뜻

1. 경멸하는, 야비한

1. to be despised

예문

• ἀλλ’ οὐδὲ μέντοι ταύτῃ γε ἀτιμαστέον τὸ κάλλοσ ὡσ ταχὺ παρακμάζον, ἐπεὶ ὥσπερ γε παῖσ γίγνεται καλόσ, οὕτω καὶ μειράκιον καὶ ἀνὴρ καὶ πρεσβύτησ. (Xenophon, Works on Socrates, , chapter 4 18:1)

  (크세노폰, Works on Socrates, , chapter 4 18:1)

• πάντωσ δ’ οὐκ ἀτιμαστέον αὐτὸ σοί τε καὶ ἐμοί, λεκτέον δὲ τί μέντοι καὶ ἔστι τὸ λειπόμενον τῆσ ῥητορικῆσ. (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 264:3)

  (플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 264:3)

• οὐ μέντοι διὰ τὸ ἄλλα εἶναι κρείττονα καὶ ἣν παρέχει τὰ ἕτερα χρείαν ἀτιμαστέον. (Epictetus, Works, book 2, 25:1)

  (에픽테토스, Works, book 2, 25:1)

• ἀλλὰ μὴ οὕτω βέλτιον ᾖ λέγειν, ὅτι οὐκ, εἴ τινεσ φιλοσοφίασ προβλήματι χρώμενοι φαῦλοι καὶ μηδὲν βελτίουσ τῶν πολλῶν γεγόνασιν, ἢ νὴ Δία καὶ δεινότεροι κακουργεῖν, οὐ διὰ ταῦτα ἀτιμαστέον φιλοσοφίαν, ἑώσ ἂν φιλοσοφία μὴ τὸ τὰ τοιαῦτα ποιεῖν ᾖ, ἀλλ’ αὐτοῖσ τούτοισ τεκμηρίοισ χρηστέον κατ’ ἐκείνων, ὅτι διημαρτήκασι φιλοσοφίασ. (Aristides, Aelius, Orationes, 59:13)

  (아리스티데스, 아일리오스, 연설, 59:13)

• ὅτι γὰρ οὐκ ἀτιμαστέον αὖ τοὺσ πολλοὺσ οὐδὲ ἀμελητέον τῆσ δόξησ τῆσ παρ’ αὐτῶν, ἀλλ’ ἔνι τι κἀν τούτοισ εὔστοχον θείᾳ τινὶ μοίρᾳ τῆσ ἀληθείασ ἐφαπτόμενον, αὐτὸσ Πλάτων ὁ διδάσκων καὶ λέγων ἐστίν· (Aristides, Aelius, Orationes, 35:1)

  (아리스티데스, 아일리오스, 연설, 35:1)

유사 형태

• ἀτιμαστέον (5)
• ἀτιμαστέη (1)
• ἀτιμαστῆρα (1)
• ἀτίμαστος (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.