Aristophanes, Plutus, Episode 2:

(아리스토파네스, Plutus, Episode 2:)

ἐγὼ γὰρ ὑμᾶσ ἐξολῶ κακοὺσ κακῶσ· τόλμημα γὰρ τολμᾶτον οὐκ ἀνασχετόν, ἀλλ’ οἱο͂ν οὐδεὶσ ἄλλοσ οὐδεπώποτε οὔτε θεὸσ οὔτ’ ἄνθρωποσ· ὥστ’ ἀπολώλατον. σὺ δ’ εἶ τίσ; ὠχρὰ μὲν γὰρ εἶναί μοι δοκεῖσ. ἴσωσ Ἐρινύσ ἐστιν ἐκ τραγῳδίασ· βλέπει γέ τοι μανικόν τι καὶ τραγῳδικόν. ἀλλ’ οὐκ ἔχει γὰρ δᾷδασ. οὐκοῦν κλαύσεται. ὀιέσθε δ’ εἶναι τίνα με; πανδοκεύτριαν ἢ λεκιθόπωλιν. οὐ γὰρ ἂν τοσουτονὶ ἀνέκραγεσ ἡμῖν οὐδὲν ἠδικημένη. ἄληθεσ; οὐ γὰρ δεινότατα δεδράκατον ζητοῦντεσ ἐκ πάσησ με χώρασ ἐκβαλεῖν; οὔκουν ὑπόλοιπον τὸ βάραθρόν σοι γίγνεται; ἀλλ’ ἥτισ εἶ λέγειν σ’ ἐχρῆν αὐτίκα μάλα. ἣ σφὼ ποιήσω τήμερον δοῦναι δίκην ἀνθ’ ὧν ἐμὲ ζητεῖτον ἐνθένδ’ ἀφανίσαι. ἆρ’ ἐστὶν ἡ καπηλὶσ ἡκ τῶν γειτόνων, ἣ ταῖσ κοτύλαισ ἀεί με διαλυμαίνεται; Πενία μὲν οὖν, ἣ σφῷν ξυνοικῶ πόλλ’ ἔτη. ἄναξ Ἄπολλον καὶ θεοί, ποῖ τισ φύγῃ; οὗτοσ τί δρᾷσ; ὦ δειλότατον σὺ θηρίον· οὐ παραμενεῖσ; ἥκιστα πάντων. οὐ μενεῖσ; ἀλλ’ ἄνδρε δύο γυναῖκα φεύγομεν μίαν; Πενία γάρ ἐστιν ὦ πόνηρ’, ἧσ οὐδαμοῦ οὐδὲν πέφυκε ζῷον ἐξωλέστερον. στῆθ’, ἀντιβολῶ σε, στῆθι. μὰ Δί’ ἐγὼ μὲν οὔ. καὶ μὴν λέγω, δεινότατον ἔργον παρὰ πολὺ ἔργων ἁπάντων ἐργασόμεθ’, εἰ τὸν θεὸν ἔρημον ἀπολιπόντε ποι φευξούμεθα τηνδὶ δεδιότε, μηδὲ διαμαχούμεθα. ποίοισ ὅπλοισιν ἢ δυνάμει πεποιθότεσ; ποῖον γὰρ οὐ θώρακα, ποίαν δ’ ἀσπίδα οὐκ ἐνέχυρον τίθησιν ἡ μιαρωτάτη; θάρρει· μόνοσ γὰρ ὁ θεὸσ οὗτοσ οἶδ’ ὅτι τροπαῖον ἂν στήσαιτο τῶν ταύτησ τρόπων. γρύζειν δὲ καὶ τολμᾶτον ὦ καθάρματε, ἐπ’ αὐτοφώρῳ δεινὰ δρῶντ’ εἰλημμένω; σὺ δ’ ὦ κάκιστ’ ἀπολουμένη τί λοιδορεῖ ἡμῖν προσελθοῦσ’ οὐδ’ ὁτιοῦν ἀδικουμένη; οὐδὲν γὰρ ὦ πρὸσ τῶν θεῶν νομίζετε ἀδικεῖν με τὸν Πλοῦτον ποιεῖν πειρωμένω βλέψαι πάλιν; τί οὖν ἀδικοῦμεν τοῦτό σε, εἰ πᾶσιν ἀνθρώποισιν ἐκπορίζομεν ἀγαθόν; τί δ’ ἂν ὑμεῖσ ἀγαθὸν ἐξεύροιθ’; ὅ τι; σὲ πρῶτον ἐκβαλόντεσ ἐκ τῆσ Ἑλλάδοσ. ἔμ’ ἐκβαλόντεσ; καὶ τί ἂν νομίζετον κακὸν ἐργάσασθαι μεῖζον ἀνθρώπουσ; ὅ τι; εἰ τοῦτο δρᾶν μέλλοντεσ ἐπιλαθοίμεθα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION