περικαλλής
Third declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
περικαλλής
περικαλλές
Structure:
περικαλλη
(Stem)
+
ς
(Ending)
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- θάλαμόσ ἐστι περικαλλὴσ καὶ κλίνη νυμφική, καὶ ἡ Ῥωξάνη κάθηται πάγκαλόν τι χρῆμα παρθένου ἐσ γῆν ὁρῶσα, αἰδουμένη ἑστῶτα τὸν Ἀλέξανδρον· (Lucian, Herodotus 9:2)
- οἱο͂ν δ’ ἣλιον ἐν οὐρανῷ περικαλλὲσ εἴδωλον ἑαυτοῦ καὶ σελήνην ὁ. (Plutarch, Ad principem ineruditum, chapter, section 3 9:2)
- εὐθείᾳ περαίνει κατὰ φύσιν περιπορευόμενοσ οἱο͂ν δ’ ἥλιοσ ἐν οὐρανῷ μίμημα τὸ περικαλλὲσ αὐτοῦ δι’ ἐσόπτρου εἴδωλον ἀναφαίνεται τοῖσ ἐκεῖνον ἐνορᾶν δι’ αὐτοῦ δυνατοῖσ, οὕτω τὸ ἐν πόλεσι φέγγοσ εὐδικίασ καὶ λόγου τοῦ περὶ αὑτὸν ὥσπερ εἰκόνα κατέστησεν, ἣν οἱ μακάριοι καὶ σώφρονεσ ἐκ φιλοσοφίασ ἀπογράφονται πρὸσ τὸ κάλλιστον τῶν πραγμάτων πλάττοντεσ ἑαυτούσ. (Plutarch, Ad principem ineruditum, chapter, section 5 2:1)
- ὁ δὲ προειρημένοσ Ἑλλάνικοσ καὶ Ἄμασιν Αἰγύπτου βασιλεῦσαι, ἰδιώτην ὄντα καὶ τῶν τυχόντων κατὰ τὸν πρῶτον βίον, διὰ στεφάνου δωρεὰν ὃν ἔπεμψεν ἀνθέων πλεξάμενοσ τῇ ὡρ́ᾳ περικαλλεστάτων γενέθλια ἐπιτελοῦντι Πατάρμιδι τῷ τῆσ Αἰγύπτου τότε βασιλεύοντι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 25 3:1)
- Κλέαρχοσ δ’ ἐν πρώτῳ περὶ Φιλίασ τὸν Θεμιστοκλέα φησὶ τρίκλινον οἰκοδομησάμενον περικαλλέστατον ἀγαπᾶν ἂν ἔφησεν, εἰ τοῦτον φίλων πληρώσειεν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 45 2:1)
- τὴν δ’ αὖ Περσεφόνη περικαλλὴσ ἀντίον ηὔδα· (Anonymous, Homeric Hymns, 42:1)
- ἀλλ’ ἄγ’ Ἐλευσῖνοσ θυοέσσησ δῆμον ἔχουσα καὶ Πάρον ἀμφιρύτην Ἀντρῶνά τε πετρήεντα, πότνια, ἀγλαόδωρ’, ὡρηφόρε, Δηοῖ ἄνασσα, αὐτὴ καὶ κούρη περικαλλὴσ Περσεφόνεια· (Anonymous, Homeric Hymns, 48:5)
- καί νύ κεν ἔνθ’ ἀπόλοιτο Ἄρησ ἆτοσ πολέμοιο, εἰ μὴ μητρυιὴ περικαλλὴσ Ηἐρίβοια Ἑρμέᾳ ἐξήγγειλεν· (Homer, Iliad, Book 5 43:6)
- τοῦδε δὲ τοῦ λόγου παρενθήκην ποιεέσκετο τήνδε, ὡσ ἡ Εὐρώπη περικαλλὴσ εἰή χώρη, καὶ δένδρεα παντοῖα φέρει τὰ ἥμερα, ἀρετήν τε ἄκρη, βασιλέι τε μούνῳ θνητῶν ἀξίη ἐκτῆσθαι. (Herodotus, The Histories, book 7, chapter 5 4:2)