Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δυσωπέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: δυσωπέω δυσωπήσω

Structure: δυσωπέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: w)/y

Sense

  1. to put out of countenance, put to shame, to be importunate
  2. to be put out of countenance, to be troubled, to be shy, timid
  3. to be ashamed of

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσώπω δυσώπεις δυσώπει
Dual δυσώπειτον δυσώπειτον
Plural δυσώπουμεν δυσώπειτε δυσώπουσιν*
SubjunctiveSingular δυσώπω δυσώπῃς δυσώπῃ
Dual δυσώπητον δυσώπητον
Plural δυσώπωμεν δυσώπητε δυσώπωσιν*
OptativeSingular δυσώποιμι δυσώποις δυσώποι
Dual δυσώποιτον δυσωποίτην
Plural δυσώποιμεν δυσώποιτε δυσώποιεν
ImperativeSingular δυσῶπει δυσωπεῖτω
Dual δυσώπειτον δυσωπεῖτων
Plural δυσώπειτε δυσωποῦντων, δυσωπεῖτωσαν
Infinitive δυσώπειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσωπων δυσωπουντος δυσωπουσα δυσωπουσης δυσωπουν δυσωπουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσώπουμαι δυσώπει, δυσώπῃ δυσώπειται
Dual δυσώπεισθον δυσώπεισθον
Plural δυσωποῦμεθα δυσώπεισθε δυσώπουνται
SubjunctiveSingular δυσώπωμαι δυσώπῃ δυσώπηται
Dual δυσώπησθον δυσώπησθον
Plural δυσωπώμεθα δυσώπησθε δυσώπωνται
OptativeSingular δυσωποίμην δυσώποιο δυσώποιτο
Dual δυσώποισθον δυσωποίσθην
Plural δυσωποίμεθα δυσώποισθε δυσώποιντο
ImperativeSingular δυσώπου δυσωπεῖσθω
Dual δυσώπεισθον δυσωπεῖσθων
Plural δυσώπεισθε δυσωπεῖσθων, δυσωπεῖσθωσαν
Infinitive δυσώπεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσωπουμενος δυσωπουμενου δυσωπουμενη δυσωπουμενης δυσωπουμενον δυσωπουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσωπήσω δυσωπήσεις δυσωπήσει
Dual δυσωπήσετον δυσωπήσετον
Plural δυσωπήσομεν δυσωπήσετε δυσωπήσουσιν*
OptativeSingular δυσωπήσοιμι δυσωπήσοις δυσωπήσοι
Dual δυσωπήσοιτον δυσωπησοίτην
Plural δυσωπήσοιμεν δυσωπήσοιτε δυσωπήσοιεν
Infinitive δυσωπήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσωπησων δυσωπησοντος δυσωπησουσα δυσωπησουσης δυσωπησον δυσωπησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσωπήσομαι δυσωπήσει, δυσωπήσῃ δυσωπήσεται
Dual δυσωπήσεσθον δυσωπήσεσθον
Plural δυσωπησόμεθα δυσωπήσεσθε δυσωπήσονται
OptativeSingular δυσωπησοίμην δυσωπήσοιο δυσωπήσοιτο
Dual δυσωπήσοισθον δυσωπησοίσθην
Plural δυσωπησοίμεθα δυσωπήσοισθε δυσωπήσοιντο
Infinitive δυσωπήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσωπησομενος δυσωπησομενου δυσωπησομενη δυσωπησομενης δυσωπησομενον δυσωπησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσῶπουν ἐδυσῶπεις ἐδυσῶπειν*
Dual ἐδυσώπειτον ἐδυσωπεῖτην
Plural ἐδυσώπουμεν ἐδυσώπειτε ἐδυσῶπουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσωποῦμην ἐδυσώπου ἐδυσώπειτο
Dual ἐδυσώπεισθον ἐδυσωπεῖσθην
Plural ἐδυσωποῦμεθα ἐδυσώπεισθε ἐδυσώπουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἢ ἐλεῶν ἢ αἰσχυνόμενοσ ἢ δυσωπούμενοσ, ἴσοσ δικαστήσ, εὔνουσ ἅπασιν ἄχρι τοῦ μὴ θατέρῳ ἀπονεῖμαι πλεῖον τοῦ δέοντοσ, ξένοσ ἐν τοῖσ βιβλίοισ καὶ ἄπολισ, αὐτόνομοσ, ἀβασίλευτοσ, οὐ τί τῷδε ἢ τῷδε δόξει λογιζόμενοσ, ἀλλὰ τί πέπρακται λέγων. (Lucian, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 41 1:1)
  • ὁ δ’ ἀβελτερίᾳ καὶ μαλακίᾳ πρὸσ τὸν αἰτοῦντα δυσωπούμενοσ εἰπεῖν οὐκ ἔστ’ ἐν ἄντροισ λευκόσ, ὦ ξέν’, ἄργυροσ· (Plutarch, De vitioso pudore, section 10 6:1)

Synonyms

  1. to be ashamed of

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION