뜻

1. to conciliate by daily intercourse, to win the favour of

예문

• πίνων, ἐπεὶ δὲ πρὸς Τισσαφέρνην ἀφίκετο, τρυφῇ καὶ ἁβρότητι καὶ ἀλαζονείᾳ χρώμενος, ἐδημαγώγει καὶ καθωμίλει τῷ συναφομοιοῦν καὶ συνοικειοῦν ἑαυτὸν ἅπασιν. (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 7 13:1)

  (플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 7 13:1)

• ὅτι δεῖ μὴ τυραννικὸν ἀλλ οἰκονόμον καὶ βασιλικὸν εἶναι φαίνεσθαι τοῖς ἀρχομένοις καὶ μὴ σφετεριστὴν ἀλλ ἐπίτροπον, καὶ τὰς μετριότητας τοῦ βίου διώκειν, μὴ τὰς ὑπερβολάς, ἔτι δὲ τοὺς μὲν γνωρίμους καθομιλεῖν, τοὺς δὲ πολλοὺς δημαγωγεῖν. (Aristotle, Politics, Book 5 322:1)

  (아리스토텔레스, 정치학, Book 5 322:1)

• ἐξένιζε δ αὐτοὺς βασιλικῶς, καὶ τὸν τῆς πρεσβείας ἡγούμενον Φαβρίκιον πυνθανόμενος ἐν τῇ πόλει μέγα δύνασθαι καὶ δεινῶς πένεσθαι καθωμίλει, λέγων, εἰ πράξειεν αὐτῷ τὰς διαλύσεις, ὑποστράτηγον καὶ κοινωνὸν τῶν παρόντων ἀγαθῶν ἀπάξειν ἐς Ἤπειρον. (Appian, The Foreign Wars, chapter 20:3)

  (아피아노스, The Foreign Wars, chapter 20:3)

• ὁ δὲ Διονύσιος τότε μὲν ἐγένετο περίφοβος καὶ διέλυσε τὴν ἐκκλησίαν, μετὰ δὲ ταῦτα φιλανθρώποις λόγοις χρησάμενος καθωμίλει τῷ πλήθει, καὶ τινὰς μὲν δωρεαῖς ἐτίμα, τινὰς δ ἐπὶ τὰ συσσίτια παρελάμβανε. (Diodorus Siculus, Library, book xiv, chapter 70 4:2)

  (디오도로스 시켈로스, Library, book xiv, chapter 70 4:2)

• καὶ βίαν μὲν ἐπάγειν ἄκαιρον ᾤετο, καθωμίλει δ ἐνίους καὶ παρηγόρει τῆς δεισιδαιμονίας ἀφαιρούμενος. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 15 331:2)

  (플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 15 331:2)

유사 형태

• καθομιλῶν (3)
• καθομιλήσας (2)
• καθομιλεῖν (2)
• καθομιλῆσαι (1)
• καθομιλοῦντα (1)
• καθομιληθέντα? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.