Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαλεκτέος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: διαλεκτέος διαλεκτέον

Structure: διαλεκτε (Stem) + ος (Ending)

Etym.: diale/gomai의 분사형

Sense

  1. one must discourse

Declension

First/Second declension
M/F Neuter
SingularNominative διαλεκτέος διαλέκτεον
Genitive διαλεκτέου διαλεκτέου
Dative διαλεκτέῳ διαλεκτέῳ
Accusative διαλεκτέον διαλέκτεον
Vocative διαλεκτέε διαλέκτεον
DualN/A/V διαλεκτέω διαλεκτέω
G/D διαλεκτέοιν διαλεκτέοιν
PluralNominative διαλεκτέοι διαλέκτεα
Genitive διαλεκτέων διαλεκτέων
Dative διαλεκτέοις διαλεκτέοις
Accusative διαλεκτέους διαλέκτεα
Vocative διαλεκτέοι διαλέκτεα
Positive Comparative Superlative
Adjective διαλεκτέος διαλεκτέου διαλεκτεότερος διαλεκτεοτέρου διαλεκτεότατος διαλεκτεοτάτου
Adverb διαλεκτέως διαλεκτεότερον διαλεκτεότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • πρὸσ δὲ τὸν οἶνον ἅπερ Εὐριπίδησ πρὸσ τὴν Ἀφροδίτην διαλεκτέον εἰήσ μοι, μέτριον δέ πωσ εἰήσ, μηδ’ ἀπολείποισ καὶ γὰρ ποτῶν ὠφελιμώτατόν ἐστι καὶ φαρμάκων ἥδιστον καὶ ὄψων ἀσικχότατον, ἂν τύχῃ τῆσ πρὸσ τὸν καιρὸν εὐκρασίασ μᾶλλον ἢ τῆσ πρὸσ τὸ ὕδωρ. (Plutarch, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 19 2:1)
  • διαλεκτέον, ἦν δ’ ἐγώ. (Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 119:1)
  • ἀλλὰ πρὸσ πάντασ τοὺσ τοιούτουσ λόγουσ αἰτεῖσθαι δεῖ, καθάπερ ἐλέχθη καὶ ἐν τοῖσ ἐπάνω λόγοισ, οὐχὶ εἶναί τι ἢ μὴ εἶναι ἀλλὰ σημαίνειν τι, ὥστε ἐξ ὁρισμοῦ διαλεκτέον λαβόντασ τί σημαίνει τὸ ψεῦδοσ ἢ τὸ ἀληθέσ. (Aristotle, Metaphysics, Book 4 197:1)

Synonyms

  1. one must discourse

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION