Sense

1. an overflow, flood

Examples

• ἔπειθ ὥσπερ οὐδὲν εἰρηκὼς τοιοῦτον ἀθρόαις ἐπικλύσει ταῖς παρισώσεσιν, ἐπιφέρων ταυτί: (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 14 2:7)
• ἐπικλύσει πόλιν. (Euripides, The Trojan Women, episode, antistrophe 112)
• ἐν δὲ τούτοις ἀναψύχοντες ἑαυτοὺς ἀλύπους κατασκευάζουσι, καὶ κατὰ τὰς ἐπικλύσεις τῶν κυμάτων ἐκπηδῶντες περὶ τὴν θήραν τῶν ἰχθύων ἀσχολοῦνται: (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 19 5:4)
• εἰ δ ἅπασα μὲν ἡ γῆ κατείληπτο, ἐπέρρει δὲ ὥσπερ θαλάττης ἐπίκλυσις ἡ στρατιὰ, πάντα δὲ ἄρδην ἀνηρπάζετο, ἀναβλέπειν δὲ οὐκ ἦν, ἀλλ οἱ μὲν ἑκόντες προσετίθεντο, οἱ δὲ ἄκοντες ἤγοντο, οἱ δ ἔφευγον εἰς τὸ εἴσω τῆς Ἑλλάδος ἀεὶ, μόνοι δ ἔξω κατελείποντο Ἀθηναῖοι, πρὸς δὲ τούτοις ἐκάλουν μὲν κἀνταῦθα τῶν πραγμάτων ὄντων τοὺς ἐν τῇ συμμαχίᾳ, καὶ προκινδυνεῦσαι τῶν ὑπολοίπων ἐκέλευον μεθ ἑαυτῶν ἀπαντήσαντας εἰς τὴν Βοιωτίαν, ὑπήκουε δὲ οὐδεὶς, ἀλλ ἐν τοῖς στενοῖς οὐ τῆς Πελοποννήσου μόνον, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐλπίδων ἐκάθηντο, ἀπέκειτο δὲ μήτε γῆς μήτε θαλάττης εἶναι μηδαμοῦ, τί ταῦτα τοὺς Ἀχαιοὺς ἀπὸ τοῦ πύργου κρίνομεν· (Aristides, Aelius, Orationes, 91:10)
• ἀνάγκη δ ἐνίων μνησθῆναι καὶ ὧν Ἡρόδοτος ἀντιλέγων ἐλέγχει, πρῶτον μὲν ὅτι οὐχ οἱ ἐτησίαι τὸ ῥεῦμα ἀνακόπτοντες ποιοῦσι τὴν ἐπίκλυσιν. (Aristides, Aelius, Orationes, 1:6)

Similar forms

• ἐπικλύσαι (13)
• ἐπικλυσθῆναι (4)
• ἐπικλύσασα (3)
• ἐπίκλυστον (3)
• ἐπικλύσει (3)
• ἐπικλύσας (2)
• ἐπίκλυσιν (2)
• ἐπικλύσαντος (1)
• ἐπικλύσεως (1)
• ἐπίκλυστος (1)
• ἐπικλύσεις (1)
• ἐπίκλυστα (1)
• ἐπίκλυσις (1)
• ἐπικλύσω (1)
• ἐπικλύσεων (1)
• ἐπικλύστου (1)
• ἐπικλύσεσι (1)
• ἐπικλύστοις (1)
• ἐπικλύσασαν (1)
• ἐπικλυσθεῖσα? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.