Sense

1. the foremost or upper part of anything: a bust or half-figure
2. the forepart

Examples

• Ἀντιφάνησ δ’ ἐν Κύκλωπι ὑπερακοντίζων τὸν τένθην Ἀρχέστρατόν φησιν ἔστω δ’ ἡμῖν κεστρεὺσ τμητόσ, νάρκη πνικτή, πέρκη σχιστή, τευθὶσ σακτή, συνόδων ὀπτόσ, γλαύκου προτομή, γόγγρου κεφαλή, βατράχου γαστήρ, θύννου λαγόνεσ, βατίδοσ νῶτον, κέστρασ ὀσφύσ, ψητταρικίσκοσ, μαινίσ, καρίσ, τρίγλη, φυκίσ· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 46 1:4)
• ἐκ μὲν δὴ τοῦ ὑφ’ ἡμῶν ὁραθέντοσ ταῦτά φαμεν ἡμεῖσ, ἐκεῖνοσ δὲ προσδιασαφεῖ διότι καὶ ἐλεφαντομάχον ἰδίωσ ἐστὶ τὸ ζῷον περὶ τῆσ νομῆσ, ὑποδῦνον τῇ προτομῇ καὶ ἀνακεῖρον τὴν γαστέρα, ἐὰν μὴ προληφθῇ τῇ προβοσκίδι καὶ τοῖσ ὀδοῦσι. (Strabo, Geography, book 16, chapter 4 29:14)

Similar forms

• προτομὴν (6)
• προτομὰς (5)
• προτομήν (3)
• προτοῦ (2)
• προτομαῖς (2)
• προτόνων (2)
• πρότονος (2)
• προτογενεν (1)
• προτομή (1)
• πρότονον (1)
• πρότονοι (1)
• Προτοθύεω (1)
• προτομᾷ (1)
• προτόνους (1)
• προτομάς (1)
• προτόνοισι (1)
• προτοτόκῳ (1)
• προτομαί (1)
• πρότον (1)
• προτομὰ (1)
• προτομῇ (1)
• προτόνοις (1)
• προτόρην (1)
• προτομαὶ (1)
• προτόνῳ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.