πάθη
First declension Noun; Feminine
Transliteration:
Principal Part:
πάθη
πάθης
Structure:
παθ
(Stem)
+
η
(Ending)
Sense
- a passive state, what happened, that had happened
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἀπειλούσησ δὲ μέγα τι κακὸν ἑωυτὴν ἐργάσασθαι, δείσασ πάντα οἱ λόγον ἔφηνεν καὶ πᾶσαν τὴν ἑωυτοῦ πάθην ἀπηγήσατο καὶ τὸ ἔργον ἐσ ἐμφανὲσ ἤνεικεν. (Lucian, De Syria dea, (no name) 22:9)
- τήνδε τὴν πάθην καὶ στόμαχοσ νοσέει καὶ ἐμέει φλέγμα· ἀτὰρ καὶ ἔντερα ὁμοίην ἴσχει, εὖτε τὴν διάρροιαν νοσέει. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 277)
- τὰσ γὰρ τῶν προτέρων καὶ θαττόνων οἱ βραδύτεροι κινήσεισ ἀποπαυομένασ ἤδη τε εἰσ ὅμοιον ἐληλυθυίασ, αἷσ ὕστερον αὐτοὶ προσφερόμενοι κινοῦσιν ἐκείνασ, καταλαμβάνουσιν, καταλαμβάνοντεσ δὲ οὐκ ἄλλην ἐπεμβάλλοντεσ ἀνετάραξαν κίνησιν, ἀλλ’ ἀρχὴν βραδυτέρασ φορᾶσ κατὰ τὴν τῆσ θάττονοσ, ἀποληγούσησ δέ, ὁμοιότητα προσάψαντεσ, μίαν ἐξ ὀξείασ καὶ βαρείασ συνεκεράσαντο πάθην· (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 410:1)
- λέγεται δὲ ὡσ ὁ θανατωθεὶσ ἄρα βιαίωσ, ἐν ἐλευθέρῳ φρονήματι βεβιωκώσ, θυμοῦταί τε τῷ δράσαντι νεοθνὴσ ὤν, καὶ φόβου καὶ δείματοσ ἅμα διὰ τὴν βίαιον πάθην αὐτὸσ πεπληρωμένοσ, ὁρῶν τε τὸν ἑαυτοῦ φονέα ἐν τοῖσ ἤθεσι τοῖσ τῆσ ἑαυτοῦ συνηθείασ ἀναστρεφόμενον, δειμαίνει, καὶ ταραττόμενοσ αὐτὸσ ταράττει κατὰ δύναμιν πᾶσαν τὸν δράσαντα, μνήμην σύμμαχον ἔχων, αὐτόν τε καὶ τὰσ πράξεισ αὐτοῦ. (Plato, Laws, book 9 79:3)
- ἐὰν δ’ ὁ προσήκων ἐγγύτατα μὴ ἐπεξίῃ τῷ παθήματι, τὸ μίασμα ὡσ εἰσ αὐτὸν περιεληλυθόσ, τοῦ παθόντοσ προστρεπομένου τὴν πάθην, ὁ βουλόμενοσ ἐπεξελθὼν τούτῳ δίκην, πέντε ἔτη ἀποσχέσθαι τῆσ αὑτοῦ πατρίδοσ ἀναγκαζέτω κατὰ νόμον. (Plato, Laws, book 9 83:1)
- Ἀλλὰ καὶ ἄδοξοσ ἡ ξυμμορφή· δοκέει γὰρ τοῖσι ἐσ τὴν σελήνην ἀλιτροῖσι ἀφικνεῖ σθαι ἡ νοῦσοσ· τοὔνεκεν ἱερὴν κικλήσκουσι τὴν πάθην· ἀτὰρ καὶ δι’ ἄλλασ προφάσιασ, ἢ μέγεθοσ τοῦ κακοῦ· ἱερὸν γὰρ τὸ μέγα· ἢ ἰήσιοσ οὐκ ἀνθρωπίνησ, ἀλλὰ θείησ, ἢ δαίμονοσ δόξησ ἐσ τὸν ἄνθρωπον εἰσόδου, ἢ ξυμπάντων ὁμοῦ, τήνδε ἐκίκλησκον ἱερήν. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 28)
- Τάδε μέντοι τῆσ ψυχῆσ, τοῦ στομάχου ἐνδιδόντοσ , εἶναι δεῖ τὴν πάθην· οἱ δὲ δὴ ἄνθρωποι οὐκ εἰδότεσ τὰ ξυμπαθέα μέρεα, ἐφ’ οἷσι τὰ δεινότα τα γίγνεται, τὸν στόμαχον αἴτιον ἡγοῦνται· μέγα δὲ ἐσ πίστιν ὧν λέγω ἡ ξυνάφεια τῆσ καρδίησ, ἔνθα πάντων ἡ ἀρχή. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 150)
- καὶ γάρ τισι τῶν αὖ βδελυκτῶν ἡδονή· ἐμοὶ δὲ ἁνδάνει μίην μὲν αἰτίην τὴν ἔμφυτον ψύξιν ἔμμεναι, μίην δὲ καὶ πάθην· ἀλλ’ ἢν μὲν εὐθέωσ ἐπιδώῃ καὶ θέρμη φανῇ, ἐμψύξιοσ χρέοσ καὶ τοῖσι τέρπεται. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 331)