Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

μονομαχέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: μονομαχέω

Structure: μονομαχέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to fight in single combat, having fought single-handed

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μονομάχω μονομάχεις μονομάχει
Dual μονομάχειτον μονομάχειτον
Plural μονομάχουμεν μονομάχειτε μονομάχουσιν*
SubjunctiveSingular μονομάχω μονομάχῃς μονομάχῃ
Dual μονομάχητον μονομάχητον
Plural μονομάχωμεν μονομάχητε μονομάχωσιν*
OptativeSingular μονομάχοιμι μονομάχοις μονομάχοι
Dual μονομάχοιτον μονομαχοίτην
Plural μονομάχοιμεν μονομάχοιτε μονομάχοιεν
ImperativeSingular μονομᾶχει μονομαχεῖτω
Dual μονομάχειτον μονομαχεῖτων
Plural μονομάχειτε μονομαχοῦντων, μονομαχεῖτωσαν
Infinitive μονομάχειν
Participle MasculineFeminineNeuter
μονομαχων μονομαχουντος μονομαχουσα μονομαχουσης μονομαχουν μονομαχουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μονομάχουμαι μονομάχει, μονομάχῃ μονομάχειται
Dual μονομάχεισθον μονομάχεισθον
Plural μονομαχοῦμεθα μονομάχεισθε μονομάχουνται
SubjunctiveSingular μονομάχωμαι μονομάχῃ μονομάχηται
Dual μονομάχησθον μονομάχησθον
Plural μονομαχώμεθα μονομάχησθε μονομάχωνται
OptativeSingular μονομαχοίμην μονομάχοιο μονομάχοιτο
Dual μονομάχοισθον μονομαχοίσθην
Plural μονομαχοίμεθα μονομάχοισθε μονομάχοιντο
ImperativeSingular μονομάχου μονομαχεῖσθω
Dual μονομάχεισθον μονομαχεῖσθων
Plural μονομάχεισθε μονομαχεῖσθων, μονομαχεῖσθωσαν
Infinitive μονομάχεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
μονομαχουμενος μονομαχουμενου μονομαχουμενη μονομαχουμενης μονομαχουμενον μονομαχουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐμονομᾶχουν ἐμονομᾶχεις ἐμονομᾶχειν*
Dual ἐμονομάχειτον ἐμονομαχεῖτην
Plural ἐμονομάχουμεν ἐμονομάχειτε ἐμονομᾶχουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐμονομαχοῦμην ἐμονομάχου ἐμονομάχειτο
Dual ἐμονομάχεισθον ἐμονομαχεῖσθην
Plural ἐμονομαχοῦμεθα ἐμονομάχεισθε ἐμονομάχουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τὼ παῖδε τὼ σὼ μέλλετον, τολμήματα αἴσχιστα, χωρὶσ μονομαχεῖν παντὸσ στρατοῦ, λέξαντεσ Ἀργείοισι Καδμείοισί τε ἐσ κοινὸν οἱο͂ν μήποτ’ ὤφελον λόγον. (Euripides, Phoenissae, episode 13:18)
  • μονομαχεῖν δὲ οὗτοι ἐπὶ μισθῷ ἀνδρολογηθέντεσ εἰσ τρίτην ἡμέραν διαγωνιεῖσθαι ἔμελλον. (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 57:4)
  • οὐ δεόντωσ γοῦν Πλάτων τὸν Μενέλεων ἐνόμισεν εἶναι δειλόν, ὃν ἀρηίφιλον Ὅμηροσ λέγει καὶ μόνον ὑπὲρ Πατρόκλου ἀριστεύσαντα καὶ τῷ Ἕκτορι πρὸ πάντων πρόθυμον μονομαχεῖν, καίπερ ὄντα τῇ ῥώμῃ καταδεέστερον, ἐφ’ οὗ μόνου τῶν στρατευσαμένων εἴρηκεν ἐν δ’ αὐτὸσ κίεν ᾗσι προθυμίῃσι πεποιθώσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 5 1:5)
  • ἐχέτλησ ἐχόμενον, Ὅμηροσ δὲ τὸν Αἰάντά φησι τῷ Ἕκτορι μέλλοντα μονομαχεῖν εὔχεσθαι κελεύειν τοὺσ Ἕλληνασ ὑπὲρ αὐτοῦ τοῖσ θεοῖσ, εἶτ’ εὐχομένων ἐκείνων ὁπλίζεσθαι. (Plutarch, De superstitione, section 8 13:1)
  • Λέντλου τινὸσ Βατιάτου μονομάχουσ ἐν Καπύῃ τρέφοντοσ, ὧν οἱ πολλοὶ Γαλάται καὶ Θρᾷκεσ ἦσαν, ἐξ αἰτιῶν οὐ πονηρῶν, ἀλλ’ ἀδικίᾳ τοῦ πριαμένου συνειρχθέντεσ ὑπ’ ἀνάγκησ ἐπὶ τῷ μονομαχεῖν, ἐβουλεύσαντο μὲν διακόσιοι φεύγειν, γενομένησ δὲ μηνύσεωσ οἱ προαισθόμενοι καὶ φθάσαντεσ ὀγδοήκοντα δυεῖν δέοντεσ ἔκ τινοσ ὀπτανείου κοπίδασ ἀράμενοι καὶ ὀβελίσκουσ ἐξεπήδησαν, ἐντυχόντεσ δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν ἁμάξαισ ὅπλα κομιζούσαισ μονομάχων εἰσ ἑτέραν πόλιν ἀφήρπασαν καὶ ὡπλίσαντο· (Plutarch, chapter 8 1:2)

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION