δυσώδης
Third declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
δυσώδης
δυσώδες
Structure:
δυσωδη
(Stem)
+
ς
(Ending)
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἔνθα διὰ κακοτέχνων ὀργάνων καταφλέγοντεσ αὐτὸν ὑπέρριπτον καὶ δυσώδεισ χυλοὺσ εἰσ τοὺσ μυκτῆρασ αὐτοῦ κατέχεον. (Septuagint, Liber Maccabees IV 6:25)
- Τῆσ Λιβύησ τὰ νότια ψάμμοσ ἐστὶ βαθεῖα καὶ γῆ διακεκαυμένη, ἔρημοσ ἐπὶ πολύ, ἀκριβῶσ ἄκαρποσ, πεδινὴ ἅπασα, οὐ χλόην οὐ πόαν οὐ φυτὸν οὐχ ὕδωρ ἔχουσα, ἢ εἴ που ἄρα ἐν κοίλοισ συνεστηκὸσ ὑετοῦ ὀλίγου λείψανον, παχὺ καὶ τοῦτο καὶ δυσῶδεσ, οὐδὲ πάνυ διψῶντι ἀνθρώπῳ πότιμον. (Lucian, Dipsades 1:1)
- ὥσπερ γὰρ τὸ μύρον ἀεὶ μὲν εὐφραίνει τὴν ὄσφρησιν πρὸσ δὲ τὰ δυσώδη φάρμακόν ἐστιν, οὕτωσ ἡ ἐπίνοια τῶν ἀγαθῶν ἐν τοῖσ κακοῖσ καὶ βοηθήματοσ ἀναγκαίου παρέχεται χρείαν τοῖσ μὴ φεύγουσι τὸ μεμνῆσθαι τῶν χρηστῶν μηδὲ πάντα καὶ πάντωσ μεμφομένοισ τὴν τύχην. (Plutarch, Consolatio ad uxorem, section 8 6:1)
- καίτοι τὸ μὲν βαλλάντιον ἐμβληθέντοσ τοῦ ἀργυρίου γίγνεται ῥυπαρὸν καὶ δυσῶδεσ; (Plutarch, De cupiditate divitiarum, section 7 9:1)
- ὥσπερ γὰρ οἱ χαρίεντεσ γεωργοὶ τὰ ῥόδα καὶ τὰ ἰά βελτίω ποιεῖν νομίζουσι σκόροδα καὶ κρόμμυα παραφυτεύοντεσ ἀποκρίνεται γὰρ εἰσ ἐκεῖνα πᾶν ὅσον ἔνεστι τῇ τροφῇ δριμὺ καὶ δυσῶδεσ, οὕτω καὶ ὁ ἐχθρὸσ ἀναλαμβάνων καὶ περιέπων τὸ κακόηθεσ καὶ βάσκανον, εὐμενέστερον παρέξει σε τοῖσ φίλοισ εὖ πράττουσι καὶ ἀλυπότερον. (Plutarch, De capienda ex inimicis utilitate, chapter, section 10 7:1)
- ἐπὶ ταύτῃ φέρων εἰσ τὸ μέσον ἐπεχόρευσε σαπέρδησ μέγασ ὑπό τι δυσώδησ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 4519)
- πώλυποί τε σηπίαι τε καὶ ποταναὶ τευθίδεσ χἀ δυσώδησ βολβιτὶσ γραῖαί τ’ ἐριθακώδεεσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 1074)
- τί γὰρ σφόδρα δυσώδησ λείπεται; (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 68:1)
- πῶσ, ὦ θεοῖσ ἔχθιστε, νῦν οὐκ εἰμί σοι χωλόσ, δυσώδησ; (Sophocles, Philoctetes, episode 4:14)
- ὁ δὲ πλησίον τόποσ ἔμπυροσ ὢν καὶ δυσώδησ ποιεῖ τὰ σώματα τῶν περιοικούντων ἐπίνοσα καὶ παντελῶσ ὀλιγοχρόνια. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 98 1:11)