뜻

1. to swear solemnly, to declare on oath that . ., on oath

예문

• εἶτ’ ἐπὶ πᾶσι προσέθηκε τὸν γῦπα, διομνύμενοσ ἦ μὴν αὐτὸσ ἑωρακέναι ἀναπτάμενον ἐκ τῆσ πυρᾶσ, ὃν ἐγὼ μικρὸν ἔμπροσθεν ἀφῆκα πέτεσθαι καταγελῶντα τῶν ἀνοήτων καὶ βλακικῶν τὸν τρόπον. (Lucian, De morte Peregrini, (no name) 20:2)

  (루키아노스, De morte Peregrini, (no name) 20:2)

• φέρε γάρ, εἴ τισ αὐτὸν ξενίασ γράψαιτο λέγων ὡσ διομνύμενοσ ὁ πατὴρ οὐκ ἔφη τοῦτον υἱὸν αὑτοῦ εἶναι, ἔσθ’ ὅτῳ ἂν ἄλλῳ ἰσχυρίζοιτο πρὸσ ταῦτα ἢ διότι τῆσ μητρὸσ αὐτῶν ὀμοσάσησ καὶ τοῦ διαιτητοῦ καταγνόντοσ ἠναγκάσθη ὁ πατὴρ ἡμῶν ἐμμεῖναι τῇ διαίτῃ; (Demosthenes, Speeches 31-40, 50:1)

  (데모스테네스, Speeches 31-40, 50:1)

• ἢ τοσοῦτον ὕπνον καὶ λήθην ἅπαντασ ἔχειν ὥστ’ οὐ μεμνῆσθαι τοὺσ λόγουσ οὓσ ἐδημηγόρεισ ἐν τῷ πολέμῳ, καταρώμενοσ καὶ διομνύμενοσ μηδὲν εἶναι σοὶ καὶ Φιλίππῳ πρᾶγμα, ἀλλ’ ἐμὲ τὴν αἰτίαν σοι ταύτην ἐπάγειν τῆσ ἰδίασ ἕνεκ’ ἔχθρασ, οὐκ οὖσαν ἀληθῆ. (Demosthenes, Speeches 11-20, 401:3)

  (데모스테네스, Speeches 11-20, 401:3)

• ὡσ δὲ πολὺσ ἦν ἀπειλῶν θ’ ἅμα καὶ ἀντιβολῶν καὶ διομνύμενοσ ἀληθεύειν τῶν λεγομένων ἑκάτερον, εἰσ ἀνάγκην ἦλθεν ἡ Λουκρητία φοβηθεῖσα τὴν περὶ τὸν θάνατον ἀσχημοσύνην εἶξαί τε καὶ περιιδεῖν αὐτὸν ἃ προῃρεῖτο διαπραξάμενον. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 65 5:1)

  (디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 65 5:1)

• ἀλλ’ ἐμοὶ μὲν καὶ πρώην οὐκ οἶδ’ ὅστισ ἀπήγγειλε διομνύμενοσ ὡσ ἤδη καὶ τριήρεισ ἐγνωκότεσ εἰσὶ ποιεῖσθαι καὶ εἰσ τὴν θάλατταν ἐμβαίνειν. (Aristides, Aelius, Orationes, 15:20)

  (아리스티데스, 아일리오스, 연설, 15:20)

유사 형태

• διομνυμένων (6)
• διομνύμενος (5)
• διόμνυσθαι (3)
• διομνυμένη (1)
• Δίομος (1)
• διομνύουσιν (1)
• διόμνυται (1)
• διομνύμενοι (1)
• διομόσαιτο (1)
• διομνυμένου (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.