Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συντετραίνω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συντετραίνω συντρήσω συνέτρησα συντέτρημαι

Structure: συν (Prefix) + τετραίν (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to bore through so as to meet, carrying, to run, to be carried by a connecting channel or duct
  2. let, pierce

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συντετραίνω συντετραίνεις συντετραίνει
Dual συντετραίνετον συντετραίνετον
Plural συντετραίνομεν συντετραίνετε συντετραίνουσιν*
SubjunctiveSingular συντετραίνω συντετραίνῃς συντετραίνῃ
Dual συντετραίνητον συντετραίνητον
Plural συντετραίνωμεν συντετραίνητε συντετραίνωσιν*
OptativeSingular συντετραίνοιμι συντετραίνοις συντετραίνοι
Dual συντετραίνοιτον συντετραινοίτην
Plural συντετραίνοιμεν συντετραίνοιτε συντετραίνοιεν
ImperativeSingular συντέτραινε συντετραινέτω
Dual συντετραίνετον συντετραινέτων
Plural συντετραίνετε συντετραινόντων, συντετραινέτωσαν
Infinitive συντετραίνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συντετραινων συντετραινοντος συντετραινουσα συντετραινουσης συντετραινον συντετραινοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συντετραίνομαι συντετραίνει, συντετραίνῃ συντετραίνεται
Dual συντετραίνεσθον συντετραίνεσθον
Plural συντετραινόμεθα συντετραίνεσθε συντετραίνονται
SubjunctiveSingular συντετραίνωμαι συντετραίνῃ συντετραίνηται
Dual συντετραίνησθον συντετραίνησθον
Plural συντετραινώμεθα συντετραίνησθε συντετραίνωνται
OptativeSingular συντετραινοίμην συντετραίνοιο συντετραίνοιτο
Dual συντετραίνοισθον συντετραινοίσθην
Plural συντετραινοίμεθα συντετραίνοισθε συντετραίνοιντο
ImperativeSingular συντετραίνου συντετραινέσθω
Dual συντετραίνεσθον συντετραινέσθων
Plural συντετραίνεσθε συντετραινέσθων, συντετραινέσθωσαν
Infinitive συντετραίνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συντετραινομενος συντετραινομενου συντετραινομενη συντετραινομενης συντετραινομενον συντετραινομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συντρήσω συντρήσεις συντρήσει
Dual συντρήσετον συντρήσετον
Plural συντρήσομεν συντρήσετε συντρήσουσιν*
OptativeSingular συντρήσοιμι συντρήσοις συντρήσοι
Dual συντρήσοιτον συντρησοίτην
Plural συντρήσοιμεν συντρήσοιτε συντρήσοιεν
Infinitive συντρήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συντρησων συντρησοντος συντρησουσα συντρησουσης συντρησον συντρησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συντρήσομαι συντρήσει, συντρήσῃ συντρήσεται
Dual συντρήσεσθον συντρήσεσθον
Plural συντρησόμεθα συντρήσεσθε συντρήσονται
OptativeSingular συντρησοίμην συντρήσοιο συντρήσοιτο
Dual συντρήσοισθον συντρησοίσθην
Plural συντρησοίμεθα συντρήσοισθε συντρήσοιντο
Infinitive συντρήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συντρησομενος συντρησομενου συντρησομενη συντρησομενης συντρησομενον συντρησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνετέτραινον συνετέτραινες συνετέτραινεν*
Dual συνετετραίνετον συνετετραινέτην
Plural συνετετραίνομεν συνετετραίνετε συνετέτραινον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνετετραινόμην συνετετραίνου συνετετραίνετο
Dual συνετετραίνεσθον συνετετραινέσθην
Plural συνετετραινόμεθα συνετετραίνεσθε συνετετραίνοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνέτρησα συνέτρησας συνέτρησεν*
Dual συνετρήσατον συνετρησάτην
Plural συνετρήσαμεν συνετρήσατε συνέτρησαν
SubjunctiveSingular συντρήσω συντρήσῃς συντρήσῃ
Dual συντρήσητον συντρήσητον
Plural συντρήσωμεν συντρήσητε συντρήσωσιν*
OptativeSingular συντρήσαιμι συντρήσαις συντρήσαι
Dual συντρήσαιτον συντρησαίτην
Plural συντρήσαιμεν συντρήσαιτε συντρήσαιεν
ImperativeSingular συντρήσον συντρησάτω
Dual συντρήσατον συντρησάτων
Plural συντρήσατε συντρησάντων
Infinitive συντρήσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συντρησᾱς συντρησαντος συντρησᾱσα συντρησᾱσης συντρησαν συντρησαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνετρησάμην συνετρήσω συνετρήσατο
Dual συνετρήσασθον συνετρησάσθην
Plural συνετρησάμεθα συνετρήσασθε συνετρήσαντο
SubjunctiveSingular συντρήσωμαι συντρήσῃ συντρήσηται
Dual συντρήσησθον συντρήσησθον
Plural συντρησώμεθα συντρήσησθε συντρήσωνται
OptativeSingular συντρησαίμην συντρήσαιο συντρήσαιτο
Dual συντρήσαισθον συντρησαίσθην
Plural συντρησαίμεθα συντρήσαισθε συντρήσαιντο
ImperativeSingular συντρήσαι συντρησάσθω
Dual συντρήσασθον συντρησάσθων
Plural συντρήσασθε συντρησάσθων
Infinitive συντρήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συντρησαμενος συντρησαμενου συντρησαμενη συντρησαμενης συντρησαμενον συντρησαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. let

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION