Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαφίημι

-μι athematic Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διαφίημι διαφήσω

Structure: δι (Prefix) + ἀφίε̄ (Stem) + μι (Ending)

Sense

  1. to dismiss, disband

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαφῖημι διαφῖης διαφῖησιν*
Dual διαφίετον διαφίετον
Plural διαφίεμεν διαφίετε διαφιέᾱσιν*
SubjunctiveSingular διαφίω διαφίῃς διαφίῃ
Dual διαφίητον διαφίητον
Plural διαφίωμεν διαφίητε διαφίωσιν*
OptativeSingular διαφιεῖην διαφιεῖης διαφιεῖη
Dual διαφιεῖητον διαφιείητην
Plural διαφιεῖημεν διαφιεῖητε διαφιεῖησαν
ImperativeSingular διαφῖει διαφιέτω
Dual διαφίετον διαφιέτων
Plural διαφίετε διαφιέντων
Infinitive διαφιέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαφιεις διαφιεντος διαφιεισα διαφιεισης διαφιεν διαφιεντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαφίεμαι διαφίεσαι διαφίεται
Dual διαφίεσθον διαφίεσθον
Plural διαφιέμεθα διαφίεσθε διαφίενται
SubjunctiveSingular διαφίωμαι διαφίῃ διαφίηται
Dual διαφίησθον διαφίησθον
Plural διαφιώμεθα διαφίησθε διαφίωνται
OptativeSingular διαφιεῖμην διαφίειο διαφίειτο
Dual διαφίεισθον διαφιεῖσθην
Plural διαφιεῖμεθα διαφίεισθε διαφίειντο
ImperativeSingular διαφίεσο διαφιέσθω
Dual διαφίεσθον διαφιέσθων
Plural διαφίεσθε διαφιέσθων
Infinitive διαφίεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαφιεμενος διαφιεμενου διαφιεμενη διαφιεμενης διαφιεμενον διαφιεμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαφήσω διαφήσεις διαφήσει
Dual διαφήσετον διαφήσετον
Plural διαφήσομεν διαφήσετε διαφήσουσιν*
OptativeSingular διαφησίημι διαφησίης διαφησίη
Dual διαφησίητον διαφησιήτην
Plural διαφησίημεν διαφησίητε διαφησίησαν
Infinitive διαφήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαφησων διαφησοντος διαφησουσα διαφησουσης διαφησον διαφησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαφήσομαι διαφήσει, διαφήσῃ διαφήσεται
Dual διαφήσεσθον διαφήσεσθον
Plural διαφησόμεθα διαφήσεσθε διαφήσονται
OptativeSingular διαφησοίμην διαφήσοιο διαφήσοιτο
Dual διαφήσοισθον διαφησοίσθην
Plural διαφησοίμεθα διαφήσοισθε διαφήσοιντο
Infinitive διαφήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαφησομενος διαφησομενου διαφησομενη διαφησομενης διαφησομενον διαφησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διήφιην διήφιης διήφιην*
Dual διήφιετον διηφῖετην
Plural διήφιεμεν διήφιετε διήφιεσαν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διηφῖεμην διηφῖου, διήφιεσο διήφιετο
Dual διήφιεσθον διηφῖεσθην
Plural διηφῖεμεθα διήφιεσθε διήφιεντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to dismiss

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION