Demosthenes, Speeches, Περὶ τῶν ἐν Χερρονήσῳ 81:

ὅστισ μὲν γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, παριδὼν ἃ συνοίσει τῇ πόλει, κρίνει, δημεύει, δίδωσι, κατηγορεῖ, οὐδεμιᾷ ταῦτ’ ἀνδρείᾳ ποιεῖ, ἀλλ’ ἔχων ἐνέχυρον τῆσ αὑτοῦ σωτηρίασ τὸ πρὸσ χάριν ὑμῖν λέγειν καὶ πολιτεύεσθαι, ἀσφαλῶσ θρασύσ ἐστιν· ὅστισ δ’ ὑπὲρ τοῦ βελτίστου πολλὰ τοῖσ ὑμετέροισ ἐναντιοῦται βουλήμασι, καὶ μηδὲν λέγει πρὸσ χάριν ἀλλὰ τὸ βέλτιστον ἀεί, καὶ τὴν τοιαύτην πολιτείαν προαιρεῖται ἐν ᾗ πλειόνων ἡ τύχη κυρία γίγνεται ἢ οἱ λογισμοί, τούτων δ’ ἀμφοτέρων ἑαυτὸν ὑπεύθυνον ὑμῖν παρέχει, οὗτόσ ἐστ’ ἀνδρεῖοσ, καὶ χρήσιμόσ γε πολίτησ ὁ τοιοῦτόσ ἐστιν, οὐχ οἱ τῆσ παρ’ ἡμέραν χάριτοσ τὰ μέγιστα τῆσ πόλεωσ ἀπολωλεκότεσ, οὓσ ἐγὼ τοσούτου δέω ζηλοῦν ἢ νομίζειν ἀξίουσ πολίτασ τῆσ πόλεωσ εἶναι, ὥστ’ εἴ τισ ἔροιτό με, εἰπέ μοι, σὺ δὲ δὴ τί τὴν πόλιν ἡμῖν ἀγαθὸν πεποίηκασ;