Sense

1. speech, talk, the voice or judgment, the place where the people talk, the place of assembly
2. fame, reputation

Examples

• Μοῖραν δ̓ οὔτινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν καὶ τό γεινομένῳ ἐπένησε λίνῳ, ὅτε μιν τέκε μήτηρ. (Lucian, Apologia 20:1)
• ἐθέλω γοῦν ἐκ περιττοῦ χρησάμενοσ τῇ παρρησίᾳ καὶ ὁμόσε χωρήσασ τῷ ἐπιφερομένῳ ἐγκλήματι καθ̓ ὑπερβολὴν ἀπολογήσασθαι, καὶ δὴ φημί σοι μηδένα μηδὲν ἀμισθὶ ποιεῖν, οὐδ̓ ἂν τοὺσ τὰ μέγιστα πράττοντασ εἴπῃσ, ὅπου μηδὲ βασιλεὺσ αὐτὸσ ἄμισθόσ ἐστιν. (Lucian, Apologia 31:1)
• ὁμολογῶ, καί φημι καλῶσ καὶ συμφερόντωσ πεπραχέναι τοῦτο· (Demades, On the Twelve Years, 15:1)
• καίτοι τί ταῦτα φημί; (Lucian, (no name) 14:2)
• ^ φημὶ τοίνυν δεινὰ ποιεῖν ἐνίουσ ἡμῶν, οἷσ οὐκ ἀπόχρη θεοὺσ ἐξ ἀνθρώπων αὐτοῖσ γεγενῆσθαι, ἀλλ’, εἰ μὴ καὶ τοὺσ ἀκολούθουσ καὶ θεράποντασ αὐτῶν ἰσοτίμουσ ἡμῖν ἀποφανοῦσιν, οὐδὲν μέγα οὐδὲ νεανικὸν οἰόνται εἰργάσθαι. (Lucian, Deorum concilium, (no name) 1:7)

Similar forms

• φημι (342)
• φημὶ (234)
• φημί (108)
• Φήμιος (8)
• φῆμιν (6)
• φημίξωσι (6)
• Φήμιον (4)
• φῆμις (2)
• Φημίου (2)
• φημίζεται (1)
• φημίσαι (1)
• Φήμιε (1)
• φημίζειν (1)
• ̔φημὶ (1)
• φημίξωσιν (1)
• Φημίῳ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.