συγγνώμη
First declension Noun; Feminine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
συγγνώμη
συγγνώμης
Structure:
συγγνωμ
(Stem)
+
η
(Ending)
Sense
- acknowledgement, confession
- lenient judgement, allowance; fellow feeling with another
- pardon, forgiveness
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὅμωσ δὲ εἰ μετὰ συγγνώμησ ἀναγνώσεσθαι μέλλοισ καὶ τὰ ἐνδέοντα τοῖσ ἱστορουμένοισ προσλογιεῖσθαι,, ὑποστήσομαί σοι τὸν ἆθλον, καὶ τὴν Αὐγέου βουστασίαν, εἰ καὶ μὴ πᾶσαν, ἀλλ’ εἰσ δύναμίν γε τὴν ἐμαυτοῦ ἀνακαθάρασθαι πειράσομαι, ὀλίγουσ ὅσουσ τῶν κοφίνων ἐκφορήσασ, ὡσ ἀπ’ ἐκείνων τεκμαίροιο πόση πᾶσα καὶ ὡσ ἀμύθητοσ ἦν ἡ κόπροσ ἣν τρισχίλιοι βόεσ ἐν πολλοῖσ ἔτεσιν ποιῆσαι ἐδύναντο. (Lucian, Alexander, (no name) 1:4)
- καὶ μὴν καὶ τὰσ μὲν ἄλλασ τέχνασ, εἰ καί τι κατὰ ταύτασ ἀσύμφωνον εἰή, κἂν παρέλθοι τισ συγγνώμησ ἀξιώσασ, ἐπεὶ μέσαι τε δοκοῦσι καὶ αἱ καταλήψεισ αὐτῶν οὐκ εἰσὶν ἀμετάπτωτοι φιλοσοφίαν δὲ τίσ ἂν καὶ ^ ἀνάσχοιτο μὴ μίαν εἶναι καὶ μηδὲ σύμφωνον αὐτὴν ἑαυτῇ μᾶλλον τῶν ὀργάνων; (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 28:1)
- οἱ μὲν δὴ πολλοὶ τὴν πενίαν καὶ τὴν τῶν ἀναγκαίων χρείαν προθέμενοι ἱκανὸν τοῦτο προκάλυμμα οἰόνται προβεβλῆσθαι τῆσ πρὸσ τὸν βίον τοῦτον αὐτομολίασ, καὶ ἀποχρῆν αὐτοῖσ νομίζουσιν εἰ λέγοιεν ὡσ συγγνώμησ ἄξιον ποιοῦσιν τὸ χαλεπώτατον τῶν ἐν τῷ βίῳ, τὴν πενίαν, διαφυγεῖν ζητοῦντεσ· (Lucian, De mercede, (no name) 5:3)
- οὐκέτι γὰρ ταῦτα συγγνώμησ ἄξια. (Lucian, Dialogi meretricii, 3:7)
- ὁ τοιοῦτοσ, ὦ Δημόσθενεσ, πολίτησ, ὃσ δικαίωσ ἂν καὶ συγγνώμησ καὶ χάριτοσ ἐτύγχανε παρὰ τῶν ἐν ἐκείνοισ τοῖσ χρόνοισ συμπεπολιτευμένων, οὐ λόγοισ ἀλλ’ ἔργοισ μεγάλα τὴν πόλιν ἀγαθὰ ποιήσασ, καὶ διαμείνασ ἐπὶ τῆσ <αὐτῆσ> πολιτείασ καὶ οὐκ ἄνω καὶ κάτω μεταβαλόμενοσ ὥσπερ σύ, ἐτελεύτησεν οὐ τηλικαύτασ τὸν δῆμον αἰτήσασ δωρεὰσ ὥστε τῶν νόμων εἶναι κρείττων, οὐδ’ οἰόμενοσ δεῖν τοὺσ ὀμωμοκότασ κατὰ τοὺσ νόμουσ οἴσειν τὴν ψῆφον ἄλλο τι προὐργιαίτερον ποιεῖσθαι τῆσ εὐσεβείασ, ἀλλ’ ὑπομένων καὶ κρίνεσθαι, εἰ δόξειε τοῖσ δικασταῖσ, καὶ οὐ καιροὺσ λέγων, οὐδ’ ἕτερα φρονῶν καὶ δημηγορῶν. (Dinarchus, Speeches, 21:1)