Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐκδικέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἐκδικέω ἐκδικήσω

Structure: ἐκδικέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: e)/kdikos

Sense

  1. to avenge, punish, to exact vengeance for
  2. to avenge, to avenge one on another

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκδίκω ἐκδίκεις ἐκδίκει
Dual ἐκδίκειτον ἐκδίκειτον
Plural ἐκδίκουμεν ἐκδίκειτε ἐκδίκουσιν*
SubjunctiveSingular ἐκδίκω ἐκδίκῃς ἐκδίκῃ
Dual ἐκδίκητον ἐκδίκητον
Plural ἐκδίκωμεν ἐκδίκητε ἐκδίκωσιν*
OptativeSingular ἐκδίκοιμι ἐκδίκοις ἐκδίκοι
Dual ἐκδίκοιτον ἐκδικοίτην
Plural ἐκδίκοιμεν ἐκδίκοιτε ἐκδίκοιεν
ImperativeSingular ἐκδῖκει ἐκδικεῖτω
Dual ἐκδίκειτον ἐκδικεῖτων
Plural ἐκδίκειτε ἐκδικοῦντων, ἐκδικεῖτωσαν
Infinitive ἐκδίκειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκδικων ἐκδικουντος ἐκδικουσα ἐκδικουσης ἐκδικουν ἐκδικουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκδίκουμαι ἐκδίκει, ἐκδίκῃ ἐκδίκειται
Dual ἐκδίκεισθον ἐκδίκεισθον
Plural ἐκδικοῦμεθα ἐκδίκεισθε ἐκδίκουνται
SubjunctiveSingular ἐκδίκωμαι ἐκδίκῃ ἐκδίκηται
Dual ἐκδίκησθον ἐκδίκησθον
Plural ἐκδικώμεθα ἐκδίκησθε ἐκδίκωνται
OptativeSingular ἐκδικοίμην ἐκδίκοιο ἐκδίκοιτο
Dual ἐκδίκοισθον ἐκδικοίσθην
Plural ἐκδικοίμεθα ἐκδίκοισθε ἐκδίκοιντο
ImperativeSingular ἐκδίκου ἐκδικεῖσθω
Dual ἐκδίκεισθον ἐκδικεῖσθων
Plural ἐκδίκεισθε ἐκδικεῖσθων, ἐκδικεῖσθωσαν
Infinitive ἐκδίκεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκδικουμενος ἐκδικουμενου ἐκδικουμενη ἐκδικουμενης ἐκδικουμενον ἐκδικουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκδικήσω ἐκδικήσεις ἐκδικήσει
Dual ἐκδικήσετον ἐκδικήσετον
Plural ἐκδικήσομεν ἐκδικήσετε ἐκδικήσουσιν*
OptativeSingular ἐκδικήσοιμι ἐκδικήσοις ἐκδικήσοι
Dual ἐκδικήσοιτον ἐκδικησοίτην
Plural ἐκδικήσοιμεν ἐκδικήσοιτε ἐκδικήσοιεν
Infinitive ἐκδικήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκδικησων ἐκδικησοντος ἐκδικησουσα ἐκδικησουσης ἐκδικησον ἐκδικησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκδικήσομαι ἐκδικήσει, ἐκδικήσῃ ἐκδικήσεται
Dual ἐκδικήσεσθον ἐκδικήσεσθον
Plural ἐκδικησόμεθα ἐκδικήσεσθε ἐκδικήσονται
OptativeSingular ἐκδικησοίμην ἐκδικήσοιο ἐκδικήσοιτο
Dual ἐκδικήσοισθον ἐκδικησοίσθην
Plural ἐκδικησοίμεθα ἐκδικήσοισθε ἐκδικήσοιντο
Infinitive ἐκδικήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκδικησομενος ἐκδικησομενου ἐκδικησομενη ἐκδικησομενης ἐκδικησομενον ἐκδικησομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to avenge

  2. to avenge

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION