뜻

1. to dishonour, to suffer dishonour or indignity
2. to punish with a)timi/a (2

예문

• τούτων τῶν νόμων ἄντικρυσ ὁ μὲν Μᾶρκον Ὀκτάβιον ἠτίμου τὸν ὑπὸ Τιβερίου τῆσ δημαρχίασ ἐκπεσόντα, τῷ δ’ ἐνείχετο Ποπίλλιοσ· (Plutarch, Caius Gracchus, chapter 4 2:1)

  (플루타르코스, Caius Gracchus, chapter 4 2:1)

유사 형태

• ἄτιμον (86)
• ἀτιμίαν (84)
• ἀτιμίας (64)
• ἄτιμος (63)
• ἀτίμως (41)
• ἀτίμους (37)
• ἀτιμία (31)
• ἀτιμίᾳ (27)
• ἀτιμάζων (23)
• ἀτιμάζειν (22)
• ἀτιμάζει (20)
• ἄτιμοι (19)
• ἀτιμάσας (14)
• ἀτίμων (13)
• ἀτίμητον (13)
• ἀτιμίαις (12)
• ἀτιμάσαι (12)
• ἄτιμα (11)
• ἀτίμοις (10)
• ἀτιμάσῃς (10)
• ἀτιμοῦν (7)
• ἄτιμόν (6)
• ἀτίμου (6)
• ἀτιμοτέρα (5)
• ἀτίμῳ (5)
• ἀτιμῶσαι (4)
• ἀτιμάζετε (4)
• ἀτιμάζεις (4)
• ἀτιμάσῃ (3)
• ἀτιμάσασα (3)
• ἀτιμήσας (3)
• ἀτιμίην (3)
• ἀτιμίαι (3)
• ἀτιμῆσαι (3)
• ἀτιμάσει (3)
• ἀτιμάζοι (2)
• ἀτιμιῶν (2)
• ἄτιμός (2)
• ἀτιμότερα (2)
• ἄτιμοί (2)
• ἀτιμωθήσῃ (2)
• ἀτίμα (2)
• ἀτιμάσω (2)
• ἀτιμότατα (2)
• ἀτιμώσετε (2)
• ἀτιμῶν (2)
• ἀτίμητος (2)
• ἀτιμίη (2)
• ἀτιμᾷ (1)
• ἀτίμαζε (1)
• ἀτιμήσειε (1)
• ἀτιμωθὲν (1)
• ἀτιμώσει (1)
• ἄτιμ (1)
• ἀτιμαστέη (1)
• ἀτιμάζετέ (1)
• ἀτιμάσητέ (1)
• ἀτιμοτάτῃ (1)
• ἀτιμοῦτε (1)
• ἀτίμωσιν (1)
• ἀτιμάσεις (1)
• ἀτιμάζῃ (1)
• ἀτιμήσει (1)
• ἀτιμίῃσιν (1)
• ἀτιμωθεὶς (1)
• ἀτιμώσατε (1)
• ἀτιμ (1)
• ἀτιμάσους (1)
• ἀτιμήτους (1)
• ἀτιμίῃ (1)
• Ἀτίμαρχον (1)
• ἀτιμάζοις (1)
• ἀτίμητα (1)
• ἀτιμοῦσι (1)
• ἀτιμωθῇ (1)
• ἀτίμαστος (1)
• ἀτιμαζέτω (1)
• ἀτιμήσασα (1)
• ἀτιμίης (1)
• ἀτιμώσας (1)
• ἀτιμάσαν (1)
• ἀτιμάσητε (1)
• ἀτιμάζωσι (1)
• ἀτιμοῖ (1)
• ἀτιμοτάτη (1)
• ἀτιμώ‐ (1)
• ἀτιμώρητα (1)
• ἀτίμωσις (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.