- ἔπειτα δὲ κἀκεῖνο πῶσ οὐκ ἄγνωμον αὐτῶν καὶ παντελῶσ τετυφωμένον τὸ περὶ τῶν οὕτωσ ἀδήλων λέγοντασ μηδὲν ὡσ εἰκάζοντασ ἀποφαίνεσθαι, ἀλλ’ ὑπερδιατείνεσθαί τε καὶ μηδεμίαν τοῖσ ἄλλοισ ὑπερβολὴν ἀπολιμπάνειν, μονονουχὶ διομνυμένουσ μύδρον μὲν εἶναι τὸν ἥλιον, κατοικεῖσθαι δὲ τὴν σελήνην, ὑδατοποτεῖν δὲ τοὺσ ἀστέρασ τοῦ ἡλίου καθάπερ ἱμονιᾷ τινι τὴν ἰκμάδα ἐκ τῆσ θαλάττησ ἀνασπῶντοσ καὶ ἅπασιν αὐτοῖσ τὸ ποτὸν ἑξῆσ διανέμοντοσ. (Lucian, Icaromenippus, (no name) 7:1)
(루키아노스, Icaromenippus, (no name) 7:1)
- "οὐ μῦθοσ οὖν οὐδὲ θήρα μειρακίων λαμυρῶν καὶ προπετῶν ὁ περὶ τῆσ ἐποχῆσ λόγοσ ἐστίν, ὡσ οἰέται Κωλώτησ, ἀλλ’ ἕξισ ἀνδρῶν καὶ διάθεσισ φυλάττουσα τὸ ἀδιάπτωτον καὶ μὴ προϊεμένη ταῖσ διαβεβλημέναισ οὕτω καὶ δυστατούσαισ αἰσθήσεσι τὴν κρίσιν μηδὲ συνεξαπατωμένη τούτοισ, οἳ τὰ φαινόμενα τῶν ἀδήλων πίστιν ἔχειν φάσκουσιν, ἀπιστίαν τοσαύτην καὶ ἀσάφειαν ἐν τοῖσ φαινομένοισ ὁρῶντεσ. (Plutarch, Adversus Colotem, section 291)
(플루타르코스, Adversus Colotem, section 291)
- τὸ μέντοι γε πολὺ τούτου βαθείαισ καὶ κακοπαθέσι μεταλλείαισ εὑρίσκεται κατὰ τὸν Φαληρέα Δημήτριον ἐλπιζούσησ τῆσ πλεονεξίασ ἀνάξειν ἐκ τῶν μυχῶν τῆσ γῆσ αὐτὸν τὸν Πλούτωνα, χαριεντιζόμενοσ γοῦν φησιν ὅτι πολλάκισ καταναλώσαντεσ τὰ φανερὰ τῶν ἀδήλων ἕνεκα ἃ μὲν ἔμελλον οὐκ ἔλαβον, ἃ δ’ εἶχον ἀπέβαλον ὥσπερ αἰνίγματοσ τρόπον ἀτυχοῦντεσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 1944)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 1944)
- ὁ δ’ ἱστορίαν γράφων ἃ μὲν οἶδεν ἀληθῆ λέγειν δίκαιόσ ἐστι, τῶν δ’ ἀδήλων τὰ βελτίονα δοκεῖν ἀληθῶσ λέγεσθαι μᾶλλον ἢ τὰ χείρονα. (Plutarch, De Herodoti malignitate, section 5 3:1)
(플루타르코스, De Herodoti malignitate, section 5 3:1)
- "ἀλλ’ ὥσπερ εἴ τισ ἄπειροσ γραμμάτων δυνάμεωσ ὁρῶν ὀλίγα πλήθει καὶ φαῦλα τὴν μορφὴν ἀπιστοίη ἄνδρα γραμματικὸν ἐκ τούτων ἀναλέγεσθαι πολέμουσ μεγάλουσ, οἳ τοῖσ πάλαι συνέτυχον, καὶ κτίσεισ πόλεων πράξεισ τε καὶ παθήματα βασιλέων, εἶτα φαίη φωνὴν ἢ ὅμοιόν τι μηνύειν καὶ καταλέγειν ἐκείνῳ τῶν ἱστορικῶν τούτων ἕκαστον, ἡδὺσ ἄν, ὦ φίλε, γέλωσ σοι τοῦ ἀνθρώπου τῆσ ἀπειρίασ ἐπέλθοι οὕτω σκόπει, μὴ καὶ ἡμεῖσ τῶν μαντικῶν ἑκάστου τὴν δύναμιν ἀγνοοῦντεσ, ᾗ συμβάλλει πρὸσ τὸ μέλλον, εὐήθωσ ἀγανακτῶμεν, εἰ νοῦν ἔχων ἄνθρωποσ ἐκ τούτων ἀποφαίνεταί τι περὶ τῶν ἀδήλων, καὶ ταῦτα φάσκων αὐτὸσ οὐ πταρμὸν οὐδὲ φωνὴν ἀλλὰ δαιμόνιον αὐτῷ τῶν πράξεων ὑφηγεῖσθαι. (Plutarch, De genio Socratis, section 12 1:6)
(플루타르코스, De genio Socratis, section 12 1:6)