뜻

2. 저항, 반항, 반대

1. an opposite party
2. a standing against, resistance

예문

• οὐ μὴν ἀλλ’ ὁ Αἰμίλιοσ ὀρθῶσ λογιζόμενοσ ἀνδρείασ καὶ θαρραλεότητοσ ἀνθρώποισ οὐ πρὸσ ὅπλα καὶ σαρίσασ χρῆσιν εἶναι μόνον, ἀλλὰ πρὸσ πᾶσαν ὁμαλῶσ τύχησ ἀντίστασιν, οὕτωσ ἡρμόσατο καὶ κατεκόσμησε τὴν τῶν παρόντων σύγκρασιν ὥστε τοῖσ ἀγαθοῖσ τὰ φαῦλα καὶ τὰ οἰκεῖα τοῖσ δημοσίοισ ἐναφανισθέντα μὴ ταπεινῶσαι τὸ μέγεθοσ μηδὲ καθυβρίσαι τὸ ἀξίωμα τῆσ νίκησ, τὸν μέν γε πρότερον τῶν παίδων ἀποθανόντα θάψασ εὐθὺσ ἐθριάμβευσεν, ὡσ λέλεκται· (Plutarch, Aemilius Paulus, chapter 36 1:1)

  (플루타르코스, Aemilius Paulus, chapter 36 1:1)

• ἄλλοι δὲ ἀντίστασιν· (Lycurgus, Speeches, 1:7)

  (리쿠르고스, 연설, 1:7)

• ἄλλων οἰκείων νουθετούντων τε καὶ κακιζόντων, στάσισ δὴ καὶ ἀντίστασισ καὶ μάχη ἐν αὐτῷ πρὸσ αὑτὸν τότε γίγνεται. (Plato, Republic, book 8 362:1)

  (플라톤, Republic, book 8 362:1)

• πῶσ οὐκ ἂν ἤδη καὶ δικαίῳ μίσει χρῆσθαι κατ’ αὐτῶν πρὸσ τῇ λοιπῇ ὠμότητι καὶ ἔγκλημα τῆσ ἀντιστάσεωσ καὶ ἀντιλογίασ ἐπὶ τῇ ἀρχῇ προφερόμενον; (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 17 375:1)

  (플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 17 375:1)

유사 형태

• ἀντιστασιωτῶν (11)
• ἀντιστὰς (7)
• ἀντιστασιώτας (6)
• ἀντιστασιώτης (3)
• ἀντιστάς (2)
• ἀντίστασιν (2)
• ἀντίστασίν (1)
• ἀντιστᾶσι (1)
• ἀντιστάσας (1)
• ἀντιστασιῶται (1)
• ἀντιστάσης (1)
• ἀντιστασιώτην (1)
• ἀντιστᾶσα (1)
• ἀντίστασις (1)
• ἀντιστασιάζων (1)
• ἀντιστάσεως (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.