Plutarch, Adversus Colotem, section 30 1:

(플루타르코스, Adversus Colotem, section 30 1:)

"ὅθεν, ὥσπερ οἱ περὶ τὸ θεῖον πλημμελήσαντεσ, ἐξαγορεύων τὰ ἑαυτοῦ κακὰ τελευτῶντοσ ἤδη τοῦ βιβλίου φησὶν ὅτι τὸν βίον οἱ νόμουσ διατάξαντεσ καὶ νόμιμα καὶ τὸ βασιλεύεσθαι τὰσ πόλεισ καὶ ἄρχεσθαι καταστήσαντεσ εἰσ πολλὴν ἀσφάλειαν καὶ ἡσυχίαν ἔθεντο καὶ θορύβων ἀπήλλαξαν εἰ δέ τισ ταῦτα ἀναιρήσει, θηρίων βίον βιωσόμεθα καὶ ὁ προστυχὼν τὸν ἐντυχόντα μονονοὺ κατέδεται τοῦτο γὰρ ὁ Κωλώτησ αὐταῖσ λέξεσιν ἐκπεφώνηκεν, οὐ δικαίωσ οὐδ’ ἀληθῶσ. ἂν γὰρ ἀνελών τισ τοὺσ νόμουσ τὰ Παρμενίδου καὶ Σωκράτουσ καὶ Ἡρακλείτου καὶ Πλάτωνοσ ἀπολίπῃ δόγματα, πολλοῦ δεήσομεν ἀλλήλουσ κατεσθίειν καὶ θηρίων βίον ζῆν· "φοβησόμεθα γὰρ τὰ αἰσχρὰ καὶ τιμήσομεν ἐπὶ τῷ καλῷ δικαιοσύνην, θεοὺσ ἄρχοντασ ἀγαθοὺσ καὶ δαίμονασ ἔχειν τοῦ βίου φύλακασ ἡγούμενοι καὶ τὸν ὑπὲρ γῆσ καὶ ὑπὸ γῆν χρυσὸν ἀρετῆσ ἀντάξιον μὴ τιθέμενοι καὶ ποιοῦντεσ ἑκουσίωσ διὰ τὸν λόγον, φησι,Ξενοκράτησ, ἃ νῦν ἄκοντεσ διὰ τὸν νόμον. "πότ’ οὖν ἔσται θηριώδησ καὶ ἄγριοσ καὶ ἄμικτοσ ἡμῶν ὁ βίοσ; "ὅταν ἀναιρεθῶσι μὲν οἱ νόμοι, μένωσι δ’ οἱ πρὸσ ἡδονὴν παρακαλοῦντεσ λόγοι, πρόνοια δὲ θεῶν μὴ νομίζηται, σοφοὺσ δ’ ἡγῶνται τοὺσ τῷ καλῷ προσπτύοντασ, ἂν ἡδονὴ μὴ προσῇ χλευάζωσι δὲ ταῦτα καὶ γελῶσιν ἔστιν Δίκησ ὀφθαλμόσ, ὃσ τὰ πάνθ’ ὁρᾷ καί πέλασ γὰρ ἑστὼσ ὁ θεὸσ ἐγγύθεν βλέπει καὶ ὁ μὲν θεόσ, ὥσπερ δὴ καὶ ὁ παλαιὸσ λόγοσ, ἀρχήν τε καὶ μέσα καὶ τελευτὴν ἔχων τοῦ παντὸσ εὐθείᾳ περαίνει κατὰ φύσιν περιπορευόμενοσ τῷ δ’ ἕπεται Δίκη, τῶν ἀπολειπομένων τιμωρὸσ τοῦ θείου νόμου. "οἱ γὰρ τούτων καταφρονοῦντεσ ὡσ μύθων καὶ περὶ γαστέρα τἀγαθὸν ἡγούμενοι καὶ τοὺσ ἄλλουσ πόρουσ δι’ ὧν ἡδονὴ παραγίνεται, νόμου δέονται καὶ φόβου καὶ πληγῆσ καὶ βασιλέωσ τινὸσ καὶ ἄρχοντοσ ἐν χειρὶ τὴν δίκην ἔχοντοσ, ἵνα μὴ τοὺσ πλησίον κατεσθίωσιν ὑπὸ λαιμαργίασ ἀθεότητι θρασυνομένησ. "καὶ γὰρ ὁ τῶν θηρίων βίοσ τοιοῦτόσ ἐστιν, ὅτι τῆσ ἡδονῆσ οὐδὲν ἐπίσταται κάλλιον οὐδὲ δίκην θεῶν οἶδεν οὐδὲ σέβεται τῆσ τὸ κάλλοσ, ἀλλ’ εἴ τι θαρραλέον αὐτοῖσ ἢ πανοῦργον ἢ δραστήριον ἐκ φύσεωσ ἔνεστι, τούτῳ πρὸσ ἡδονὴν σαρκὸσ καὶ ἀποπλήρωσιν ὀρέξεωσ· "χρῆται· "καθάπερ οἰέται δεῖν ὁ σοφὸσ Μητρόδωροσ, λέγων τὰ καλὰ πάντα καὶ σοφὰ καὶ περιττὰ τῆσ ψυχῆσ ἐξευρήματα τῆσ κατὰ σάρκα ἡδονῆσ ἕνεκα καὶ τῆσ ἐλπίδοσ τῆσ ὑπὲρ ταύτησ συνεστάναι καὶ πᾶν εἶναι κενὸν ἔργον, ὃ μὴ εἰσ τοῦτο κατατείνει. "τούτοισ τοῖσ διαλογισμοῖσ καὶ φιλοσοφήμασιν ἀρθέντων τῶν νόμων, ὄνυχεσ λύκων ἐνδέουσι καὶ δόγματα; "λεόντων καὶ γαστέρεσ βοῶν καὶ τράχηλοι καμήλων καὶ ταῦτα τὰ πάθη καὶ τὰ δόγματα λόγων καὶ γραμμάτων ἀπορίᾳ τὰ θηρία βρυχήμασι καὶ χρεμετισμοῖσ καὶ καὶ πᾶσα φωνὴ γαστρόσ ἐστιν αὐτοῖσ καὶ σαρκὸσ ἡδονὴν ἀσπαζομένη καὶ σαίνουσα παροῦσαν ἢ μέλλουσαν, εἰ μή τι φύσει φιλόφωνὸν ἐστι καὶ κωτίλον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION