Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 249:

καὶ μήν, ὦ μακάριε, νῦν γε ἡμεῖσ αὐτὰ τὰ τῆσ φύσεωσ μόνον παθήματα χωρὶσ τοῦ λογισμοῦ διαπεραίνομεν. ἀληθῆ τοίνυν λέγεισ ὅτι χωρὶσ λύπησ ἡμῖν λήθη γίγνεται ἑκάστοτε ἐν τοῖσ μαθήμασιν. ταύτασ τοίνυν τὰσ τῶν μαθημάτων ἡδονὰσ ἀμείκτουσ τε εἶναι λύπαισ ῥητέον καὶ οὐδαμῶσ τῶν πολλῶν ἀνθρώπων ἀλλὰ τῶν σφόδρα ὀλίγων. πῶσ γὰρ οὐ ῥητέον;