Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συμμεταπίπτω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συμμεταπίπτω συμμεταπεσοῦμαι

Structure: συμ (Prefix) + μεταπίπτ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to change along with

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμμεταπίπτω συμμεταπίπτεις συμμεταπίπτει
Dual συμμεταπίπτετον συμμεταπίπτετον
Plural συμμεταπίπτομεν συμμεταπίπτετε συμμεταπίπτουσιν*
SubjunctiveSingular συμμεταπίπτω συμμεταπίπτῃς συμμεταπίπτῃ
Dual συμμεταπίπτητον συμμεταπίπτητον
Plural συμμεταπίπτωμεν συμμεταπίπτητε συμμεταπίπτωσιν*
OptativeSingular συμμεταπίπτοιμι συμμεταπίπτοις συμμεταπίπτοι
Dual συμμεταπίπτοιτον συμμεταπιπτοίτην
Plural συμμεταπίπτοιμεν συμμεταπίπτοιτε συμμεταπίπτοιεν
ImperativeSingular συμμετάπιπτε συμμεταπιπτέτω
Dual συμμεταπίπτετον συμμεταπιπτέτων
Plural συμμεταπίπτετε συμμεταπιπτόντων, συμμεταπιπτέτωσαν
Infinitive συμμεταπίπτειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συμμεταπιπτων συμμεταπιπτοντος συμμεταπιπτουσα συμμεταπιπτουσης συμμεταπιπτον συμμεταπιπτοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμμεταπίπτομαι συμμεταπίπτει, συμμεταπίπτῃ συμμεταπίπτεται
Dual συμμεταπίπτεσθον συμμεταπίπτεσθον
Plural συμμεταπιπτόμεθα συμμεταπίπτεσθε συμμεταπίπτονται
SubjunctiveSingular συμμεταπίπτωμαι συμμεταπίπτῃ συμμεταπίπτηται
Dual συμμεταπίπτησθον συμμεταπίπτησθον
Plural συμμεταπιπτώμεθα συμμεταπίπτησθε συμμεταπίπτωνται
OptativeSingular συμμεταπιπτοίμην συμμεταπίπτοιο συμμεταπίπτοιτο
Dual συμμεταπίπτοισθον συμμεταπιπτοίσθην
Plural συμμεταπιπτοίμεθα συμμεταπίπτοισθε συμμεταπίπτοιντο
ImperativeSingular συμμεταπίπτου συμμεταπιπτέσθω
Dual συμμεταπίπτεσθον συμμεταπιπτέσθων
Plural συμμεταπίπτεσθε συμμεταπιπτέσθων, συμμεταπιπτέσθωσαν
Infinitive συμμεταπίπτεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμμεταπιπτομενος συμμεταπιπτομενου συμμεταπιπτομενη συμμεταπιπτομενης συμμεταπιπτομενον συμμεταπιπτομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεμετάπιπτον συνεμετάπιπτες συνεμετάπιπτεν*
Dual συνεμεταπίπτετον συνεμεταπιπτέτην
Plural συνεμεταπίπτομεν συνεμεταπίπτετε συνεμετάπιπτον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεμεταπιπτόμην συνεμεταπίπτου συνεμεταπίπτετο
Dual συνεμεταπίπτεσθον συνεμεταπιπτέσθην
Plural συνεμεταπιπτόμεθα συνεμεταπίπτεσθε συνεμεταπίπτοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἐδυνάμην δ’ ἂν ἔτι πολλὰσ ἰδέασ μέτρων καὶ διαφόρουσ εἰσ τὸν ἡρωϊκὸν ἐμπιπτούσασ στίχον ἐπιδεικνύναι, τὸ δ’ αὐτὸ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὀλίγου δεῖν πᾶσι συμβεβηκὸσ μέτροισ τε καὶ ῥυθμοῖσ ἀποφαίνειν, ὥστε τῆσ μὲν ἐκλογῆσ τῶν ὀνομάτων τῆσ αὐτῆσ μενούσησ, τῆσ δὲ συνθέσεωσ μόνησ μεταπεσούσησ τά τε μέτρα μεταρρυθμίζεσθαι καὶ συμμεταπίπτειν αὐτοῖσ τὰ σχήματα, τὰ χρώματα, τὰ ἤθη, τὰ πάθη, τὴν ὅλην τῶν ποιημάτων ἀξίωσιν· (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 417)
  • ἀκίνητον γάρ ἐστι, καὶ οὐ συμμεταπίπτει τοῖσ αὐτομολοῦσιν ἐν τῇ πολιτείᾳ, ἀλλ’ ἀπέδωκε τῷ δήμῳ, ὁπόταν βούληται, συνιδεῖν τοὺσ πάλαι μὲν πονηρούσ, ἐκ μεταβολῆσ δ’ ἀξιοῦντασ εἶναι χρηστούσ. (Aeschines, Speeches, , section 75 1:1)
  • ὥστε καὶ τὰ τῶν πόλεων ἔθη ταῖσ τῶν προεστώτων διαφοραῖσ συμμεταπίπτειν. (Polybius, Histories, book 9, chapter 23 8:1)

Synonyms

  1. to change along with

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION