τοῦ πράγματοσ λόγοσ καὶ τὸ ἁπλοῦν δίκαιον περὶ τῆσ κληρονομίασ οὕτωσ ἔχει, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τῶν τε πεπραγμένων ἐξ ἀρχῆσ αὐτὰ τὰ κεφάλαια σχεδόν τι ἀκηκόατε. ἃ δὲ μετὰ τὴν τοῦ κλήρου λῆξιν πεποιήκασι καὶ ὃν τρόπον ἡμῖν κεχρημένοι εἰσίν, ἀναγκαῖον νομίζω εἰπεῖν·

οἰόμαι γὰρ περὶ κλήρου ἀγῶνα μηδένασ ἄλλουσ παρανενομῆσθαι τοιαῦτα οἱᾶ ἡμᾶσ. ἐπειδὴ γὰρ ἐτελεύτησεν ὁ Λεωκράτησ καὶ ἡ ταφὴ ἐγένετο αὐτῷ, πορευομένων ἡμῶν εἰσ τὰ κτήματα διὰ τὸ ἄπαιδά τε τὸν ἄνδρα καὶ ἄγαμον τετελευτηκέναι, ἐξήγαγε Λεώστρατοσ οὑτοσὶ φάσκων αὑτοῦ εἶναι.

καὶ ὅτι μὲν ποιεῖν τι τῶν νομιζομένων ἐκώλυσεν ἡμᾶσ τῷ τετελευτηκότι, πατὴρ ὢν αὐτὸσ ἐκείνου, ἴσωσ ἔχει λόγον, καίπερ ὄντοσ παρανόμου τοῦ ἔργου· τῷ γὰρ φύσει ὄντι πατρὶ τῆσ ταφῆσ τὴν ἐπιμέλειαν παραδίδοσθαι εἰκόσ ἐστιν, ἔπειτα μέντοι καὶ τοῖσ οἰκείοισ ἡμῖν, ὧν ἦν συγγενὴσ κατὰ τὴν ποίησιν ὁ τετελευτηκώσ. ἐπεὶ δὲ τὰ νομιζόμενα ἐγένετο, κατὰ ποῖον νόμον φανεῖται ἐρήμου ὄντοσ τοῦ οἴκου τοὺσ ἐγγυτάτω γένουσ ἡμᾶσ ἐξαγαγὼν ἐκ τῆσ οὐσίασ;

ὅτι νὴ Δία πατὴρ ἦν τοῦ τετελευτηκότοσ. ἀπεληλυθώσ γ’ εἰσ τὸν πατρῷον οἶκον καὶ οὐκέτι τῆσ οὐσίασ ἐφ’ ᾗ ἐγκατέλιπεν τὸ υἱόν, κύριοσ ὤν· εἰ δὲ μή, τί τῶν νόμων ὄφελοσ; γενομένησ οὖν τῆσ ἐξαγωγῆσ, ἵνα τὰ πλεῖστα παραλίπω, ἐλάχομεν πρὸσ τὸν ἄρχοντα τοῦ κλήρου, οὔτε γόνῳ, ὥσπερ εἶπον, <υἱέοσ> οὐδενὸσ ὄντοσ τῷ τετελευτηκότι, οὔτ’ εἰσποιητοῦ γεγενημένου κατὰ τοὺσ νόμουσ.

μετὰ δὲ ταῦτα Λεώστρατοσ οὑτοσὶ παρακαταβάλλει ὡσ υἱὸσ Ἀρχιάδου ἐκείνου, οὐκ ἐπιλογισάμενοσ οὔθ’ ὅτι ἐπανεληλύθει εἰσ τοὺσ Ἐλευσινίουσ, οὔθ’ ὅτι οἱ εἰσποιητοὶ οὐκ αὐτοὶ ὑφ’ αὑτῶν, ἀλλ’ ὑπὸ τῶν εἰσποιουμένων καθίστανται· ἀλλὰ γὰρ οἶμαι ἁπλοῦν τι διελογίσατο, δεῖν αὑτὸν καὶ δικαίωσ καὶ ἀδίκωσ ἀμφισβητεῖν τῶν ἀλλοτρίων.

καὶ πρῶτον μὲν ἐλθὼν οἱο͂σ ἦν εἰσ τὸν Ὀτρυνέων πίνακα τὸν ἐκκλησιαστικὸν ἐγγράφειν αὑτὸν Ἐλευσίνιοσ ὤν, καὶ τοῦτο διῳκεῖτο, ἔπειτα, πρὶν ἐγγραφῆναι καὶ ἐν τῷ ληξιαρχικῷ γραμματείῳ τῷ τῶν Ὀτρυνέων, μετέχειν τῶν κοινῶν, τηλικαύτην παρανομίαν προαιρούμενοσ παρανομεῖν ἕνεκα πλεονεξίασ. αἰσθόμενοι δ’ ἡμεῖσ μαρτύρων ἐναντίον ἐκωλύσαμεν τὸ γιγνόμενον, καὶ ᾠόμεθα δεῖν κριθῆναι πρῶτον τὴν κληρονομίαν παρ’ ὑμῖν, πρὶν ἐπὶ τὸ ὄνομά τινα τὸ τοῦ Ἀρχιάδου εἰσποιηθῆναι.

κωλυθεὶσ δὲ καὶ ἐξελεγχθεὶσ πρὸσ τῷ πίνακι καὶ ἐν τῇ τῶν ἀρχόντων ἀγορᾷ ὅτι ἠδίκει πολλῶν ἐναντίον, ᾤετο δεῖν μηδὲν ἧττον βιάζεσθαι καὶ κρείττων ταῖσ παρασκευαῖσ τῶν ὑμετέρων νόμων γενέσθαι. τί τούτου τεκμήριον;

συναγαγών τινασ τῶν Ὀτρυνέων ὀλίγουσ καὶ τὸν δήμαρχον πείθει, ἐπειδὰν ἀνοιχθῇ τὸ γραμματεῖον, ἐγγράψαι αὑτόν. καὶ μετὰ ταῦτα ἧκε Παναθηναίων ὄντων τῶν μεγάλων τῇ διαδόσει πρὸσ τὸ θεωρικόν, καὶ ἐπειδὴ οἱ ἄλλοι δημόται ἐλάμβανον, ἠξίου καὶ αὑτῷ δίδοσθαι καὶ ἐγγραφῆναι εἰσ τὸ γραμματεῖον ἐπὶ τὸ τοῦ Ἀρχιάδου ὄνομα. διαμαρτυρομένων δὲ ἡμῶν, καὶ τῶν ἄλλων δεινὸν φασκόντων εἶναι τὸ γιγνόμενον, ἀπῆλθεν οὔτ’ ἐγγραφεὶσ οὔτε τὸ θεωρικὸν λαβών. τὸν δὲ παρὰ τὸ ψήφισμα τὸ ὑμέτερον ἀξιοῦντα τὸ θεωρικὸν λαμβάνειν πρὶν ἐγγραφῆναι εἰσ τοὺσ Ὀτρυνέασ, ὄντα ἐξ ἑτέρου δήμου, τοῦτον οὐκ οἰέσθε τοῦ κλήρου παρὰ τοὺσ νόμουσ ἀμφισβητεῖν;

ἢ τὸν πρὸ τῆσ τοῦ δικαστηρίου γνώσεωσ οὕτωσ ἀδίκουσ πλεονεξίασ διοικούμενον, τοῦτον πῶσ εἰκὸσ τῷ πράγματι πιστεύειν; ὁ γὰρ τὸ θεωρικὸν ἀδίκωσ ἀξιώσασ λαμβάνειν καὶ περὶ τοῦ κλήρου τῇ αὐτῇ διανοίᾳ δῆλον ὅτι κέχρηται νυνί. ἀλλὰ μὴν καὶ τὸν ἄρχοντά γε ἐξηπάτησεν παρακαταβάλλων καὶ ἡμᾶσ, καὶ ἀντεγράψατο Ὀτρυνεὺσ εἶναι ἐν Ἐλευσινίοισ δημοτευόμενοσ.

ἐπειδὴ τοίνυν τούτων πάντων ἀπετύγχανεν, ταῖσ παρελθούσαισ ἀρχαιρεσίαισ ταύταισ παρασκευασάμενόσ τινασ τῶν δημοτῶν ἠξίου οὗτοσ ἐγγράφεσθαι ποιητὸσ υἱὸσ τῷ Ἀρχιάδῃ. ἀντιλεγόντων δ’ ἡμῶν καὶ ἀξιούντων, ἐπειδὰν τοῦ κλήρου ἡ διαδικασία γένηται, τηνικαῦτα τοὺσ δημότασ τὴν ψῆφον φέρειν, πρότερον δὲ μή, τοῦτο μὲν ἐπείσθησαν οὐ δι’ αὑτούσ, ἀλλὰ διὰ τοὺσ νόμουσ·

δεινὸν γὰρ ἐδόκει εἶναι τὸν παρακαταβεβληκότα τοῦ κλήρου εἰσποιεῖν αὑτὸν ἔτι τῶν πραγμάτων ἀκρίτων ὄντων· ὃ δὲ μετὰ ταῦτα διοικεῖται Λεώστρατοσ οὑτοσί, τοῦτο πάντων δεινότατόν ἐστιν. ἐπειδὴ γὰρ αὐτὸσ ἀπετύγχανεν τοῦ ἐγγραφῆναι, εἰσποιεῖ Λεωχάρην τὸν αὑτοῦ υἱὸν Ἀρχιάδῃ παρὰ πάντασ τοὺσ νόμουσ, πρὶν τοῦ δήμου τὴν δοκιμασίαν γενέσθαι·

οὐκ εἰσηγμένου δ’ εἰσ τοὺσ φράτεράσ πω τοὺσ Ἀρχιάδου, ἀλλ’ ἐπειδὴ ἐνεγράφη, τηνικαῦτα πείσασ ἕνα τινὰ τῶν φρατέρων ἐνέγραψεν εἰσ τὸ φρατερικὸν γραμματεῖον. καὶ μετὰ ταῦτα τῇ διαμαρτυρίᾳ πρὸσ τῷ ἄρχοντι τοῦτον ἐπιγράφεται ὡσ υἱὸν ὄντα γνήσιον τοῦ τετελευτηκότοσ ἔτη πολλά, τὸν πρῴην καὶ χθὲσ ἐγγραφέντα.

καὶ συμβαίνει ἀμφοτέρουσ αὐτοὺσ τῆσ κληρονομίασ ἀμφισβητεῖν· οὐδέτεροσ δ’ αὐτῶν ζῶντι, ἀλλὰ τετελευτηκότι εἰσποιεῖ αὑτόν.

ἡμεῖσ δὲ οἰόμεθα δεῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐπειδὰν περὶ τούτου τοῦ ἀγῶνοσ ὑμεῖσ τὴν ψῆφον ἐνέγκητε, τηνικαῦτα ἐκ τῶν κατὰ γένοσ ἐγγυτάτω ἡμῶν εἰσποιεῖν υἱὸν τῷ τετελευτηκότι, ὅπωσ ἂν ὁ οἶκοσ μὴ ἐξερημωθῇ. πρῶτον μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὡσ ἐπανῆλθεν εἰσ τοὺσ Ἐλευσινίουσ ἐκ τῶν Ὀτρυνέων Λεώστρατοσ οὑτοσὶ καταλιπὼν υἱὸν τῷ Ἀρχιάδῃ γνήσιον, καὶ ὅτι ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἔτι πρότερον τὸ αὐτὸ τοῦτ’ ἐπεποιήκει, καὶ ὡσ ὁ καταλειφθεὶσ ἄπαισ τετελεύτηκεν, καὶ ὡσ ὁ νῦν διαμεμαρτυρηκὼσ πρότερον εἰσ τοὺσ δημότασ ἢ εἰσ τοὺσ φράτερασ ἐνεγράφη, τούτων ὑμῖν τὰσ τῶν φρατέρων καὶ τὰσ τῶν δημοτῶν μαρτυρίασ ἀναγνώσεται, καὶ τῶν ἄλλων δὲ τῶν εἰρημένων, ὧν οὗτοι πεποιήκασιν, ἁπάντων ὑμῖν τὰσ μαρτυρίασ καθ’ ἓν ἕκαστον παρέξομαι.

καί μοι κάλει τοὺσ μάρτυρασ δευρί. Μάρτυρεσ τῶν μὲν τοίνυν πραγμάτων ἁπάντων ἀκηκόατε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ τῶν ἐξ ἀρχῆσ γεγενημένων περὶ τὸν κλῆρον τοῦτον καὶ τῶν ὕστερον συμβάντων, ἐπειδὴ τάχιστα τὴν λῆξιν ἡμεῖσ ἐποιησάμεθα. λοιπὸν δ’ ἐστὶ περί τε τῆσ διαμαρτυρίασ αὐτῆσ εἰπεῖν καὶ περὶ τῶν νόμων καθ’ οὓσ ἀξιοῦμεν κληρονομεῖν·

ἔτι δέ, ἂν ἐγχωρῇ τὸ ὕδωρ καὶ μὴ μέλλωμεν ὑμῖν ἐνοχλεῖν, ἐξελέγξαι τὰ ὑπὸ τούτων ῥηθησόμενα, ὅτι οὔτε δίκαια οὔθ’ ὑγιῆ ἐστι. καὶ πρῶτον μὲν τὴν διαμαρτυρίαν ἀναγνώτω, καὶ σφόδρα τὸν νοῦν αὐτῇ προσέχετε· περὶ γὰρ ταύτησ ἡ ψῆφοσ οἰσθήσεται νυνί. Διαμαρτυρία οὐκοῦν δήπου διαμεμαρτύρηκεν οὑτοσί, ὡσ ἀκηκόατε, μὴ ἐπίδικον εἶναι τὸν κλῆρον τὸν Ἀρχιάδου, ὄντων αὐτῷ παίδων γνησίων κυρίωσ κατὰ τὸν θεσμόν. ἐξετάσωμεν τοίνυν, εἰ εἰσὶν ἢ τὰ ψευδῆ διαμεμαρτύρηκεν οὑτοσί. ὁ γὰρ Ἀρχιάδησ ἐκεῖνοσ, οὗ ἐστιν ὁ κλῆροσ, ἐποιήσατο υἱὸν τὸν τοῦ διαμεμαρτυρηκότοσ νυνὶ πάππον· ἐκεῖνοσ δ’ ἐγκαταλιπὼν υἱὸν γνήσιον τὸν τούτου πατέρα Λεώστρατον ἐπανῆλθεν εἰσ τοὺσ Ἐλευσινίουσ.

μετὰ δὲ ταῦτα αὐτὸσ οὑτοσὶ Λεώστρατοσ πάλιν ἐγκαταλιπὼν υἱὸν ᾤχετο ἀπιὼν εἰσ τὸν πατρῷον οἶκον·

ὁ δ’ ἐγκαταλειφθεὶσ ὑπὸ τούτου τελευταῖοσ ἁπάντων τῶν εἰσποιηθέντων τετελεύτηκεν ἄπαισ, ὥστε γίγνεται ἔρημοσ ὁ οἶκοσ, καὶ ἐπανελήλυθεν ἡ κληρονομία πάλιν εἰσ τοὺσ ἐξ ἀρχῆσ ἐγγύτατα γένουσ ὄντασ. πῶσ ἂν οὖν εἰήσαν κατὰ τὴν διαμαρτυρίαν υἱεῖσ ἔτι τινὲσ τῷ Ἀρχιάδῃ, ᾧ οἱ μὲν εἰσποιηθέντεσ ὁμολογοῦνται ἐπανεληλυθέναι, ὁ δ’ ἐγκαταλειφθεὶσ τελευταῖοσ ἄπαισ τετελεύτηκεν;

οὐκοῦν ἀνάγκη τὸν οἶκον ἔρημον εἶναι. ὁπότε δὲ ἔρημοσ ὁ οἶκοσ, οὐκ ἂν εἰήσαν υἱεῖσ ἔτι ἐκείνῳ γνήσιοι. οὑτοσὶ τοίνυν διαμεμαρτύρηκεν τοὺσ οὐκ ὄντασ εἶναι, καὶ γέγραφεν ἐν τῇ διαμαρτυρίᾳ ὄντων παίδων, ἕνα φάσκων αὑτὸν εἶναι. ἀλλὰ μὴν γνησίων γ’ ὅταν λέγῃ καὶ κυρίωσ κατὰ τὸν θεσμόν, παρακρούεται παρὰ τοὺσ νόμουσ.

τὸ μὲν γὰρ γνήσιόν ἐστιν, ὅταν ᾖ γόνῳ γεγονόσ· καὶ ὁ νόμοσ ταῦτα μαρτυρεῖ λέγων, ἣν ἂν ἐγγυήσῃ πατὴρ ἢ ἀδελφὸσ ἢ πάπποσ, ἐκ ταύτησ εἶναι παῖδασ γνησίουσ. τὸ δὲ κυρίωσ κατὰ τῶν ποιήσεων ὁ νομοθέτησ ἔλαβεν, ὑπολαμβάνων δεῖν, ὅταν τισ ὢν ἄπαισ καὶ κύριοσ τῶν ἑαυτοῦ ποιήσηται υἱόν, ταῦτα κύρια εἶναι. οὗτοσ τοίνυν γόνῳ μὲν οὐδένα φησὶν Ἀρχιάδῃ γενέσθαι υἱόν, διαμεμαρτύρηται δὲ γνησίων ὄντων, ἐναντίαν τῷ πράγματι τὴν διαμαρτυρίαν ποιησάμενοσ. ποιητὸσ δὲ ὁμολογῶν εἶναι, φαίνεται οὐκ εἰσποιηθεὶσ ὑπὸ τοῦ τετελευτηκότοσ αὐτοῦ, ὥστε πῶσ ἔτι σοι κύρια ταῦτ’ ἂν εἰή κατὰ τὸν θεσμόν;

ὅτι νὴ Δία ἐγγέγραπται Ἀρχιάδῃ υἱόσ. ὑπό γε τουτωνὶ πρῴην βιασαμένων, ἤδη τῆσ τοῦ κλήρου διαδικασίασ ἐνεστηκυίασ· οὐ δὴ δίκαιον ἐν τεκμηρίῳ ποιεῖσθαι τἀδίκημα. καὶ γὰρ ἐκεῖνο πῶσ οὐ δεινόν ἐστιν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐπὶ μὲν τοῦ λόγου αὐτίκα μάλα φήσειν ποιητὸν εἶναι, ἐν δὲ τῇ διαμαρτυρίᾳ τοῦτο μὴ τολμῆσαι γράψαι, ἀλλὰ τὰ μὲν ἐν ταύτῃ διαμεμαρτυρημένα εἶναι ὡσ ὑπὲρ υἱοῦ γόνῳ γεγονότοσ, τὰ δ’ αὐτίκα μάλα ῥηθησόμενα ὡσ εἰσποιητοῦ;

εἰ δὲ τὴν ἀπολογίαν ἐναντίαν τῇ διαμαρτυρίᾳ ποιήσονται, πῶσ οὐκ ἢ τὸν λόγον ἀνάγκη ἢ τὴν διαμαρτυρίαν ψευδῆ εἶναι; εἰκότωσ δ’ οὐ προσέγραψαν τὴν ποίησιν τῇ διαμαρτυρίᾳ. ἔδει γὰρ ἐγγράψαι αὐτοὺσ εἰσποιησαμένου τοῦ δεῖνοσ· ὁ δ’ οὐκ εἰσεποιήσατο, ἀλλ’ ἑαυτοὺσ εἰσποιοῦντεσ ἀποστεροῦσιν ἡμᾶσ τῆσ κληρονομίασ. τὸ μετὰ ταῦτα τοίνυν πῶσ οὐκ ἄτοπον καὶ δεινόν ἐστιν, ἅμα παρακαταβεβληκέναι τοῦ κλήρου πρὸσ τῷ ἄρχοντι ὡσ ὄντα αὐτὸν Ἀρχιάδου Λεώστρατον τουτονί, τὸν Ἐλευσίνιον τοῦ Ὀτρυνέωσ, διαμεμαρτυρηκέναι δ’ ἕτερον, ὡσ αὐτοὶ ὁρᾶτε, φάσκοντα καὶ τοῦτον Ἀρχιάδου υἱὸν εἶναι;

καὶ ποτέρῳ δεῖ προσέχειν ὑμῶν ὡσ ἀληθῆ λέγοντι; αὐτὸ γὰρ τοῦτο τεκμήριον οὐκ ἐλάχιστόν ἐστι τοῦ ψευδῆ τὴν διαμαρτυρίαν γεγενῆσθαι, τὸ περὶ τοῦ αὐτοῦ πράγματοσ μὴ τὸν αὐτὸν ἀμφισβητεῖν.

εἰκότωσ· ὅτε γὰρ οἶμαι Λεώστρατοσ οὑτοσὶ παρακατέβαλλε τοῦ κλήρου πρὸσ ἡμᾶσ, οὔπω <ὁ> διαμεμαρτυρηκὼσ νῦν ἐνεγέγραπτο δημότησ εἶναι. ὥστε πάντων ἂν δεινότατα πάθοιμεν, εἰ τῇ ὕστερον τῶν πραγμάτων γεγενημένῃ διαμαρτυρίᾳ πιστεύσετε ὑμεῖσ. ἀλλὰ μὴν καὶ πρεσβύτερά γε αὑτοῦ διαμεμαρτύρηκεν.

ὁ γὰρ μήπω ἐν τῷ οἴκῳ τῷ Ἀρχιάδου ὤν, ὅθ’ ἡ λῆξισ αὕτη τοῦ κλήρου ἐγένετο, πῶσ ἂν εἰδείη τι τούτων; ἔπειτ’ εἰ μὲν αὑτὸν διεμεμαρτυρήκει, εἶχεν ἂν λόγον αὐτῷ τὸ πρᾶγμα· ἀδίκωσ μὲν ἂν ἔγραφεν, οὐδὲν δ’ ἧττον ὑπὲρ τοῦ κατὰ τὴν ἡλικίαν γ’ ὄντοσ. νῦν δὲ γνησίουσ υἱοὺσ γέγραφεν τῷ Ἀρχιάδῃ ἐκείνῳ εἶναι, τόν τε αὑτοῦ πατέρα δῆλον ὅτι καὶ τὸν κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆσ ποίησιν, οὐκ ἐπιλογισάμενοσ ὅτι ἐπανεληλυθότεσ ἦσαν. οὐκοῦν ἀνάγκη πρεσβυτέρασ πράξεισ αὐτὸν καὶ μὴ τὰσ ἐφ’ ἑαυτοῦ γεγενημένασ διαμεμαρτυρηκέναι. εἶθ’ ὑμεῖσ τῷ τοῦτο τετολμηκότι πιστεύσετε ὡσ ἀληθῆ λέγοντι; νὴ Δί’, ἀλλ’ ἀκηκοὼσ τοῦ αὑτοῦ πατρὸσ διαμεμαρτύρηκεν.

ὁ δέ γε νόμοσ ἀκοὴν τῶν τετελευτηκότων κελεύει διαμαρτυρεῖν, <οὐ> ζῶντοσ τοῦ πατρὸσ τὰ ὑπ’ ἐκείνου πραχθέντα. ἐπεὶ κἀκεῖνο· διὰ τί ποτε Λεώστρατοσ οὑτοσὶ οὐχ αὑτόν, ἀλλὰ τοῦτον ἐπεγράψατο τῇ διαμαρτυρίᾳ; τὰ γὰρ πρεσβύτερα τῶν πραγμάτων τὸν πρεσβύτερον ἔδει διαμαρτυρεῖν. ὅτι νὴ Δί’, ἂν εἴποι, τοῦτον γὰρ εἰσπεποίηκα υἱὸν τῷ Ἀρχιάδῃ. οὐκοῦν σὲ τὸν εἰσποιοῦντα καὶ κατασκευάζοντα τὰ πράγματα καὶ λόγον ἔδει διδόναι, γενόμενον ὑπεύθυνον ὧν πεποίηκασ·

πολλή γε ἀνάγκη. ἀλλὰ τοῦτο μὲν ἔφυγεσ, τῇ διαμαρτυρίᾳ δὲ τοῦτον οὐδὲν εἰδότ’ ἐπεγράψω. ὥστε φανερὸν ὑμῖν ἐστιν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὰ διαμαρτυρούμενα μὴ εἶναι ἀληθῆ, καὶ παρ’ αὐτοῖσ γε τούτοισ ὁμολογεῖται. καὶ μὴν κἀκεῖνο δίκαιόν ἐστιν, μὴ λέγοντοσ αὐτίκα μάλ’ ἀκούειν Λεωστράτου τουτουί, ὑπὲρ ὧν γε διαμαρτυρῆσαι οὐκ ἐτόλμησεν. ὡσ δὲ καὶ τῶν ἀγώνων ἀδικώτατοι καὶ πλείστησ ὀργῆσ ἄξιοι τοῖσ ἀγωνιζομένοισ αἱ διαμαρτυρίαι εἰσίν, μάλιστ’ ἄν τισ ἐκεῖθεν καταμάθοι.

πρῶτον μὲν γὰρ οὐκ ἀναγκαίωσ ἔχουσιν, ὥσπερ οἱ ἄλλοι, ἀλλ’ ἐκ προαιρέσεωσ καὶ βουλήσεωσ τῆσ τοῦ διαμαρτυροῦντοσ γίγνονται. εἰ μὲν γὰρ ὑπὲρ τῶν διαμφισβητουμένων μὴ ἔστιν ἄλλον τρόπον δίκην λαβεῖν ἢ διαμαρτυρήσαντα, ἴσωσ ἀναγκαῖον τὸ διαμαρτυρεῖν· εἰ δὲ καὶ ἄνευ διαμαρτυρίασ πρὸσ ἅπασι τοῖσ συνεδρίοισ ἔνεστι λόγου μὴ ἀποστερηθῆναι, πῶσ οὐ προπετείασ καὶ τῆσ μεγίστησ ἀπονοίασ σημεῖον τὸ διαμαρτυρεῖν ἐστιν;

οὐδὲ γὰρ ὁ νομοθέτησ ἀναγκαῖον αὐτὸ ἐποίησεν τοῖσ ἀντιδίκοισ, ἀλλ’ ἂν βούλωνται διαμαρτυρεῖν, ἔδωκεν, ὥσπερ διάπειραν ποιούμενοσ τῶν τρόπων ἑνὸσ ἑκάστου ἡμῶν, πῶσ ποτ’ ἔχοιμεν πρὸσ τὸ προπετῶσ τι πράττειν. ἔτι τοίνυν ἐπὶ τὸ τῶν διαμαρτυρούντων μέροσ οὔτε δικαστήρια ἦν ἂν οὔτε ἀγῶνεσ ἐγίγνοντο·

