Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

γαμέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: γαμέω γαμῶ ἔγημα γεγάμηκα γεγάμημαι

Structure: γαμέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: ga/mos

Sense

  1. I marry
  2. (middle) I give myself in marriage
  3. (middle) I get a spouse for, I betroth (generally of parents for their children)

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular γαμῶ γαμεῖς γαμεῖ
Dual γαμεῖτον γαμεῖτον
Plural γαμοῦμεν γαμεῖτε γαμοῦσιν*
SubjunctiveSingular γαμῶ γαμῇς γαμῇ
Dual γαμῆτον γαμῆτον
Plural γαμῶμεν γαμῆτε γαμῶσιν*
OptativeSingular γαμοῖμι γαμοῖς γαμοῖ
Dual γαμοῖτον γαμοίτην
Plural γαμοῖμεν γαμοῖτε γαμοῖεν
ImperativeSingular γάμει γαμείτω
Dual γαμεῖτον γαμείτων
Plural γαμεῖτε γαμούντων, γαμείτωσαν
Infinitive γαμεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
γαμων γαμουντος γαμουσα γαμουσης γαμουν γαμουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular γαμοῦμαι γαμεῖ, γαμῇ γαμεῖται
Dual γαμεῖσθον γαμεῖσθον
Plural γαμούμεθα γαμεῖσθε γαμοῦνται
SubjunctiveSingular γαμῶμαι γαμῇ γαμῆται
Dual γαμῆσθον γαμῆσθον
Plural γαμώμεθα γαμῆσθε γαμῶνται
OptativeSingular γαμοίμην γαμοῖο γαμοῖτο
Dual γαμοῖσθον γαμοίσθην
Plural γαμοίμεθα γαμοῖσθε γαμοῖντο
ImperativeSingular γαμοῦ γαμείσθω
Dual γαμεῖσθον γαμείσθων
Plural γαμεῖσθε γαμείσθων, γαμείσθωσαν
Infinitive γαμεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
γαμουμενος γαμουμενου γαμουμενη γαμουμενης γαμουμενον γαμουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular γαμῶ γαμεῖς γαμεῖ
Dual γαμεῖτον γαμεῖτον
Plural γαμοῦμεν γαμεῖτε γαμοῦσιν*
OptativeSingular γαμοῖμι γαμοῖς γαμοῖ
Dual γαμοῖτον γαμοίτην
Plural γαμοῖμεν γαμοῖτε γαμοῖεν
Infinitive γαμεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
γαμων γαμουντος γαμουσα γαμουσης γαμουν γαμουντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular γαμοῦμαι γαμεῖ, γαμῇ γαμεῖται
Dual γαμεῖσθον γαμεῖσθον
Plural γαμούμεθα γαμεῖσθε γαμοῦνται
OptativeSingular γαμοίμην γαμοῖο γαμοῖτο
Dual γαμοῖσθον γαμοίσθην
Plural γαμοίμεθα γαμοῖσθε γαμοῖντο
Infinitive γαμεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
γαμουμενος γαμουμενου γαμουμενη γαμουμενης γαμουμενον γαμουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐγάμουν ἐγάμεις ἐγάμειν*
Dual ἐγαμεῖτον ἐγαμείτην
Plural ἐγαμοῦμεν ἐγαμεῖτε ἐγάμουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐγαμούμην ἐγαμοῦ ἐγαμεῖτο
Dual ἐγαμεῖσθον ἐγαμείσθην
Plural ἐγαμούμεθα ἐγαμεῖσθε ἐγαμοῦντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓γημα έ̓γημας έ̓γημεν*
Dual ἐγήματον ἐγημάτην
Plural ἐγήμαμεν ἐγήματε έ̓γημαν
SubjunctiveSingular γήμω γήμῃς γήμῃ
Dual γήμητον γήμητον
Plural γήμωμεν γήμητε γήμωσιν*
OptativeSingular γήμαιμι γήμαις γήμαι
Dual γήμαιτον γημαίτην
Plural γήμαιμεν γήμαιτε γήμαιεν
ImperativeSingular γήμον γημάτω
Dual γήματον γημάτων
Plural γήματε γημάντων
Infinitive γήμαι
Participle MasculineFeminineNeuter
γημᾱς γημαντος γημᾱσα γημᾱσης γημαν γημαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐγημάμην ἐγήμω ἐγήματο
Dual ἐγήμασθον ἐγημάσθην
Plural ἐγημάμεθα ἐγήμασθε ἐγήμαντο
SubjunctiveSingular γήμωμαι γήμῃ γήμηται
Dual γήμησθον γήμησθον
Plural γημώμεθα γήμησθε γήμωνται
OptativeSingular γημαίμην γήμαιο γήμαιτο
Dual γήμαισθον γημαίσθην
Plural γημαίμεθα γήμαισθε γήμαιντο
ImperativeSingular γήμαι γημάσθω
Dual γήμασθον γημάσθων
Plural γήμασθε γημάσθων
Infinitive γήμεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
γημαμενος γημαμενου γημαμενη γημαμενης γημαμενον γημαμενου

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular γεγάμηκα γεγάμηκας γεγάμηκεν*
Dual γεγαμήκατον γεγαμήκατον
Plural γεγαμήκαμεν γεγαμήκατε γεγαμήκᾱσιν*
SubjunctiveSingular γεγαμήκω γεγαμήκῃς γεγαμήκῃ
Dual γεγαμήκητον γεγαμήκητον
Plural γεγαμήκωμεν γεγαμήκητε γεγαμήκωσιν*
OptativeSingular γεγαμήκοιμι γεγαμήκοις γεγαμήκοι
Dual γεγαμήκοιτον γεγαμηκοίτην
Plural γεγαμήκοιμεν γεγαμήκοιτε γεγαμήκοιεν
ImperativeSingular γεγάμηκε γεγαμηκέτω
Dual γεγαμήκετον γεγαμηκέτων
Plural γεγαμήκετε γεγαμηκόντων
Infinitive γεγαμηκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
γεγαμηκως γεγαμηκοντος γεγαμηκυῑα γεγαμηκυῑᾱς γεγαμηκον γεγαμηκοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular γεγάμημαι γεγάμησαι γεγάμηται
Dual γεγάμησθον γεγάμησθον
Plural γεγαμήμεθα γεγάμησθε γεγάμηνται
ImperativeSingular γεγάμησο γεγαμήσθω
Dual γεγάμησθον γεγαμήσθων
Plural γεγάμησθε γεγαμήσθων
Infinitive γεγάμησθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
γεγαμημενος γεγαμημενου γεγαμημενη γεγαμημενης γεγαμημενον γεγαμημενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τοῦ γὰρ Φιλαδέλφου γήμαντοσ τὴν ἀδελφὴν Ἀρσινόην Σωτάδησ εἰπών εἰσ οὐχ ὁσίην τρυμαλιὴν τὸ κέντρον ὠθεῖσ ἐν δεσμωτηρίῳ πολλοὺσ; (Plutarch, De liberis educandis, section 14 20:1)
  • αὕτη, Γαϊού Μαρκέλλου τοῦ γήμαντοσ αὐτὴν οὐ πάλαι τεθνηκότοσ, ἐχήρευεν. (Plutarch, Antony, chapter 31 2:1)
  • γήμαντοσ δέ μου τὸν τρόπον τοῦτον, ἐκεῖνοσ μὲν τὸ θυγάτριόν μοι ἐπιδὼν γενόμενον, οὐ πολλοῖσ ἔτεσιν ὕστερον ἀρρωστήσασ ἐτελεύτησεν· (Demosthenes, Speeches 31-40, 16:1)
  • ὁ μὲν γὰρ τοῦ γεγαμηκότοσ οἶκοσ τέλειοσ, ὁ δὲ τοῦ γήμαντοσ εἶτ’ ἀποβαλόντοσ οὐκ ἀτελὴσ μόνον ἀλλὰ καὶ πεπηρωμένοσ. (Plutarch, Quaestiones Romanae, section 503)
  • τοῦ δὲ βασιλεύοντοσ Πίσησ Οἰνομάου θυγατέρα ἔχοντοσ Ἱπποδάμειαν, καὶ εἴτε αὐτῆσἐρῶντοσ, ὥσ τινεσ λέγουσιν, εἴτε χρησμὸν ἔχοντοσ τελευτῆσαι ὑπὸ τοῦ γήμαντοσ αὐτήν, οὐδεὶσ αὐτὴν ἐλάμβανεν εἰσ γυναῖκα· (Apollodorus, Library and Epitome, book E, chapter 2 4:1)

Synonyms

  1. I marry

  2. I give myself in marriage

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION