Sense

1. to make smaller, to lessen, moderate
2. to lessen in honour, degrade
3. to lessen by word, extenuate, disparage
4. to become worse or weaker, to fall short of

Examples

• καὶ τὸ μὲν ἀεὶ ῥεῖ καὶ φέρεται, μήτ’ αὐξόμενον μήτε μειούμενον μήθ’ ὅλωσ οἱο͂́ν ἐστι διαμένον, τὸ δὲ διαμένει καὶ αὐξάνεται καὶ μειοῦται, καὶ πάντα πάσχει τἀναντία θατέρῳ, συμπεφυκὸσ καὶ συνηρμοσμένον καὶ συγκεχυμένον καὶ τῆσ διαφορᾶσ τῇ αἰσθήσει μηδαμοῦ παρέχον ἅψασθαι. (Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 44 9:1)
• τὰ γὰρ ὑφ’ ἡμῶν διατεινόμενα σώματα κατὰ μίαν τινὰ διάστασιν τοῦτο πάσχοντα μειοῦται ταῖσ λοιπαῖσ, οὐδ’ ἔστιν εὑρεῖν οὐδέν, ὃ συνεχὲσ ἔτι μένον καὶ ἀδιάσπαστον εἰσ τὰσ τρεῖσ διαστάσεισ ἐπεκτεῖναι δυνάμεθα. (Galen, On the Natural Faculties., , section 719)
• Οἷσι δ’ ἂν νηπίοισιν ἔτι ἐοῦσι τὸ ἄρθρον οὕτωσ ὀλισθάνον μὴ ἐμπέσῃ, ἢ καὶ ἐκ γενεῆσ οὕτω γένηται, καὶ τούτοισι τὸ τοῦ μηροῦ ὀστέον μᾶλλόν τι μινύθει, ἢ τὰ τῆσ κνήμησ καὶ τὰ τοῦ ποδόσ‧ ἥκιστα μὴν ἐν τούτῳ τῷ τρόπῳ τοῦ ὀλισθήματοσ ὁ μηρὸσ μειοῦται. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 60.5)
• Ἢν δὲ ηὐξημένοισι, τὰ μὲν ὀστέα οὐ μειοῦται, οὐδὲ γὰρ ἔχει, ᾗ ἄλλα οὐ ξυναύξεται ὁμοίωσ‧ αἱ δὲ μινυθήσιεσ τῶν σαρκῶν‧ τοῦτο γὰρ καθ’ ἡμέρην καὶ αὔξεται καὶ μειοῦται, καὶ καθ’ ἡλικίασ. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., MOXLIKOS., 5.11)

Similar forms

• μεῖον (131)
• μείων (24)
• μείονα (20)
• μείους (17)
• μείω (16)
• μειοῦν (9)
• μειόνων (6)
• μειώσει (6)
• μειῶσαι (5)
• μείονες (4)
• μεῖόν (4)
• μείονος (4)
• μειοῖ (3)
• μειώσεις (3)
• μείωσιν (3)
• μειώσειν (2)
• μειώσας (2)
• μείονι (2)
• μειῶσαί (2)
• μειοῦσα (2)
• μειώσεως (2)
• μειόνως (2)
• μείου (1)
• μείων· (1)
• μειωτικῶς (1)
• μειώσιες (1)
• μειώσεσι (1)
• μείονας (1)
• μείοσι (1)
• μειώσειε (1)
• μειῶται (1)
• μειώσαντι (1)
• μείονές (1)
• μειωθῆναι (1)
• μείονά (1)
• μείωμα (1)
• μείονι· (1)
• μείουσ· (1)
• μειώσεων (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.