뜻

1. to put out of countenance, put to shame, to be importunate
2. to be put out of countenance, to be troubled, to be shy, timid
3. to be ashamed of

예문

• ἐπαινούμενοί τε γὰρ ὑπὸ τῶν δυσωπούντων παντάπασι θρύπτονται καὶ χαλῶνται, πρόσ τε τὰσ μέμψεισ καὶ ὑφοράσεισ τῶν ἀποτυγχανόντων ψοφοδεῶσ καὶ δειλῶσ ἔχουσι. (Plutarch, De vitioso pudore, section 182)

  (플루타르코스, De vitioso pudore, section 182)

• γε τὸν παρὰ τῶν δυσωπούντων κίβδηλον ὄντα παντάπασι δεῖ φυλάττεσθαι, καὶ μὴ πάθοσ πάσχειν ὑῶδεσ, ὑπὸ κνησμοῦ καὶ γαργαλισμοῦ παρέχοντα χρῆσθαι ῥᾷστα τῷ δεομένῳ καὶ καταβάλλειν ἑαυτὸν ὑποκατακλινόμενον . (Plutarch, De vitioso pudore, section 18 5:1)

  (플루타르코스, De vitioso pudore, section 18 5:1)

• οἵ τε ζηλωταὶ μᾶλλον ἐπανέστησαν, οὐχ ὡσ ὑπὸ συμμάχων καταλειφθέντεσ, ἀλλ’ ἀπηλλαγμένοι τῶν δυσωπούντων καὶ διατρεπόντων παρανομεῖν. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 403:1)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 403:1)

유사 형태

• δυσωπίαν (8)
• δυσωπεῖ (5)
• δυσωποῦντα (5)
• δυσωπία (5)
• δυσωπηθῇς (4)
• δυσωπίας (3)
• δυσωπεῖται (3)
• δυσωποῦσιν (2)
• δυσωπεῖν (2)
• δυσωπῆσαι (2)
• δυσωπῇ (2)
• δυσωπῶ (2)
• δυσωπήσεις (1)
• δυσωπήσειν (1)
• δυσωποῦν (1)
• δυσώπημα (1)
• δυσωπῶν (1)
• δυσωπήσων (1)
• δυσωποῦσαν (1)
• δυσωποῦ (1)
• δυσωπίᾳ (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.