Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαπεραιόω

ο-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διαπεραιόω διαπεραιώσω

Structure: δια (Prefix) + περαιό (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to take across, ferry over, to go across, were unsheathed

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπεραίω διαπεραίοις διαπεραίοι
Dual διαπεραίουτον διαπεραίουτον
Plural διαπεραίουμεν διαπεραίουτε διαπεραίουσιν*
SubjunctiveSingular διαπεραίω διαπεραίοις διαπεραίοι
Dual διαπεραίωτον διαπεραίωτον
Plural διαπεραίωμεν διαπεραίωτε διαπεραίωσιν*
OptativeSingular διαπεραίοιμι διαπεραίοις διαπεραίοι
Dual διαπεραίοιτον διαπεραιοίτην
Plural διαπεραίοιμεν διαπεραίοιτε διαπεραίοιεν
ImperativeSingular διαπεραῖου διαπεραιοῦτω
Dual διαπεραίουτον διαπεραιοῦτων
Plural διαπεραίουτε διαπεραιοῦντων, διαπεραιοῦτωσαν
Infinitive διαπεραίουν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπεραιων διαπεραιουντος διαπεραιουσα διαπεραιουσης διαπεραιουν διαπεραιουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπεραίουμαι διαπεραίοι διαπεραίουται
Dual διαπεραίουσθον διαπεραίουσθον
Plural διαπεραιοῦμεθα διαπεραίουσθε διαπεραίουνται
SubjunctiveSingular διαπεραίωμαι διαπεραίοι διαπεραίωται
Dual διαπεραίωσθον διαπεραίωσθον
Plural διαπεραιώμεθα διαπεραίωσθε διαπεραίωνται
OptativeSingular διαπεραιοίμην διαπεραίοιο διαπεραίοιτο
Dual διαπεραίοισθον διαπεραιοίσθην
Plural διαπεραιοίμεθα διαπεραίοισθε διαπεραίοιντο
ImperativeSingular διαπεραίου διαπεραιοῦσθω
Dual διαπεραίουσθον διαπεραιοῦσθων
Plural διαπεραίουσθε διαπεραιοῦσθων, διαπεραιοῦσθωσαν
Infinitive διαπεραίουσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπεραιουμενος διαπεραιουμενου διαπεραιουμενη διαπεραιουμενης διαπεραιουμενον διαπεραιουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπεραιώσω διαπεραιώσεις διαπεραιώσει
Dual διαπεραιώσετον διαπεραιώσετον
Plural διαπεραιώσομεν διαπεραιώσετε διαπεραιώσουσιν*
OptativeSingular διαπεραιώσοιμι διαπεραιώσοις διαπεραιώσοι
Dual διαπεραιώσοιτον διαπεραιωσοίτην
Plural διαπεραιώσοιμεν διαπεραιώσοιτε διαπεραιώσοιεν
Infinitive διαπεραιώσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπεραιωσων διαπεραιωσοντος διαπεραιωσουσα διαπεραιωσουσης διαπεραιωσον διαπεραιωσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπεραιώσομαι διαπεραιώσει, διαπεραιώσῃ διαπεραιώσεται
Dual διαπεραιώσεσθον διαπεραιώσεσθον
Plural διαπεραιωσόμεθα διαπεραιώσεσθε διαπεραιώσονται
OptativeSingular διαπεραιωσοίμην διαπεραιώσοιο διαπεραιώσοιτο
Dual διαπεραιώσοισθον διαπεραιωσοίσθην
Plural διαπεραιωσοίμεθα διαπεραιώσοισθε διαπεραιώσοιντο
Infinitive διαπεραιώσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπεραιωσομενος διαπεραιωσομενου διαπεραιωσομενη διαπεραιωσομενης διαπεραιωσομενον διαπεραιωσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεπεραῖουν διεπεραῖους διεπεραῖουν*
Dual διεπεραίουτον διεπεραιοῦτην
Plural διεπεραίουμεν διεπεραίουτε διεπεραῖουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεπεραιοῦμην διεπεραίου διεπεραίουτο
Dual διεπεραίουσθον διεπεραιοῦσθην
Plural διεπεραιοῦμεθα διεπεραίουσθε διεπεραίουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ τὸν εἰσ τὴν ἀκτὴν διαγαγόντα αὐτὴν διαπεραιοῦν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 19 2:2)
  • καλεῖται δὲ νῦν ὁ τόποσ Βήλαβρον, ὅτι τοῦ ποταμοῦ πολλάκισ ὑπερχεομένου διεπεραιοῦντο πορθμείοισ κατὰ τοῦτο τὸ χωρίον εἰσ ἀγοράν· (Plutarch, chapter 5 5:1)
  • μέλλοντοσ δὲ τοὺσ στρατιώτασ διαπεραιοῦν, καὶ δεδιότοσ μὴ τῆσ Ἰταλίασ ἐπιλαβόμενοι κατὰ πόλεισ ἕκαστοι διαρρυῶσι, πρῶτον μὲν ὤμοσαν ἀφ’ αὑτῶν παραμενεῖν καὶ μηδὲν ἑκουσίωσ κακουργήσειν τὴν Ἰταλίαν, ἔπειτα χρημάτων δεόμενον πολλῶν ὁρῶντεσ, ἀπήρχοντο καὶ συνεισέφερον ὡσ ἕκαστοσ εἶχεν εὐπορίασ. (Plutarch, Sulla, chapter 27 3:1)
  • ὅσοι μὲν οὖν ἐρρωμενέστατοί τε αὐτῶν ἦσαν καὶ ἥκιστα ὑπὸ τραυμάτων βαρυνόμενοι νεῖν τε οὐκ ἀδύνατοι δίχα τῶν ὅπλων τὸ ῥεῖθρον διεπεραιοῦντο, ὅσοι δὲ τούτων τινὸσ ἐνέλιπον ἐν ταῖσ δίναισ ἀπέθνησκον· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 25 6:1)
  • ὁ δὲ Ξενοίτασ, ὑπολαβὼν πεφευγέναι τὸν Μόλωνα καταπεπληγμένον τὴν ἔφοδον αὐτοῦ καὶ διαπιστοῦντα ταῖσ ἰδίαισ αὑτοῦ δυνάμεσι, τὸ μὲν πρῶτον ἐπιστρατοπεδεύσασ κατελάβετο τὴν τῶν πολεμίων παρεμβολήν, καὶ διεπεραίου πρὸσ αὑτὸν τοὺσ ἰδίουσ ἱππεῖσ καὶ τὰσ τούτων ἀποσκευὰσ ἐκ τῆσ Ζεύξιδοσ παρεμβολῆσ· (Polybius, Histories, book 5, chapter 47 5:1)

Derived

  • περαιόω (to carry to the opposite side, carry over or across, to pass over)

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION