πολίχνη
First declension Noun; Feminine
Transliteration:
Principal Part:
πολίχνη
Structure:
πολιχν
(Stem)
+
η
(Ending)
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- βουλόμενοσ δὲ τὴν παροῦσαν ἀθυμίαν καὶ κατήφειαν ἀφελεῖν τῶν νέων ἐνέβαλεν εἰσ Ἀρκαδίαν, καὶ μάχην μὲν ἰσχυρῶσ ἐφυλάξατο συνάψαι τοῖσ ἐναντίοισ, ἑλὼν δὲ πολίχνην τινὰ τῶν Μαντινέων καὶ τὴν χώραν ἐπιδραμών, ἐλαφροτέραν ἐποίησε ταῖσ ἐλπίσι καὶ ἡδίω τὴν πόλιν, ὡσ οὐ παντάπασιν ἀπεγνωσμένην. (Plutarch, Agesilaus, chapter 30 5:1)
- τε γὰρ Διοχίτην ὀνομάζεσθαι πολίχνην λέγουσιν, ὡσ μόνην τὸν ἀληθινὸν ἔχουσαν, ἒν τ’ Ἀβύδῳ τοὺσ εὐδαίμονασ τῶν Αἰγυπτίων καὶ δυνατοὺσ μάλιστα θάπτεσθαι, φιλοτιμουμένουσ ὁμοτάφουσ; (Plutarch, De Iside et Osiride, section 20 8:1)
- αὐτῷ στρατὸσ σῶοσ ἐξ Ἰβηρίασ ἀφίκετο, θύσασ τοῖσ θεοῖσ τὰσ δεκάτασ τῶν λαφύρων καὶ πολίχνην ἐπώνυμον αὑτοῦ κτίσασ, ἔνθα ὁ στόλοσ αὐτῷ ἐναυλόχει, ἣ καὶ νῦν ὑπὸ Ῥωμαίων οἰκουμένη Νέασ Πόλεωσ καὶ Πομπηίασ ἐν μέσῳ κεῖται λιμένασ ἐν παντὶ καιρῷ βεβαίουσ ἔχουσα, δόξησ τε καὶ ζήλου καὶ τιμῶν ἰσοθέων παρὰ πᾶσι τοῖσ οἰκοῦσιν ἐν Ἰταλίᾳ τυχὼν ἀπῆρεν εἰσ Σικελίαν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 44 2:1)
- ὁ δ’ ἀρχιερεὺσ Ὀνίασ πρὸσ Πτολεμαῖον διαφυγὼν καὶ παρ’ αὐτοῦ λαβὼν τόπον ἐν τῷ Ἡλιοπολίτῃ νομῷ πολίχνην τε τοῖσ Ιἑροσολύμοισ ἀπεικασμένην καὶ ναὸν ἔκτισεν ὅμοιον· (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 48:1)
- Βηθσουρὸν μὲν οὖν πολίχνην αἱρεῖ, κατὰ δὲ τόπον, ὃσ καλεῖται Βεθζαχαρία στενῆσ οὔσησ τῆσ παρόδου Ιοὔδασ ὑπαντᾷ μετὰ τῆσ δυνάμεωσ. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 60:2)