Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κυκάω

α-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κυκάω κυκήσω ἐκύκησα ἐκυκήθην

Structure: κυκά (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. I stir up, mix
  2. I stir up, throw into confusion, confound

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κύκω κύκᾳς κύκᾳ
Dual κύκᾱτον κύκᾱτον
Plural κύκωμεν κύκᾱτε κύκωσιν*
SubjunctiveSingular κύκω κύκῃς κύκῃ
Dual κύκητον κύκητον
Plural κύκωμεν κύκητε κύκωσιν*
OptativeSingular κύκῳμι κύκῳς κύκῳ
Dual κύκῳτον κυκῷτην
Plural κύκῳμεν κύκῳτε κύκῳεν
ImperativeSingular κῦκᾱ κυκᾶτω
Dual κύκᾱτον κυκᾶτων
Plural κύκᾱτε κυκῶντων, κυκᾶτωσαν
Infinitive κύκᾱν
Participle MasculineFeminineNeuter
κυκων κυκωντος κυκωσα κυκωσης κυκων κυκωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κύκωμαι κύκᾳ κύκᾱται
Dual κύκᾱσθον κύκᾱσθον
Plural κυκῶμεθα κύκᾱσθε κύκωνται
SubjunctiveSingular κύκωμαι κύκῃ κύκηται
Dual κύκησθον κύκησθον
Plural κυκώμεθα κύκησθε κύκωνται
OptativeSingular κυκῷμην κύκῳο κύκῳτο
Dual κύκῳσθον κυκῷσθην
Plural κυκῷμεθα κύκῳσθε κύκῳντο
ImperativeSingular κύκω κυκᾶσθω
Dual κύκᾱσθον κυκᾶσθων
Plural κύκᾱσθε κυκᾶσθων, κυκᾶσθωσαν
Infinitive κύκᾱσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κυκωμενος κυκωμενου κυκωμενη κυκωμενης κυκωμενον κυκωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κυκήσω κυκήσεις κυκήσει
Dual κυκήσετον κυκήσετον
Plural κυκήσομεν κυκήσετε κυκήσουσιν*
OptativeSingular κυκήσοιμι κυκήσοις κυκήσοι
Dual κυκήσοιτον κυκησοίτην
Plural κυκήσοιμεν κυκήσοιτε κυκήσοιεν
Infinitive κυκήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κυκησων κυκησοντος κυκησουσα κυκησουσης κυκησον κυκησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κυκήσομαι κυκήσει, κυκήσῃ κυκήσεται
Dual κυκήσεσθον κυκήσεσθον
Plural κυκησόμεθα κυκήσεσθε κυκήσονται
OptativeSingular κυκησοίμην κυκήσοιο κυκήσοιτο
Dual κυκήσοισθον κυκησοίσθην
Plural κυκησοίμεθα κυκήσοισθε κυκήσοιντο
Infinitive κυκήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κυκησομενος κυκησομενου κυκησομενη κυκησομενης κυκησομενον κυκησομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κυκηθήσομαι κυκηθήσῃ κυκηθήσεται
Dual κυκηθήσεσθον κυκηθήσεσθον
Plural κυκηθησόμεθα κυκηθήσεσθε κυκηθήσονται
OptativeSingular κυκηθησοίμην κυκηθήσοιο κυκηθήσοιτο
Dual κυκηθήσοισθον κυκηθησοίσθην
Plural κυκηθησοίμεθα κυκηθήσοισθε κυκηθήσοιντο
Infinitive κυκηθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κυκηθησομενος κυκηθησομενου κυκηθησομενη κυκηθησομενης κυκηθησομενον κυκηθησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκῦκων ἐκῦκᾱς ἐκῦκᾱν*
Dual ἐκύκᾱτον ἐκυκᾶτην
Plural ἐκύκωμεν ἐκύκᾱτε ἐκῦκων
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκυκῶμην ἐκύκω ἐκύκᾱτο
Dual ἐκύκᾱσθον ἐκυκᾶσθην
Plural ἐκυκῶμεθα ἐκύκᾱσθε ἐκύκωντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκύκησα ἐκύκησας ἐκύκησεν*
Dual ἐκυκήσατον ἐκυκησάτην
Plural ἐκυκήσαμεν ἐκυκήσατε ἐκύκησαν
SubjunctiveSingular κυκήσω κυκήσῃς κυκήσῃ
Dual κυκήσητον κυκήσητον
Plural κυκήσωμεν κυκήσητε κυκήσωσιν*
OptativeSingular κυκήσαιμι κυκήσαις κυκήσαι
Dual κυκήσαιτον κυκησαίτην
Plural κυκήσαιμεν κυκήσαιτε κυκήσαιεν
ImperativeSingular κύκησον κυκησάτω
Dual κυκήσατον κυκησάτων
Plural κυκήσατε κυκησάντων
Infinitive κυκήσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κυκησᾱς κυκησαντος κυκησᾱσα κυκησᾱσης κυκησαν κυκησαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκυκησάμην ἐκυκήσω ἐκυκήσατο
Dual ἐκυκήσασθον ἐκυκησάσθην
Plural ἐκυκησάμεθα ἐκυκήσασθε ἐκυκήσαντο
SubjunctiveSingular κυκήσωμαι κυκήσῃ κυκήσηται
Dual κυκήσησθον κυκήσησθον
Plural κυκησώμεθα κυκήσησθε κυκήσωνται
OptativeSingular κυκησαίμην κυκήσαιο κυκήσαιτο
Dual κυκήσαισθον κυκησαίσθην
Plural κυκησαίμεθα κυκήσαισθε κυκήσαιντο
ImperativeSingular κύκησαι κυκησάσθω
Dual κυκήσασθον κυκησάσθων
Plural κυκήσασθε κυκησάσθων
Infinitive κυκήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κυκησαμενος κυκησαμενου κυκησαμενη κυκησαμενης κυκησαμενον κυκησαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκυκήθην ἐκυκήθης ἐκυκήθη
Dual ἐκυκήθητον ἐκυκηθήτην
Plural ἐκυκήθημεν ἐκυκήθητε ἐκυκήθησαν
SubjunctiveSingular κυκήθω κυκήθῃς κυκήθῃ
Dual κυκήθητον κυκήθητον
Plural κυκήθωμεν κυκήθητε κυκήθωσιν*
OptativeSingular κυκηθείην κυκηθείης κυκηθείη
Dual κυκηθείητον κυκηθειήτην
Plural κυκηθείημεν κυκηθείητε κυκηθείησαν
ImperativeSingular κυκήθητι κυκηθήτω
Dual κυκήθητον κυκηθήτων
Plural κυκήθητε κυκηθέντων
Infinitive κυκηθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
κυκηθεις κυκηθεντος κυκηθεισα κυκηθεισης κυκηθεν κυκηθεντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἐκεῖνά τε γὰρ ὑπὸ τῶν ἀνέμων ταράττεται φύσιν ἔχοντα ἠρεμεῖν, αὗταί τε ὑπὸ τῶν δημαγωγῶν κυκῶνται μηδὲν ἐν ἑαυταῖσ ἔχουσαι κακόν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 19, chapter 7 4:3)
  • ἔτι τοίνυν τόδε σκεψώμεθα, ὅπωσ μὴ ἡμᾶσ τὰ πολλὰ ταῦτα ὀνόματα ἐσ ταὐτὸν τείνοντα ἐξαπατᾷ, εἰ τῷ ὄντι μὲν οἱ θέμενοι αὐτὰ διανοηθέντεσ γε ἔθεντο ὡσ ἰόντων ἁπάντων ἀεὶ καὶ ῥεόντων ‐ φαίνονται γὰρ ἔμοιγε καὶ αὐτῷ οὕτω διανοηθῆναι ‐ τὸ δ’, εἰ ἔτυχεν, οὐχ οὕτωσ ἔχει, ἀλλ’ οὗτοι αὐτοί τε ὥσπερ εἴσ τινα δίνην ἐμπεσόντεσ κυκῶνται καὶ ἡμᾶσ ἐφελκόμενοι προσεμβάλλουσιν. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 336:5)

Synonyms

  1. I stir up

  2. I stir up

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION