Sophocles, Oedipus Tyrannus, episode

εἰ χρή τι κἀμὲ μὴ συναλλάξαντά πω, πρέσβεισ, σταθμᾶσθαι, τὸν βοτῆρ’ ὁρᾶν δοκῶ, ὅνπερ πάλαι ζητοῦμεν· ἔν τε γὰρ μακρῷ γήρᾳ ξυνᾴδει τῷδε τἀνδρὶ σύμμετροσ, ἄλλωσ τε τοὺσ ἄγοντασ ὥσπερ οἰκέτασ ἔγνωκ’ ἐμαυτοῦ· τῇ δ’ ἐπιστήμῃ σύ μου προύχοισ τάχ’ ἄν που, τὸν βοτῆρ’ ἰδὼν πάροσ. ἔγνωκα γάρ, σάφ’ ἴσθι· Λαί̈ου γὰρ ἦν εἴπερ τισ ἄλλοσ πιστὸσ ὡσ νομεὺσ ἀνήρ. σὲ πρῶτ’ ἐρωτῶ, τὸν Κορίνθιον ξένον, ἦ τόνδε φράζεισ; τοῦτον, ὅνπερ εἰσορᾷσ. οὗτοσ σύ, πρέσβυ, δεῦρό μοι φώνει βλέπων ὅσ’ ἄν σ’ ἐρωτῶ. Λαί̈ου ποτ’ ἦσθα σύ; ἦ δοῦλοσ οὐκ ὠνητόσ, ἀλλ’ οἴκοι τραφείσ. ἔργον μεριμνῶν ποῖον ἢ βίον τινά; ποίμναισ τὰ πλεῖστα τοῦ βίου συνειπόμην. χώροισ μάλιστα πρὸσ τίσι ξύναυλοσ ὤν; ἦν μὲν Κιθαιρών, ἦν δὲ πρόσχωροσ τόποσ. τὸν ἄνδρα τόνδ’ οὖν οἶσθα τῇδέ που μαθών; τί χρῆμα δρῶντα; ποῖον ἄνδρα καὶ λέγεισ; τόνδ’ ὃσ πάρεστιν· ἢ ξυναλλάξασ τί πω; οὐχ ὥστε γ’ εἰπεῖν ἐν τάχει μνήμησ ἄπο. κοὐδέν γε θαῦμα, δέσποτ’· ἀλλ’ ἐγὼ σαφῶσ ἀγνῶτ’ ἀναμνήσω νιν. εὖ γὰρ οἶδ’ ὅτι κάτοιδεν, ἦμοσ τῷ Κιθαιρῶνοσ τόπῳ, ὁ μὲν διπλοῖσι ποιμνίοισ, ἐγὼ δ’ ἑνί, ἐπλησίαζον τῷδε τἀνδρὶ τρεῖσ ὅλουσ ἐξ ἦροσ εἰσ ἀρκτοῦρον ἑκμήνουσ χρόνουσ· χειμῶνα δ’ ἤδη τἀμά τ’ εἰσ ἔπαυλ’ ἐγὼ ἤλαυνον οὗτόσ τ’ εἰσ τὰ Λαί̈ου σταθμά. λέγω τι τούτων ἢ οὐ λέγω πεπραγμένον;