Aristophanes, Plutus, Episode 1:

(아리스토파네스, Plutus, Episode 1:)

εἴ του δέει γ’ ὧν δυνατόσ εἰμί σ’ ὠφελεῖν. εἴ μοι πορίσασ ἄρτον τιν’ εὖ πεπεμμένον δοίησ καταφαγεῖν καὶ κρέασ νεανικὸν ὧν θύεθ’ ὑμεῖσ ἔνδον. ἀλλ’ οὐκ ἐκφορά. καὶ μὴν ὁπότε τι σκευάριον τοῦ δεσπότου ὑφέλοι’, ἐγώ σε λανθάνειν ἐποίουν ἀεί. ἐφ’ ᾧ τε μετέχειν καὐτὸσ ὦ τοιχωρύχε. ἧκεν γὰρ ἄν σοι ναστὸσ εὖ πεπεμμένοσ. ἔπειτα τοῦτόν γ’ αὐτὸσ ἂν κατήσθιεσ. οὐ γὰρ μετεῖχεσ τὰσ ἴσασ πληγὰσ ἐμοί, ὁπότε τι ληφθείην πανουργήσασ ἐγώ. μὴ μνησικακήσῃσ, εἰ σὺ Φυλὴν κατέλαβεσ. ἀλλὰ ξύνοικον πρὸσ θεῶν δέξασθέ με. ἔπειτ’ ἀπολιπὼν τοὺσ θεοὺσ ἐνθάδε μενεῖσ; τὰ γὰρ παρ’ ὑμῖν ἐστι βελτίω πολύ. τί δέ; ταὐτομολεῖν ἀστεῖον εἶναί σοι δοκεῖ; πατρὶσ γάρ ἐστι πᾶσ’ ἵν’ ἂν πράττῃ τισ εὖ. τί δῆτ’ ἂν εἰήσ ὄφελοσ ἡμῖν ἐνθάδ’ ὤν; παρὰ τὴν θύραν στροφαῖον ἱδρύσασθέ με. στροφαῖον; ἀλλ’ οὐκ ἔργον ἔστ’ οὐδὲν στροφῶν. ἀλλ’ ἐμπολαῖον. ἀλλὰ πλουτοῦμεν· τί οὖν Ἑρμῆν παλιγκάπηλον ἡμᾶσ δεῖ τρέφειν; ἀλλὰ δόλιον τοίνυν. δόλιον; ἥκιστά γε· οὐ γὰρ δόλου νῦν ἔργον, ἀλλ’ ἁπλῶν τρόπων. ἀλλ’ ἡγεμόνιον. ἀλλ’ ὁ θεὸσ ἤδη βλέπει, ὥσθ’ ἡγεμόνοσ οὐδὲν δεησόμεσθ’ ἔτι. ἐναγώνιοσ τοίνυν ἔσομαι. τί δῆτ’ ἐρεῖσ; Πλούτῳ γάρ ἐστι τοῦτο συμφορώτατον ποιεῖν ἀγῶνασ μουσικοὺσ καὶ γυμνικούσ. ὡσ ἀγαθόν ἐστ’ ἐπωνυμίασ πολλὰσ ἔχειν· οὗτοσ γὰρ ἐξηύρηκεν αὑτῷ βιότιον. οὐκ ἐτὸσ ἅπαντεσ οἱ δικάζοντεσ θαμὰ σπεύδουσιν ἐν πολλοῖσ γεγράφθαι γράμμασιν. οὐκοῦν ἐπὶ τούτοισ εἰσίω; καὶ πλῦνέ γε αὐτὸσ προσελθὼν πρὸσ τὸ φρέαρ τὰσ κοιλίασ, ἵν’ εὐθέωσ διακονικὸσ εἶναι δοκῇσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION