Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 335:

τί δὲ δὴ ἡ σεμνὴ αὕτη καὶ θαυμαστή, ἡ τῆσ τραγῳδίασ ποίησισ, ἐφ’ ᾧ ἐσπούδακεν; πότερόν ἐστιν αὐτῆσ τὸ ἐπιχείρημα καὶ ἡ σπουδή, ὡσ σοὶ δοκεῖ, χαρίζεσθαι τοῖσ θεαταῖσ μόνον, ἢ καὶ διαμάχεσθαι, ἐάν τι αὐτοῖσ ἡδὺ μὲν ᾖ καὶ κεχαρισμένον, πονηρὸν δέ, ὅπωσ τοῦτο μὲν μὴ ἐρεῖ, εἰ δέ τι τυγχάνει ἀηδὲσ καὶ ὠφέλιμον, τοῦτο δὲ καὶ λέξει καὶ ᾄσεται, ἐάντε χαίρωσιν ἐάντε μή; ποτέρωσ σοι δοκεῖ παρεσκευάσθαι ἡ τῶν τραγῳδιῶν ποίησισ; δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὦ Σώκρατεσ, ὅτι πρὸσ τὴν ἡδονὴν μᾶλλον ὡρ́μηται καὶ τὸ χαρίζεσθαι τοῖσ θεαταῖσ. οὐκοῦν τὸ τοιοῦτον, ὦ Καλλίκλεισ, ἔφαμεν νυνδὴ κολακείαν εἶναι;