ὀμίχλη
First declension Noun; Feminine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ὀμίχλη
ὀμίχλης
Structure:
ὀμιχλ
(Stem)
+
η
(Ending)
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὡσ δ’ ἥλιοσ ἐκ νεφῶν καὶ μεθ’ ὀμίχλην θερμότεροσ, οὕτωσ Ἔρωσ μετ’ ὀργῆσ καὶ ζηλοτυπίασ ἐρωμένου διαλλαγέντοσ ἡδίων καὶ δριμύτεροσ· (Plutarch, Amatorius, section 19 3:3)
- καἴπάλιν ἠέρα ἑσσάμενοι πᾶσαν φοιτῶσιν ἐπ’ αἰᾶν καὶ πάλιν αὐτίκα δ’ ἠέρα μὲν σκέδασεν καὶ ἀπῶσεν ὀμίχλην, ἠέλιοσ δ’ ἐπέλαμψε· (Plutarch, De primo frigido, chapter, section 9 2:4)
- πνεῦμα γὰρ, κἢν μετακλιθῇ τὸ ἀμπέχον ἄνω τε καὶ κάτω, ἴσον πάντη μένει· ἢν δὲ ἐσ ὀμίχλην καὶ ὕδωρ τρέπηται τὸ πνεῦμα, [1καὶ γὰρ ἀσκίτησ ἀπὸ τυμπανίου,]1 ἀμείβεται μὲν, ἢν μὴ ἐσ τέλοσ τραπῇ κοτε, ἡμιτελὴσ μεταρρέων. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 21)
- παχύνει γὰρ καὶ ὑγραίνει τὸ πνεῦμα ξηρόν τε καὶ λεπτὸν ἐὸν, και ὀμίχλην τῇσι αἰσθήσεσι παρέχει· βαρὺ δὲ καὶ νωθὲσ ὀμίχλη, ἥπερ ὕπνου ἀρχή· ἢν δὲ μεζόνων δέωνται, καὶ αὐτὸ τὸ μηκώνειον ἐσ τὰ μέτωπα ξὺν ὕδατι χρίειν· ἠδὲ ὑπαλείφειν τὰσ Ῥῖνασ καὶ ἐσ τὰ ὦτα ἐγχέειν · ψηλαφίη ποδῶν εὐαφὴσ ξὺν λίπαϊ, ψαῦσισ τῆσ κεφαλῆσ, ἀνυτικὸν δὲ καὶ κνῆσισ μάλιστα κροτάφων τε καὶ ὤτων. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 52)
- εὖτ’ ὄρεοσ κορυφῇσι Νότοσ κατέχευεν ὀμίχλην ποιμέσιν οὔ τι φίλην, κλέπτῃ δέ τε νυκτὸσ ἀμείνω, τόσσόν τίσ τ’ ἐπιλεύσσει ὅσον τ’ ἐπὶ λᾶαν ἱήσιν· (Homer, Iliad, Book 3 3:1)
- διδόντοσ χιόνα αὐτοῦ ὡσεὶ ἔριον, ὁμίχλην ὡσεὶ σποδὸν πάσσοντοσ. (Septuagint, Liber Psalmorum 147:5)
- διότι ἰδοὺ ἐγὼ στερεῶν βροντὴν καὶ κτίζων πνεῦμα καὶ ἀπαγγέλλων. εἰσ ἀνθρώπουσ τὸν χριστὸν αὐτοῦ, ποιῶν ὄρθρον καὶ ὁμίχλην καὶ ἐπιβαίνων ἐπὶ τὰ ὑψηλὰ τῆσ γῆσ. Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὁ παντοκράτωρ ὄνομα αὐτῷ. (Septuagint, Prophetia Amos 4:13)
- μὰ Δί’ ἀλλ’ ὁμίχλην καὶ δρόσον αὐτὰσ ἡγούμην καὶ καπνὸν εἶναι. (Aristophanes, Clouds, Parodos, anapests20)
- οὔτοι μὰ τὴν Ὁμίχλην ἔτ’ ἐνταυθοῖ μενεῖσ· (Aristophanes, Clouds, Lyric-Scene, iambics1)