Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συναρτάω

α-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συναρτάω συναρτήσω

Structure: συν (Prefix) + ἀρτά (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to knit or join together, to be closely engaged or entangled, to be attached to, combined with, to hang close on

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνάρτω συνάρτᾳς συνάρτᾳ
Dual συνάρτᾱτον συνάρτᾱτον
Plural συνάρτωμεν συνάρτᾱτε συνάρτωσιν*
SubjunctiveSingular συνάρτω συνάρτῃς συνάρτῃ
Dual συνάρτητον συνάρτητον
Plural συνάρτωμεν συνάρτητε συνάρτωσιν*
OptativeSingular συνάρτῳμι συνάρτῳς συνάρτῳ
Dual συνάρτῳτον συναρτῷτην
Plural συνάρτῳμεν συνάρτῳτε συνάρτῳεν
ImperativeSingular συνᾶρτᾱ συναρτᾶτω
Dual συνάρτᾱτον συναρτᾶτων
Plural συνάρτᾱτε συναρτῶντων, συναρτᾶτωσαν
Infinitive συνάρτᾱν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναρτων συναρτωντος συναρτωσα συναρτωσης συναρτων συναρτωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνάρτωμαι συνάρτᾳ συνάρτᾱται
Dual συνάρτᾱσθον συνάρτᾱσθον
Plural συναρτῶμεθα συνάρτᾱσθε συνάρτωνται
SubjunctiveSingular συνάρτωμαι συνάρτῃ συνάρτηται
Dual συνάρτησθον συνάρτησθον
Plural συναρτώμεθα συνάρτησθε συνάρτωνται
OptativeSingular συναρτῷμην συνάρτῳο συνάρτῳτο
Dual συνάρτῳσθον συναρτῷσθην
Plural συναρτῷμεθα συνάρτῳσθε συνάρτῳντο
ImperativeSingular συνάρτω συναρτᾶσθω
Dual συνάρτᾱσθον συναρτᾶσθων
Plural συνάρτᾱσθε συναρτᾶσθων, συναρτᾶσθωσαν
Infinitive συνάρτᾱσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναρτωμενος συναρτωμενου συναρτωμενη συναρτωμενης συναρτωμενον συναρτωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναρτήσω συναρτήσεις συναρτήσει
Dual συναρτήσετον συναρτήσετον
Plural συναρτήσομεν συναρτήσετε συναρτήσουσιν*
OptativeSingular συναρτήσοιμι συναρτήσοις συναρτήσοι
Dual συναρτήσοιτον συναρτησοίτην
Plural συναρτήσοιμεν συναρτήσοιτε συναρτήσοιεν
Infinitive συναρτήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναρτησων συναρτησοντος συναρτησουσα συναρτησουσης συναρτησον συναρτησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναρτήσομαι συναρτήσει, συναρτήσῃ συναρτήσεται
Dual συναρτήσεσθον συναρτήσεσθον
Plural συναρτησόμεθα συναρτήσεσθε συναρτήσονται
OptativeSingular συναρτησοίμην συναρτήσοιο συναρτήσοιτο
Dual συναρτήσοισθον συναρτησοίσθην
Plural συναρτησοίμεθα συναρτήσοισθε συναρτήσοιντο
Infinitive συναρτήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναρτησομενος συναρτησομενου συναρτησομενη συναρτησομενης συναρτησομενον συναρτησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνήρτων συνήρτᾱς συνήρτᾱν*
Dual συνηρτᾶτον συνηρτᾱ́την
Plural συνηρτῶμεν συνηρτᾶτε συνήρτων
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηρτώμην συνηρτῶ συνηρτᾶτο
Dual συνηρτᾶσθον συνηρτᾱ́σθην
Plural συνηρτώμεθα συνηρτᾶσθε συνηρτῶντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἢ ὅταν ἀποστάσεσί τισ χρῆται, ἔστι δὲ ἡ φύσισ τοῦ σχήματοσ τῆσ ἀποστάσεωσ τοιάδε τισ, ὅταν τοῦ συμπλέκειν κατὰ τὸ ἑξῆσ καὶ συναρτᾶν ἀλλήλοισ ἀποστάντεσ εἰσ ἀρχὴν ἰδίαν ἐπανάγωμεν, ὥστε τὸ συνημμένον τῶν ἐννοημάτων χωρισθὲν ἀποστῆναι, ὡσ ἐν τοῖσ Φιλιππικοῖσ ἐν τῷ κατὰ Φιλίππου τὸ μὲν κατασκευαζόμενον, δεινὰ ποιεῖ Φίλιπποσ· (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 12:1)

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION