Sense

1. to put out of countenance, put to shame, to be importunate
2. to be put out of countenance, to be troubled, to be shy, timid
3. to be ashamed of

Examples

• δυσωπεῖσθαι δ’ οὐδὲν οἰόμαι δεῖν οὔτε ὄνομα οὔτε ῥῆμα, ὅ τι καὶ τέτριπται, μὴ σὺν αἰσχύνῃ λέγεσθαι μέλλον· (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 1221)
• ὑπερβολὴ γὰρ τοῦ αἰσχύνεσθαι τὸ δυσωπεῖσθαι. (Plutarch, De vitioso pudore, section 1 6:1)
• ὅθεν εὐθὺσ οἱ Στωικοὶ καὶ τῷ ῥήματι τὸ αἰσχύνεσθαι καὶ δυσωπεῖσθαι τοῦ αἰδεῖσθαι διέστησαν, ἵνα μηδὲ τὴν ὁμωνυμίαν τῷ πάθει πρόφασιν τοῦ βλάπτειν ἀπολίπωσιν. (Plutarch, De vitioso pudore, section 2 10:1)
• διὸ τῶν παθῶν μάλιστα τῷ δυσωπεῖσθαι τὸ μετανοεῖν οὐχ ὕστερον, ἀλλ’ εὐθὺσ ἐν οἷσ πράττει πάρεστι· (Plutarch, De vitioso pudore, section 121)
• τοῦτο δ’ ἦν οὐδὲν ἄλλο ἢ μὴ δυσωπεῖσθαι μηδ’ ἀντικολακεύειν τοὺσ ἐπαινοῦντασ. (Plutarch, De vitioso pudore, section 18 11:4)

Similar forms

• δυσωπίαν (8)
• δυσωπία (5)
• δυσωπεῖ (5)
• δυσωποῦντα (5)
• δυσωπηθῇς (4)
• δυσωπεῖται (3)
• δυσωπίας (3)
• δυσωποῦσιν (2)
• δυσωπεῖν (2)
• δυσωπῆσαι (2)
• δυσωπῇ (2)
• δυσωπῶ (2)
• δυσωπήσειν (1)
• δυσωποῦν (1)
• δυσώπημα (1)
• δυσωπῶν (1)
• δυσωπήσων (1)
• δυσωποῦσαν (1)
• δυσωποῦ (1)
• δυσωπίᾳ (1)
• δυσωπήσεις (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.