뜻

1. the foremost or upper part of anything: a bust or half-figure
2. the forepart

예문

• οἱ δὲ ἱππεῖσ μύριοι καὶ πεντακισχίλιοι τὸ πλῆθοσ ὄντεσ ἐξήλασαν λαμπροί, κράνη μὲν εἰκασμένα θηρίων φοβερῶν χάσμασι καὶ προτομαῖσ ἰδιομόρφοισ ἔχοντεσ, ἃσ ἐπαιρόμενοι λόφοισ πτερωτοῖσ εἰσ ὕψοσ ἐφαίνοντο μείζουσ, θώραξι δὲ κεκοσμημένοι σιδηροῖσ, θυρεοῖσ δὲ λευκοῖσ στίλβοντεσ. (Plutarch, Caius Marius, chapter 25 7:1)

  (플루타르코스, Caius Marius, chapter 25 7:1)

• καὶ Φιλόξενοσ δ’ ὁ Κυθήριοσ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ φησίν πίνετο νεκτάρεον πόμ’ ἐν χρυσέαισ προτομαῖσ ταύρων κεραστῶν,9 ἐβρέχοντο δὲ κατὰ μικρόν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 51 4:1)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 51 4:1)

유사 형태

• προτομὴν (6)
• προτομὰς (5)
• προτομήν (3)
• προτοῦ (2)
• προτομαῖς (2)
• προτόνων (2)
• πρότονος (2)
• προτογενεν (1)
• προτομή (1)
• πρότονον (1)
• πρότονοι (1)
• Προτοθύεω (1)
• προτομᾷ (1)
• προτόνους (1)
• προτομάς (1)
• προτόνοισι (1)
• προτοτόκῳ (1)
• προτομαί (1)
• πρότον (1)
• προτομὰ (1)
• προτομῇ (1)
• προτόνοις (1)
• προτόρην (1)
• προτομαὶ (1)
• προτόνῳ (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.