Sense

1. to be of one mind, agree together, live in harmony, united
2. to live in harmony with

Examples

• τίσ γὰρ οὐκ οἶδεν αὐτῶν ὅτι, τέωσ μὲν κοινὸν ἐχθρὸν ἐκεῖνον ὑπειληφότεσ ὡμονόουν ἀλλήλοισ, πολλῶν ἀγαθῶν ἦσαν κύριοι, ἐπειδὴ δὲ φίλον αὐτὸν νομίσαντεσ αὑτοῖσ ὑπάρχειν περὶ τῶν πρὸσ ἑαυτοὺσ διηνέχθησαν διαφόρων, ὅσ’ ἂν οὐδὲ καταρώμενοσ εὑρ͂έ τισ αὐτοῖσ, τοσαῦτα πεπόνθασι κακά; (Demosthenes, Speeches 11-20, 43:1)
• ἐφρουρεῖτο γὰρ πάντα, καὶ τὰ λοιπὰ στασιάζοντεσ οἱ ἀρχιλῃσταὶ τοὺσ εἰρηνικὰ Ῥωμαίοισ φρονοῦντασ ἢ πρὸσ αὐτομολίαν ὑπόπτουσ ὡσ κοινοὺσ πολεμίουσ ἀνῄρουν καὶ μόνον ὡμονόουν τὸ φονεύειν τοὺσ σωτηρίασ ἀξίουσ. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 36:1)
• καὶ μὴν εἰ καὶ τοῦτο δεῖ προσθεῖναι, κἀκεῖνοι μέχρι μὲν τῆσ ἀρίστησ γνώμησ ἠκροῶντο καὶ ὡμονόουν, ἀπείχοντο τῶν βοῶν καὶ ἐσώζοντο. (Aristides, Aelius, Orationes, 14:3)
• Ἀλβανοὶ δὲ κατ’ ἀρχὰσ μὲν ὡμονόουν τοῖσ Ῥωμαίοισ ὁμόγλωττοί τε ὄντεσ καὶ Λατῖνοι, βασιλευόμενοι δ’ ἑκάτεροι χωρὶσ ἐτύγχανον· (Strabo, Geography, book 5, chapter 3 8:9)

Similar forms

• ὁμονοίας (118)
• ὁμόνοιαν (114)
• ὁμονοεῖν (42)
• ὁμόνοια (36)
• ὁμονοίᾳ (21)
• ὁμονοοῦσαν (7)
• ὁμονοῆσαι (6)
• ὁμονοήσειν (5)
• ὁμόνοιάν (4)
• ὁμονοοῦσιν (4)
• ὁμονοοῦσι (4)
• ὁμονοεῖ (3)
• ὁμονοούσης (3)
• ὁμονοοῦσα (3)
• ὁμονοῶν (3)
• ὁμονοῆτε (2)
• ὁμόνοιά (2)
• ὁμονοοῦμεν (2)
• ὁμονοούσῃ (2)
• ὁμονοῶσιν (2)
• ὁμονοῇ (2)
• ὁμονοῶμεν (2)
• ὁμονοητικῶς (2)
• ὁμονόως (2)
• ὁμονοεῖτον (1)
• ὁμονοητικῆς (1)
• ὁμόνοιαι (1)
• ὁμονοοῦντα (1)
• ὁμονούντων (1)
• ὁμονοήσωμεν (1)
• Ὁμονοίης (1)
• ὁμονοητικὸν (1)
• ὁμονοεῖς (1)
• ὁμονοήσομεν (1)
• ΟΜΟΝΟΙΑΣ (1)
• ὁμονοητικόν (1)
• ὁμονοοῦσ1 (1)
• ὁμονοήσωσιν (1)
• ὁμονοία (1)
• ὁμόνομον (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.