- ὁρῶ ταῦτα πάντα καὶ πρὸσ ἐμαυτόν γε ἐννοῶ ὅ τι τὸ ἡδὺ αὐτοῖσ παρὰ τὸν βίον ἤ τί ἐκεῖνό ἐστιν, οὗ στερούμενοι ἀγανακτοῦσιν. (Lucian, Contemplantes, (no name) 18:1)
(루키아노스, Contemplantes, (no name) 18:1)
- οἱ δὲ κεκράγασιν ἁπανταχόθεν καὶ ἀγανακτοῦσιν καὶ τὴν δίκην ἐπιβοῶνται κἀμὲ τῆσ βραδυτῆτοσ αἰτιῶνται, ἀγνοοῦντεσ ὡσ οὐκ ὀλιγωρίᾳ τὰσ κρίσεισ ὑπερημέρουσ συνέβη γενέσθαι, ἀλλ’ ὑπὸ τῆσ εὐδαιμονίασ ᾗ συνεῖναι ἡμᾶσ ὑπολαμβάνουσιν. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 3:3)
(루키아노스, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 3:3)
- πάνυ ἀγανακτοῦσιν, ὦ πάτερ, καὶ σχετλιάζουσιν καὶ εἰσ τὸ φανερὸν μὲν οὐ τολμῶσι λέγειν, ὑποτονθορύζουσι δὲ συγκεκυφότεσ αἰτιώμενοι τὸν χρόνον οὓσ ἔδει πάλαι τὰ καθ’ αὑτοὺσ εἰδότασ στέργειν ἕκαστον τοῖσ δεδικασμένοισ. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 4:3)
(루키아노스, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 4:3)
- ἔνιοι δὲ ὑπ’ ἀγνωμοσύνησ, ἐπειδὰν ἀπαιτῇ τὸν κόσμον ἐπιστᾶσα ἡ Τύχη, ἄχθονταί τε καὶ ἀγανακτοῦσιν ὥσπερ οἰκείων τινῶν στερισκόμενοι καὶ οὐχ ἃ πρὸσ ὀλίγον ἐχρήσαντο ἀποδιδόντεσ. (Lucian, Necyomantia, (no name) 16:7)
(루키아노스, Necyomantia, (no name) 16:7)
- τὴν δὴ τοσαύτην εὔνοιαν αὐτῶν καὶ τὴν ἐν τοῖσ δεινοῖσ κοινωνίαν καὶ τὸ πιστὸν καὶ φιλέταιρον καὶ τὸ ἀληθὲσ καὶ βέβαιον τοῦ πρὸσ ἀλλήλουσ ἔρωτοσ, οὐκ ἀνθρώπινα ταῦτα ᾠήθημεν εἶναι, ἀλλά τινοσ γνώμησ βελτίονοσ ἢ κατὰ τοὺσ πολλοὺσ τούτουσ ἀνθρώπουσ, οἳ μέχρι μὲν κατ’ οὖρον ὁ πλοῦσ εἰή τοῖσ φίλοισ,^ ἀγανακτοῦσιν εἰ μὴ ἐπ’ ἴσησ κοινωνήσουσιν τῶν ἡδέων, εἰ δέ τι καὶ μικρὸν ^ ἀντιπνεύσειεν ^ αὐτοῖσ, οἴχονται μόνουσ τοῖσ κινδύνοισ ἀπολιπόντεσ. (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 7:1)
(루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 7:1)