Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 135:

πότερον δὴ οὖν φῶμεν κατὰ τὸν σὸν λόγον εἰδότασ αὐτοὺσ ἐξαπατᾶν καὶ λωβᾶσθαι τοὺσ νέουσ, ἢ λεληθέναι καὶ ἑαυτούσ; καὶ οὕτω μαίνεσθαι ἀξιώσομεν τούτουσ, οὓσ ἔνιοί φασι σοφωτάτουσ ἀνθρώπων εἶναι; πολλοῦ γε δέουσι μαίνεσθαι, ὦ Σώκρατεσ, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον οἱ τούτοισ διδόντεσ ἀργύριον τῶν νέων, τούτων δ’ ἔτι μᾶλλον οἱ τούτοισ ἐπιτρέποντεσ, οἱ προσήκοντεσ, πολὺ δὲ μάλιστα πάντων αἱ πόλεισ, ἐῶσαι αὐτοὺσ εἰσαφικνεῖσθαι καὶ οὐκ ἐξελαύνουσαι, εἴτε τισ ξένοσ ἐπιχειρεῖ τοιοῦτόν τι ποιεῖν εἴτε ἀστόσ. πότερον δέ, ὦ Ἄνυτε, ἠδίκηκέ τίσ σε τῶν σοφιστῶν, ἢ τί οὕτωσ αὐτοῖσ χαλεπὸσ εἶ;