κωλύει γὰρ πάντα ταῦτα τὸ τῶν διαμαρτυριῶν γένοσ καὶ ἀποκλείει εἰσαγωγῆσ ἕκαστα τῆσ εἰσ τὸ δικαστήριον, κατά γε τὴν τοῦ διαμαρτυροῦντοσ βούλησιν. διόπερ οἶμαι δεῖν κοινοὺσ ἐχθροὺσ τοὺσ τοιούτουσ ἀνθρώπουσ ὑπολαμβάνειν πᾶσιν εἶναι, καὶ μηδέποτε τυγχάνειν αὐτοὺσ συγγνώμησ ἀγωνιζομένουσ παρ’ ὑμῖν· προελόμενοσ γὰρ ἕκαστοσ αὐτῶν τὸν ἐκ τοῦ διαμαρτυρῆσαι κίνδυνον, οὐκ ἀναγκασθεὶσ εἰσέρχεται. ὅτι μὲν οὖν ἡ διαμαρτυρία ψευδήσ ἐστιν, καὶ ἐκ τῶν γεγραμμένων καὶ ἐκ τῶν εἰρημένων λόγων σχεδὸν ἀκριβῶσ μεμαθήκατε.

ὅτι δὲ καὶ οἱ νόμοι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἡμῖν τὴν κληρονομίαν ἀποδιδόασι, τοῦθ’ ὑμᾶσ διὰ βραχέων βούλομαι διδάξαι, οὐχ ὡσ οὐ μεμαθηκότασ καὶ ἐν τοῖσ ἐν ἀρχῇ εἰρημένοισ, ἀλλ’ ἵνα μᾶλλον πρὸσ τὴν τούτων ψευδολογίαν τὰ δίκαια μνημονεύητε. τὸ μὲν γὰρ σύνολον, ὄντεσ Ἀρχιάδῃ, οὗ ἐστιν ὁ κλῆροσ οὑτοσί, πρὸσ ἀνδρῶν κατὰ γένοσ ἐγγυτάτω, καὶ τῆσ ποιήσεωσ, ἣν ἐκεῖνοσ ἐποιήσατο, τῶν μὲν ἐπανεληλυθότων εἰσ τὸν πατρῷον οἶκον, τοῦ δ’ ἐγκαταλειφθέντοσ ἄπαιδοσ τετελευτηκότοσ, τούτων δ’ οὕτωσ ἐχόντων ἀξιοῦμεν κληρονομεῖν, οὐδεμίαν οὐσίαν Λεωστράτου ἀφελόμενοι οὗτοι μὲν γὰρ τὰσ ἑαυτῶν ἔχουσιν, τῆσ ὑπ’ Ἀρχιάδου δὲ καταλειφθείσησ καὶ οὔσησ ἐκ τῶν νόμων ἡμετέρασ.

ὁ γὰρ νόμοσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, κελεύει κρατεῖν τοὺσ ἄρρενασ καὶ τοὺσ ἐκ τῶν ἀρρένων·

οὗτοι δ’ ἡμεῖσ ἐσμεν. οὐκ ἦσαν τοίνυν παῖδεσ ἐκείνῳ· οἱ δ’ ὄντεσ ἡμεῖσ ἐσμεν. ἔπειτα οὐ δίκαιον δήπου τὸν ποιητὸν υἱὸν ποιητοὺσ ἑτέρουσ εἰσάγειν, ἀλλ’ ἐγκαταλείπειν μὲν γιγνομένουσ, ὅταν δὲ τοῦτ’ ἐπιλίπῃ, τοῖσ γένεσιν ἀποδιδόναι τὰσ κληρονομίασ·

ταῦτα γὰρ οἱ νόμοι κελεύουσιν. ἐπεὶ πῶσ οὐκ ἐκκλείεται εἷσ ἕκαστοσ ὑμῶν τῆσ κατὰ γένοσ ἀγχιστείασ, ὅταν τοῖσ ποιητοῖσ ἡ ἄδεια αὕτη δοθῇ; ὁρᾶτε γὰρ ὅτι ταῖσ κολακείαισ οἱ πλεῖστοι ψυχαγωγούμενοι καὶ ταῖσ πρὸσ τοὺσ οἰκείουσ διαφοραῖσ πολλάκισ φιλονικοῦντεσ ποιητοὺσ υἱεῖσ ποιοῦνται· εἰ δ’ ἔσται τῷ εἰσποιηθέντι παρὰ τὸν νόμον εἰσποιεῖν ὃν ἂν βούληται, οὐδέποτε τοῖσ γένεσιν αἱ κληρονομίαι δοθήσονται. ἃ καὶ προνοηθεὶσ ὁ νομοθέτησ ἀπεῖπεν τῷ ποιητῷ αὐτῷ ὄντι ποιητὸν υἱὸν μὴ ποιεῖσθαι, τίνα τρόπον διορίσασ περὶ τούτων;

ὅταν εἴπῃ υἱὸν γνήσιον ἐγκαταλιπόντα ἐπανιέναι, δηλοῖ δήπου φανερῶσ ὅτι οὐ δεῖ ποιεῖσθαι· ἀδύνατον γάρ ἐστιν υἱὸν γνήσιον ἐγκαταλιπεῖν, ἐὰν μὴ γόνῳ γεγονὼσ ᾖ τινι. σὺ τοίνυν, ὦ Λεώστρατε, ἀξιοῖσ τῷ τετελευτηκότι εἰσποιητῷ εἰσ τὸ ἡμέτερον γένοσ ὄντι ποιητὸν ἐπὶ τὸν κλῆρον εἰσαγαγεῖν, ὥσπερ ἐπὶ τὰ σαυτοῦ κτήματα καὶ οὐκ εἰσ τὰ κατὰ νόμον τῷ προσήκοντι δοθησόμενα βαδίζων. ἡμεῖσ δέ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἰ μὲν ὁ τετελευτηκὼσ ἐποιήσατό τινα, καίπερ οὐ διδόντοσ τοῦ νόμου συνεχωροῦμεν ἂν αὐτῷ, ἢ εἰ διαθήκασ κατελελοίπει, καὶ ταύταισ ἂν ἐνεμείναμεν, ἐπεὶ καὶ τὸ ἐξ ἀρχῆσ τοιοῦτοι ὄντεσ διετελοῦμεν, οὐκ ἐναντιούμενοι τούτοισ ἔχουσι τὴν οὐσίαν καὶ ἐπανιοῦσιν ἄνω, καθ’ ὃν δήποτε τρόπον ἐβούλοντο.

ἐπεὶ δὲ νυνί ποτε ὑπὸ τούτων αὐτῶν καὶ ὑπὸ τῶν νόμων τὸ πρᾶγμ’ ἐξελήλεγκται, οἰόμεθα δεῖν κληρονομεῖν τῶν Ἀρχιάδου, καὶ παρ’ ἡμῶν εἶναι τὸν υἱὸν τὸν εἰσποιούμενον τῶν μὴ πεποιημένων πρότερον, μὴ παρὰ τούτων.

δικαίωσ γὰρ ὁ νομοθέτησ, οἶμαι, ὥσπερ καὶ τὰσ ἀτυχίασ τῶν οἰκείων καὶ τὰσ ἐκδόσεισ τῶν γυναικῶν τοῖσ ἐγγύτατα γένουσ προσέταττε ποιεῖσθαι, οὕτωσ καὶ τὰσ κληρονομίασ καὶ τὴν τῶν ἀγαθῶν μετουσίαν τοῖσ αὐτοῖσ ἀποδέδωκεν. τὸ δὲ πάντων μέγιστον καὶ γνωριμώτατον ὑμῖν·

ὁ γὰρ τοῦ Σόλωνοσ νόμοσ οὐδὲ διαθέσθαι τὸν ποιητὸν ἐᾷ τὰ ἐν τῷ οἴκῳ, οἷ ἂν ποιηθῇ. εἰκότωσ, οἶμαι· τῷ γὰρ κατὰ νόμον εἰσποιηθέντι ἐπὶ τὰ ἑτέρου οὐχ οὕτωσ ὡσ περὶ τῶν ἰδίων κτημάτων βουλευτέον ἐστίν, ἀλλὰ τοῖσ νόμοισ ἀκολούθωσ, περὶ ἑκάστου τῶν γεγραμμένων ὡσ ὁ νόμοσ λέγει. ὅσοι μὴ ἐπεποίηντο φησίν ὅτε Σόλων εἰσῄει εἰσ τὴν ἀρχήν, ἐξεῖναι αὐτοῖσ διαθέσθαι ὅπωσ ἂν ἐθέλωσιν, ὡσ τοῖσ γε ποιηθεῖσιν οὐκ ἐξὸν διαθέσθαι, ἀλλὰ ζῶντασ ἐγκαταλιπόντασ υἱὸν γνήσιον ἐπανιέναι, ἢ τελευτήσαντασ ἀποδιδόναι τὴν κληρονομίαν τοῖσ ἐξ ἀρχῆσ οἰκείοισ οὖσι τοῦ ποιησαμένου.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Demosthenes, Speeches 41-50, Πρὸσ Λεωκάρη περὶ τοῦ Ἀρχιάδου Κλήρου

(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Λεωκάρη περὶ τοῦ Ἀρχιάδου Κλήρου)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION