Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

παρακοίτης

First declension Noun; Masculine 자동번역 Transliteration:

Principal Part: παρακοίτης παρακοίτου

Structure: παρακοιτ (Stem) + ης (Ending)

Etym.: koith/

Sense

  1. one who sleeps beside, a bedfellow, husband, spouse

Declension

First declension
Singular Dual Plural
Nominative παρακοίτης παρακοίτᾱ παρακοῖται
Genitive παρακοίτου παρακοίταιν παρακοιτῶν
Dative παρακοίτῃ παρακοίταιν παρακοίταις
Accusative παρακοίτην παρακοίτᾱ παρακοίτᾱς
Vocative παρακοῖτα παρακοίτᾱ παρακοῖται

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • αὐτὸσ δ’ ἐκ κεφαλῆσ γλαυκώπιδα Τριτογένειαν δεινὴν ἐγρεκύδοιμον ἀγέστρατον Ἀτρυτώνην πότνιαν, ᾗ κέλαδοί τε ἅδον πόλεμοί τε μάχαι τε, Ἥρη δ’ Ἥφαιστον κλυτὸν οὐ φιλότητι μιγεῖσα γείνατο, καὶ ζαμένησε καὶ ἤρισε ᾧ παρακοίτῃ, ἐκ πάντων τέχνῃσι κεκασμένον Οὐρανιώνων. (Hesiod, Theogony, Book Th. 91:1)
  • <Ἥρη δὲ ζαμένησε καὶ ἤρισε ᾧ παρακοίτῃ. (Hesiod, Theogony, Book Th. 92:1)
  • ἐκ δέ με κείνησ Πλακιδίη κόσμησε σὺν ὀλβίστῳ παρακοίτῃ· (Unknown, Greek Anthology, book 1, chapter 123)

Synonyms

  1. one who sleeps beside

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION