Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συμμανθάνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συμμανθάνω συμμαθήσομαι συνέμαθον

Structure: συμ (Prefix) + μανθάν (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to learn along with, to share in the knowledge, one that is accustomed to

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμμανθάνω συμμανθάνεις συμμανθάνει
Dual συμμανθάνετον συμμανθάνετον
Plural συμμανθάνομεν συμμανθάνετε συμμανθάνουσιν*
SubjunctiveSingular συμμανθάνω συμμανθάνῃς συμμανθάνῃ
Dual συμμανθάνητον συμμανθάνητον
Plural συμμανθάνωμεν συμμανθάνητε συμμανθάνωσιν*
OptativeSingular συμμανθάνοιμι συμμανθάνοις συμμανθάνοι
Dual συμμανθάνοιτον συμμανθανοίτην
Plural συμμανθάνοιμεν συμμανθάνοιτε συμμανθάνοιεν
ImperativeSingular συμμάνθανε συμμανθανέτω
Dual συμμανθάνετον συμμανθανέτων
Plural συμμανθάνετε συμμανθανόντων, συμμανθανέτωσαν
Infinitive συμμανθάνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συμμανθανων συμμανθανοντος συμμανθανουσα συμμανθανουσης συμμανθανον συμμανθανοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμμανθάνομαι συμμανθάνει, συμμανθάνῃ συμμανθάνεται
Dual συμμανθάνεσθον συμμανθάνεσθον
Plural συμμανθανόμεθα συμμανθάνεσθε συμμανθάνονται
SubjunctiveSingular συμμανθάνωμαι συμμανθάνῃ συμμανθάνηται
Dual συμμανθάνησθον συμμανθάνησθον
Plural συμμανθανώμεθα συμμανθάνησθε συμμανθάνωνται
OptativeSingular συμμανθανοίμην συμμανθάνοιο συμμανθάνοιτο
Dual συμμανθάνοισθον συμμανθανοίσθην
Plural συμμανθανοίμεθα συμμανθάνοισθε συμμανθάνοιντο
ImperativeSingular συμμανθάνου συμμανθανέσθω
Dual συμμανθάνεσθον συμμανθανέσθων
Plural συμμανθάνεσθε συμμανθανέσθων, συμμανθανέσθωσαν
Infinitive συμμανθάνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμμανθανομενος συμμανθανομενου συμμανθανομενη συμμανθανομενης συμμανθανομενον συμμανθανομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμμαθήσομαι συμμαθήσει, συμμαθήσῃ συμμαθήσεται
Dual συμμαθήσεσθον συμμαθήσεσθον
Plural συμμαθησόμεθα συμμαθήσεσθε συμμαθήσονται
OptativeSingular συμμαθησοίμην συμμαθήσοιο συμμαθήσοιτο
Dual συμμαθήσοισθον συμμαθησοίσθην
Plural συμμαθησοίμεθα συμμαθήσοισθε συμμαθήσοιντο
Infinitive συμμαθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμμαθησομενος συμμαθησομενου συμμαθησομενη συμμαθησομενης συμμαθησομενον συμμαθησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεμάνθανον συνεμάνθανες συνεμάνθανεν*
Dual συνεμανθάνετον συνεμανθανέτην
Plural συνεμανθάνομεν συνεμανθάνετε συνεμάνθανον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεμανθανόμην συνεμανθάνου συνεμανθάνετο
Dual συνεμανθάνεσθον συνεμανθανέσθην
Plural συνεμανθανόμεθα συνεμανθάνεσθε συνεμανθάνοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνέμαθον συνέμαθες συνέμαθεν*
Dual συνεμάθετον συνεμαθέτην
Plural συνεμάθομεν συνεμάθετε συνέμαθον
ImperativeSingular συμμάθε συμμαθέτω
Dual συμμάθετον συμμαθέτων
Plural συμμάθετε συμμαθόντων

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὦ Σώκρατεσ, ἐμὲ μὲν παρακάλει, ὅταν μέλλῃσ μανθάνειν ὀρχεῖσθαι, ἵνα σοι ἀντιστοιχῶ τε καὶ συμμανθάνω. (Xenophon, Works on Socrates, , chapter 2 21:3)

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION