Sophocles, Oedipus Tyrannus, episode

(소포클레스, 오이디푸스 튀란노스, episode)

εἰ χρή τι κἀμὲ μὴ συναλλάξαντά πω, πρέσβεισ, σταθμᾶσθαι, τὸν βοτῆρ’ ὁρᾶν δοκῶ, ὅνπερ πάλαι ζητοῦμεν· ἔν τε γὰρ μακρῷ γήρᾳ ξυνᾴδει τῷδε τἀνδρὶ σύμμετροσ, ἄλλωσ τε τοὺσ ἄγοντασ ὥσπερ οἰκέτασ ἔγνωκ’ ἐμαυτοῦ· τῇ δ’ ἐπιστήμῃ σύ μου προύχοισ τάχ’ ἄν που, τὸν βοτῆρ’ ἰδὼν πάροσ. ἔγνωκα γάρ, σάφ’ ἴσθι· Λαί̈ου γὰρ ἦν εἴπερ τισ ἄλλοσ πιστὸσ ὡσ νομεὺσ ἀνήρ. σὲ πρῶτ’ ἐρωτῶ, τὸν Κορίνθιον ξένον, ἦ τόνδε φράζεισ; τοῦτον, ὅνπερ εἰσορᾷσ. οὗτοσ σύ, πρέσβυ, δεῦρό μοι φώνει βλέπων ὅσ’ ἄν σ’ ἐρωτῶ. Λαί̈ου ποτ’ ἦσθα σύ; ἦ δοῦλοσ οὐκ ὠνητόσ, ἀλλ’ οἴκοι τραφείσ. ἔργον μεριμνῶν ποῖον ἢ βίον τινά; ποίμναισ τὰ πλεῖστα τοῦ βίου συνειπόμην. χώροισ μάλιστα πρὸσ τίσι ξύναυλοσ ὤν; ἦν μὲν Κιθαιρών, ἦν δὲ πρόσχωροσ τόποσ. τὸν ἄνδρα τόνδ’ οὖν οἶσθα τῇδέ που μαθών; τί χρῆμα δρῶντα; ποῖον ἄνδρα καὶ λέγεισ; τόνδ’ ὃσ πάρεστιν· ἢ ξυναλλάξασ τί πω; οὐχ ὥστε γ’ εἰπεῖν ἐν τάχει μνήμησ ἄπο. κοὐδέν γε θαῦμα, δέσποτ’· ἀλλ’ ἐγὼ σαφῶσ ἀγνῶτ’ ἀναμνήσω νιν. εὖ γὰρ οἶδ’ ὅτι κάτοιδεν, ἦμοσ τῷ Κιθαιρῶνοσ τόπῳ, ὁ μὲν διπλοῖσι ποιμνίοισ, ἐγὼ δ’ ἑνί, ἐπλησίαζον τῷδε τἀνδρὶ τρεῖσ ὅλουσ ἐξ ἦροσ εἰσ ἀρκτοῦρον ἑκμήνουσ χρόνουσ· χειμῶνα δ’ ἤδη τἀμά τ’ εἰσ ἔπαυλ’ ἐγὼ ἤλαυνον οὗτόσ τ’ εἰσ τὰ Λαί̈ου σταθμά. λέγω τι τούτων ἢ οὐ λέγω πεπραγμένον; λέγεισ ἀληθῆ, καίπερ ἐκ μακροῦ χρόνου. φέρ’ εἰπὲ νῦν, τότ’ οἶσθα παῖδά μοί τινα δούσ, ὡσ ἐμαυτῷ θρέμμα θρεψαίμην ἐγώ; τί δ’ ἔστι; πρὸσ τί τοῦτο τοὔποσ ἱστορεῖσ; ὅδ’ ἐστίν, ὦ τᾶν, κεῖνοσ ὃσ τότ’ ἦν νέοσ. οὐκ εἰσ ὄλεθρον; οὐ σιωπήσασ ἔσει; ἆ, μὴ κόλαζε, πρέσβυ, τόνδ’, ἐπεὶ τὰ σὰ δεῖται κολαστοῦ μᾶλλον ἢ τὰ τοῦδ’ ἔπη. τί δ’, ὦ φέριστε δεσποτῶν, ἁμαρτάνω; οὐκ ἐννέπων τὸν παῖδ’ ὃν οὗτοσ ἱστορεῖ. λέγει γὰρ εἰδὼσ οὐδέν, ἀλλ’ ἄλλωσ πονεῖ. σὺ πρὸσ χάριν μὲν οὐκ ἐρεῖσ, κλαίων δ’ ἐρεῖσ. μὴ δῆτα, πρὸσ θεῶν, τὸν γέροντά μ’ αἰκίσῃ. οὐχ ὡσ τάχοσ τισ τοῦδ’ ἀποστρέψει χέρασ; δύστηνοσ, ἀντὶ τοῦ; τί προσχρῄζων μαθεῖν; τὸν παῖδ’ ἔδωκασ τῷδ’ ὃν οὗτοσ ἱστορεῖ; ἔδωκ’· ὀλέσθαι δ’ ὤφελον τῇδ’ ἡμέρᾳ. ἀλλ’ εἰσ τόδ’ ἥξεισ μὴ λέγων γε τοὔνδικον. πολλῷ γε μᾶλλον, ἢν φράσω, διόλλυμαι. ἁνὴρ ὅδ’, ὡσ ἐοίκεν, ἐσ τριβὰσ ἐλᾷ. οὐ δῆτ’ ἔγωγ’, ἀλλ’ εἶπον, ὡσ δοίην, πάλαι. πόθεν λαβών; οἰκεῖον ἢ ’ξ ἄλλου τινόσ; ἐμὸν μὲν οὐκ ἔγωγ’, ἐδεξάμην δέ του. τίνοσ πολιτῶν τῶνδε κἀκ ποίασ στέγησ; μὴ πρὸσ θεῶν, μή, δέσποθ’, ἱστόρει πλέον. ὄλωλασ, εἴ σε ταῦτ’ ἐρήσομαι πάλιν. τῶν Λαί̈ου τοίνυν τισ ἦν γεννημάτων. ἦ δοῦλοσ ἢ κείνου τισ ἐγγενὴσ γεγώσ; οἴμοι, πρὸσ αὐτῷ γ’ εἰμὶ τῷ δεινῷ λέγειν. κἄγωγ’ ἀκούειν· ἀλλ’ ὅμωσ ἀκουστέον. κείνου γέ τοι δὴ παῖσ ἐκλῄζεθ’·

ἡ δ’ ἔσω κάλλιστ’ ἂν εἴποι σὴ γυνὴ τάδ’ ὡσ ἔχει. ἦ γὰρ δίδωσιν ἥδε σοι; μάλιστ’, ἄναξ. ὡσ πρὸσ τί χρείασ; ὡσ ἀναλώσαιμί νιν. τεκοῦσα τλήμων; θεσφάτων γ’ ὄκνῳ κακῶν. ποίων; κτενεῖν νιν τοὺσ τεκόντασ ἦν λόγοσ. πῶσ δῆτ’ ἀφῆκασ τῷ γέροντι τῷδε σύ; κατοικτίσασ, ὦ δέσποθ’, ὡσ ἄλλην χθόνα δοκῶν ἀποίσειν, αὐτὸσ ἔνθεν ἦν· ὁ δὲ κάκ’ εἰσ μέγιστ’ ἔσωσεν. εἰ γὰρ οὗτοσ εἶ ὅν φησιν οὗτοσ, ἴσθι δύσποτμοσ γεγώσ. ἰοὺ ἰού· τὰ πάντ’ ἂν ἐξήκοι σαφῆ. ὦ φῶσ, τελευταῖόν σε προσβλέψαιμι νῦν, ὅστισ πέφασμαι φύσ τ’ ἀφ’ ὧν οὐ χρῆν, ξὺν οἷσ τ’ οὐ χρῆν ὁμιλῶν, οὕσ τέ μ’ οὐκ ἔδει κτανών.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION