Sense

1. sprung from Zeus, ordained and upheld by Zeus

Examples

• Ἀργυραμοιβικὴ δρασμοῦ Διογένει. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 13:20)
• "ταῦτ’ εὐδαιμονίασ ἀρχαὶ Διογένει, ταῦτ’ ἐλευθερίασ Κράτητι καὶ δόξησ. (Plutarch, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 3 2:15)
• "ταῦτ’ εὐδαιμονίασ ἀρχαὶ Διογένει, ταῦτ’ ἐλευθερίασ Κράτητι καὶ δόξησ. (Plutarch, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 3 6:12)
• τούτουσ μὲν οὖν ἀφῆκε δωρησάμενοσ πρὸσ δὲ τοὺσ ἓν δόξῃ μάλιστα καί καθ’ αὑτοὺσ ἐν ἡσυχίᾳ ζῶντασ ἔπεμψεν Ὀνησίκριτον, ἀφικέσθαι δεόμενοσ πρὸσ αὐτὸν, ὁ δὲ Ὀνησίκριτοσ ἦν φιλόσοφοσ τῶν Διογένει τῷ κυνικῷ συνεσχολακότων. (Plutarch, Alexander, chapter 65 1:1)
• δεῖ δὲ τῷ Διογένει καὶ πρὸσ τὸν Σοφοκλέα χρήσασθαι· (Plutarch, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 4 51:1)
• Ἴτ’, ὦ πεπαυμένοι πόνων, τόδ’ ἱερὸν ἀνάγετε ξόανον Ἰλιάδι Διογενεῖ κόρᾳ. (Euripides, The Trojan Women, choral, strophe 14)
• τάλανι διογενεῖ κόρῳ. (Euripides, Heracles, choral, lyric5)

Similar forms

• Διογένης (156)
• Διογένους (59)
• Διόγενες (43)
• Διογενὲς (34)
• Διογένην (28)
• Διογένη (20)
• Διογένει (16)
• διογενὴς (12)
• Διογενιανέ (4)
• διογενής (3)
• Διογενιανὸς (3)
• Διογένευς (3)
• Διογενιανῷ (3)
• διογενεῖς (3)
• Διογενιανός (3)
• διογενές (2)
• Διογενιανοῦ (2)
• Διογενεῖ (2)
• Διογένεια (1)
• Διογενείῳ (1)
• Διογενείας (1)
• Διογενιανόν (1)
• διογενῆς (1)
• Διογενιστῶν (1)
• Διογένεις (1)
• Διογένειαν (1)
• Διογενιανὸν (1)
• Διογενοῦς (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.