Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συνεκπλέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνεκπλέω συνεκπλεύσομαι

Structure: συν (Prefix) + ἐκ (Prefix) + πλέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to sail out along with

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκπλῶ συνεκπλεῖς συνεκπλεῖ
Dual συνεκπλεῖτον συνεκπλεῖτον
Plural συνεκπλοῦμεν συνεκπλεῖτε συνεκπλοῦσιν*
SubjunctiveSingular συνεκπλῶ συνεκπλῇς συνεκπλῇ
Dual συνεκπλῆτον συνεκπλῆτον
Plural συνεκπλῶμεν συνεκπλῆτε συνεκπλῶσιν*
OptativeSingular συνεκπλοῖμι συνεκπλοῖς συνεκπλοῖ
Dual συνεκπλοῖτον συνεκπλοίτην
Plural συνεκπλοῖμεν συνεκπλοῖτε συνεκπλοῖεν
ImperativeSingular συνεκπλεῖ συνεκπλείτω
Dual συνεκπλεῖτον συνεκπλείτων
Plural συνεκπλεῖτε συνεκπλούντων, συνεκπλείτωσαν
Infinitive συνεκπλεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεκπλων συνεκπλουντος συνεκπλουσα συνεκπλουσης συνεκπλουν συνεκπλουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκπλοῦμαι συνεκπλεῖ, συνεκπλῇ συνεκπλεῖται
Dual συνεκπλεῖσθον συνεκπλεῖσθον
Plural συνεκπλούμεθα συνεκπλεῖσθε συνεκπλοῦνται
SubjunctiveSingular συνεκπλῶμαι συνεκπλῇ συνεκπλῆται
Dual συνεκπλῆσθον συνεκπλῆσθον
Plural συνεκπλώμεθα συνεκπλῆσθε συνεκπλῶνται
OptativeSingular συνεκπλοίμην συνεκπλοῖο συνεκπλοῖτο
Dual συνεκπλοῖσθον συνεκπλοίσθην
Plural συνεκπλοίμεθα συνεκπλοῖσθε συνεκπλοῖντο
ImperativeSingular συνεκπλοῦ συνεκπλείσθω
Dual συνεκπλεῖσθον συνεκπλείσθων
Plural συνεκπλεῖσθε συνεκπλείσθων, συνεκπλείσθωσαν
Infinitive συνεκπλεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεκπλουμενος συνεκπλουμενου συνεκπλουμενη συνεκπλουμενης συνεκπλουμενον συνεκπλουμενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκπλεύσομαι συνεκπλεύσει, συνεκπλεύσῃ συνεκπλεύσεται
Dual συνεκπλεύσεσθον συνεκπλεύσεσθον
Plural συνεκπλευσόμεθα συνεκπλεύσεσθε συνεκπλεύσονται
OptativeSingular συνεκπλευσοίμην συνεκπλεύσοιο συνεκπλεύσοιτο
Dual συνεκπλεύσοισθον συνεκπλευσοίσθην
Plural συνεκπλευσοίμεθα συνεκπλεύσοισθε συνεκπλεύσοιντο
Infinitive συνεκπλεύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεκπλευσομενος συνεκπλευσομενου συνεκπλευσομενη συνεκπλευσομενης συνεκπλευσομενον συνεκπλευσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεξέπλουν συνεξέπλεις συνεξέπλειν*
Dual συνεξεπλεῖτον συνεξεπλείτην
Plural συνεξεπλοῦμεν συνεξεπλεῖτε συνεξέπλουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεξεπλούμην συνεξεπλοῦ συνεξεπλεῖτο
Dual συνεξεπλεῖσθον συνεξεπλείσθην
Plural συνεξεπλούμεθα συνεξεπλεῖσθε συνεξεπλοῦντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ταῦτα ἐκείνων δεομένων καὶ παρασκευασάντων πλοῖα καὶ αὐτῶν ἑτοίμων ὄντων συνεκπλεῖν, οὐκ ἠθέλησε πείθεσθαι αὐτοῖσ Ἀγόρατοσ οὑτοσί. (Lysias, Speeches, 29:1)
  • καίτοι, ὦ Ἀγόρατε, εἰ μή τί σοι ἦν παρεσκευασμένον καὶ ἐπίστευεσ μηδὲν κακὸν πείσεσθαι, πῶσ οὐκ ἂν ᾤχου καὶ πλοίων παρεσκευασμένων καὶ τῶν ἐγγυητῶν ἑτοίμων ὄντων σοι συνεκπλεῖν; (Lysias, Speeches, 29:2)
  • ἔπειτα πατρίδα σφετέραν αὐτῶν καταλιπόντεσ ἕτοιμοι ἦσαν συνεκπλεῖν μετὰ σοῦ, ἡγησάμενοι ταῦτα μᾶλλον λυσιτελεῖν ἢ τῶν πολιτῶν πολλοὺσ καὶ ἀγαθοὺσ ὑπὸ σοῦ ἀδίκωσ ἀπολέσθαι. (Lysias, Speeches, 30:3)
  • ἀνόμοιοσ δέ μοι δοκεῖ Ἀριστοφάνει γενέσθαι τῷ Χολλείδῃ, ὃσ ἐγγυητὴσ τότε τούτου ἐγένετο καὶ τὰ πλοῖα παρασκευάσασ Μουνιχίασιν ἕτοιμοσ ἦν συνεκπλεῖν μετὰ τούτου. (Lysias, Speeches, 74:1)

Synonyms

  1. to sail out along with

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION